Arma bilimi içinde Aziz Yorgi Haçı, beyaz zemin üzerinde kırmızı bir haçtır ve Geç Orta Çağ'dan itibaren, genellikle bir haçlı askeri olarak tasvir edilen olan Aziz Yorgi ile ilişkilendirilmiştir.
Haçlı seferleriyle ilişkilendirilen beyaz üzerine kırmızı haçın kökenleri 10. yüzyıldadır. Yaklaşık olarak 10. yüzyılın başlarından itibaren Cenova Cumhuriyeti'nin sancağı olarak kullanılmıştır. Yorgi, İngiliz Reformasyonundan sonra İngiltere'nin koruyucu azizi olarak ilişkilendirildi. O zamandan beri bu bayrak genellikle İngiltere'nin ulusal bayrağı olarak tanımlanıyor. Aziz Yorgi, İspanya'nın yarı özerk Katalonya bölgesinin ve Gürcistan ülkesinin de koruyucu azizidir.
Aziz Yorgi, Üçüncü Haçlı Seferi sırasında geniş çapta bir savaşçı aziz olarak saygı gördü. Godefroy de Bouillon'a mucizevi bir şekilde yardım ettiğine dair bir efsane vardır. Ayrıca Aslan Yürekli Richard'ın kendisini koruması altına aldığını dair de efsaneler bulunur.[1] Efsaneye göre Haçlılar, 28 Haziran 1098'de Antakya Kuşatmasında, Aziz Yorgi, Aziz Demetrius ve Aziz Mercurius liderliğindeki beyaz atlar üzerinde, beyazlar giymiş ve beyaz sancaklar taşıyan büyük bir ordudan mucizevi yardım aldılar. Bununla birlikte, haçlı seferlerinin bitiminden önce Aziz Yorgi ile kızıl haç ilişkisi yoktu.[2] Özellikle kızıl haç, İkinci Haçlı Seferi (1145) zamanından beri Tapınak Şövalyeleri ile ilişkilendirilmiştir, ancak 1188'de kırmızı ve beyaz haçlar kralların Haçlı Seferinde Fransız ve İngiliz birliklerini tanımlamak için seçilmiştir.[3]
Aziz Yorgi'nin beyaz üzerine kırmızı bir haç taşıyan bir haçlı şövalyesi olarak ilk temsilleri hala 13. yüzyılın sonlarına dayanmaktadır[4] ve 14. ve 15. yüzyıllarda azizin atfedilen kolları olarak yaygınlaşmaktadır. İngiltere'den III. Edward, 1348'de Dizbağı Nişanı'nın koruyucu azizi olarak Aziz Yorgi'yi seçti ve ayrıca Kraliyet sancağında beyaz üzerine kırmızı bir haç kullanmaya başladı.
Kullanıldığı bayrak ve armalar
Aziz Yorgi Haçı tarihten günümüze pek çok hanedan ve devletin arması olarak kullanılmıştır.
^William Woo Seymour, The Cross in Tradition, History and Art, 1898, p. 387
^Perrin, British Flags (1922), p. 20: "they imagined that they had seen a great army on white horses, clothed in white and bearing white banners in their hands, issue from the neighbouring mountains and come to their assistance. The leaders of this ghostly army, recognised by their names written on their banners, were St George, Saint Demetrius, and St Mercurius. If at this time the red cross had become the distinctive sign of St George one or other of these writers would surely have mentioned it, but all agree that the banners were white."
^Barber, The New Knighthood, p. 66: "According to William of Tyre it was under Eugenius III that the Templars received the right to wear the characteristic red cross upon their tunics, symbolising their willingness to suffer martyrdom in the defence of the Holy Land." (WT, 12.7, p. 554. James of Vitry, 'Historia Hierosolimatana', ed. J. ars, Gesta Dei per Francos, vol I (ii), Hanover, 1611, p. 1083, interprets this as a sign of martyrdom.)
.svg)
