1997 yılında kuruldu ve Vojislav Stanimirović tarafından yönetildi. 2003 Hırvat parlamento seçimlerinde ana rakibi Sırp Halk Partisi'ni (SNS) yenerek Hırvat parlamentosunda Sırp temsilciler için ayrılmış üç koltuğu da aldı.[6]
Seçimlerin ardından Bağımsız Demokrat Sırp Partisi, Ivo Sanader liderliğindeki kazanan Hırvat Demokrat Birliği ile mülteci dönüşü, ulusal eşitliğin güçlendirilmesi, yargı reformu ve komşu ülkelerle işbirliği gibi çok sayıda Bağımsız Demokrat Sırp Partisi talebini yerine getirme konusunda anlaştıkları bir anlaşma yaptı. 2007 Hırvat parlamento seçimlerinde Hırvatistan Parlamentosu'ndaki üç sandalyelerini korudular.
II. Ivo Sanader kabinesinde, üyeleri Slobodan Uzelac hükûmetin başbakan yardımcısı pozisyonunu aldı. 2011 Hırvat parlamento seçimlerinde, parlamentodaki Sırp azınlık listelerindeki üç sandalyeyi de yeniden kazandılar.
2015 ve 2016 Hırvat parlamento seçimlerinde SDSS, Hırvatistan Parlamentosu'ndaki 3 Sırp ulusal azınlık koltuğunun tamamını da alarak, Hırvatistan'ın HDZ liderliğindeki hükûmetini desteklemeye devam etti.
Parti, Hırvatistan'daki 2019 Avrupa Parlamentosu seçimlerinde oyların %2.66'sını aldı. 2020 parlamento seçimlerinden sonra, SDSS üyesi Boris Milošević, Hırvatistan'daki ulusal azınlıkları temsil eden Andrej Plenković'in ikinci kabinesinde sosyal işler ve insan ve azınlık haklarından sorumlu Hırvatistan başbakan yardımcısı pozisyonunu aldı.
Seçim performansları
Avrupa Parlamentosu
2014 Avrupa Parlamentosu seçimleri için Bağımsız Demokrat Sırp Partisi, merkez sol SDP liderliğindeki Kukuriku koalisyonuna katıldı. Koalisyon sonunda Avrupa Parlamentosu'ndaki 11 Hırvat sandalyesinden 4'ünü kazanırken SDSS sandalye alamadı.
2019'da Bağımsız Demokratik Sırp Partisi, ilk kez bir Avrupa Parlamentosu seçimlerinde bağımsız olarak yarıştı.[7] SDSS'nin HDZ ile iktidar koalisyonundan ayrılabileceğine dair spekülasyonlar olsa da, lideri Milorad Pupovac Başbakan Andrej Plenkoviç ile yaptığı görüşme sonrasında SDSS'nin partide kalacağını doğruladı.[8]Zagreb Üniversitesi profesörü Dejan Jović listede parti lideri Milorad Pupovac'ın hemen ardından ikinci oldu.[9] Kampanya liderleri tarafından beklendiği gibi, jumbo afişler, etnik hoşgörüsüzlük ve ayrımcılığın altını çizen yaygın milliyetçi vandalizm ve yıkımın hedefiydi.[9]