Bedreddin Aynî(1362-1451), Dönemin Hanefî fakihi ve başkadısı Aynî'nin tam adı Mahmûd b. Ahmed b.
Mûsâ b. Ahmed b. Hüseyin b. Yûsuf b. Mahmud el-Bedr Ebû Muhammed Ebu's-
Senâ b. Şihâb el-Halebî el-Aynî'dir. Künyesi Ebu's-Senâ ve Ebû Muhammed,
lakabı Bedruddîn'dir. Kendisinin el-Aynî, diye isimlendirilmesi doğduğu şehrin o
zaman Ayıntâb olarak adlandırılmasından kaynaklanmaktadır. Hicri 26 Ramazan 762 miladi 1362'de doğdu.
Hicri 4 Zilhicce 855'te miladi 1451'de Mısır'da vefât etti. Cenâze namazını Yahya Munâvi Ezher'de kıldırdı. Kendinin yaptırdığı Medresetu'l-Ayniyye'ye defnedildi. Kendisi kısa boylu, uzun sakallı, zeki, hataları hemen düzelten, dinin keskin kılıcı, sarf ve nahivde söz sahibi, hadis ve tarih hafızı, fıkıh ve hadis de müçtehit, hızlı ve güzel yazan, sultanlara ilim öğreten ve onları ikâz eden bir şahsiyettir. Bir gecede Kuduri'nin Muhtasar'ını tercüme edebilecek kabiliyette bir alimdir. Kendisine taassub ve intihâl iftiraları atılmıştır. Fıkhen Hanefi, itikaden Maturidi'dir. Bursalı Tahir Efendi tarafından Osmanlı Devleti'nin hudutları içinde yaşamamasına rağmen Osmanlı alimi sayılmıştır.[1][2]
vi, Şeyh Zunnûn, Hayruddin Kasir, Siracuddin Ömer, Şeyh Mikail, Haydaru'r-Rûmi, Şemsuddin Rai, Celâluddin Siri, Muiz el-Hanefi, İbn Zeyn Arabi, Takiyyuddin Dicvi, Kutbuddin Halebi, Heysemi, Siracuddin Bulkini, Ahmed Ayntâbi,Kazvini, Bihisni, Kahtavi, Ebu'l-Feth Askalani ve Keşşafi vb.[3]
Tefsir ve Tecvid
Keşşâf, Ebi'l-Leys, Medârik, Nûniyye ve Şatibiyye
Sarf,Nahiv ve Belağat
İzzi, Hârûniyye ve Şerhi, Merah, Şadiye ve şerhi Caraberdi, Misbâh, Cümel(Cürcaniyye), Davu'l-Misbâh, Muğni, Teshil, Kafiye, Mufassal, Elfiyye, Şerhu'l-Mutavassit, Telhis, Tibyân-i Tîbî, Şerhu'l-Halhâli, Miftâh, Mutavvel ve Şeyhi Seyrâmi
Kaynaklar
