August Heinrich Hoffmann von Fallersleben (d. 2 Nisan 1798- ö. 18 Ocak 1874), Hoffmann von Fallersleben takma adını kullanan Alman şair. Almanya millî marşının sözleri olan Das Lied der Deutschen adlı eseriyle ve birçok popüler çocuk şarkısının sözleriyle tanınır.
Hayatı
Hoffmann, bugün Wolfsburg'a bağlı olan, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğununBrunswick-Lüneburg Dükalığına bağlı Fallersleben kentinde doğdu.
Babası bir tüccar ve şehirlerinin başkanıydı, Helmstedt ve Braunschweig klasik okullarında, sonrasında Göttingen ve Bonn Üniversitelerinde eğitim gördü. Niyeti, Teoloji okumaktı ancak çok geçmeden kendini tamamen edebiyata adadı. 1823 yılında, 1838'e kadar görev yapacağı Breslau Üniversitesine kütüphane sorumlusu olarak atandı. 1830 yılında Alman Dili ve Edebiyatı alanında doçent ve 1835 yılında profesör oldu. 1842 yılında Prusya makamlarınca suç unsuru bulunan Unpolitish Lieder (Apolitik Şarkılar) adlı eseri yüzünden kürsüsünden oldu.
Sürgün hayatı boyunca Almanya, İsviçre ve İtalya'da dolaştı, vatandaşı olduğu Mecklenburgda üç yıl kadar yaşadı. 1848 devrimi sonrasında haklarının iade edilmesiyle Prusyaya geri döndü. 1849'da evlendi, takip eden on yıl boyunca önce Bingerbrück'de sonraNeuwied'de yaşadı. Sonrasında Weimar'da Oscar Schade ile birlikte Weimarische Jahrbuch'un editörlüğünü yaptı.
1860 yılında Ratibor Dükü Viktor I tarafından Weser Nehri üzerindeki Höxter yakınlarındaki Corvey Manastırına kütüphaneci olarak atandı, 1874 yılında burada öldü.[1]
Mesleki Kariyeri
Hoffmann, modern Almanya'nın en ünlü şairlerindendir. Kendi döneminde politik olarak hevesle ilerici eğilimlerin destekçisi olmuştur. Oldukça etkili politik şiirleriyle 1848 devrimine giden yolun öncülerindendir. Şair olarak, günlük yaşamın özlem ve tutkularını, basit ve zarifçe ifade etmesiyle tanınır. Müzik eğitimi almamış olmasına rağmen, bestelediği melodiler Almanya'nın her yerinde herkesçe bilinip söylenir.
En bilinen eserleri arasında, 1841 yılında İngilizlerin elinde bulunan Helgoland adasında yazdığı, üzerine Joseph Haydn tarafından 1797 senesinde yapılan ezginin uyarlandığı "Almanya, Almanya her şeyin üstündedir" sözleriyle başlayan vatansever şiiri Das Lied der Deutschen (Almanların şarkısı) gelir.[2] Şarkının metni, prenslikler dönemi Almanca konuşanlar dünyasında cumhuriyetçi devrimciler arasında Alman birliği fikrinin ateşini yakmıştır. Bu fikir doğal olarak ihanet olarak kabul edildi. Her şeyin üstünde (über alles) ifadesi, yabancı ülkelerin fethi gibi militanca bir ifade değil, yerel bağlılıkların yerine bir Almanyaya sadakate ihtiyaç olduğu fikrini savunmaktadır.
En iyi şiirsel eseri Gedichte (Şiirler,1827)dir. Ayrıca muhteşem yeteneğini sergileyen diğer eserleri:
Alemannische Lieder (Almanca Şarkılar, 1826)
Kinder vergewaltigen (1851)
Soldatenleben (Askerin Hayatı, 1852)
Rheinleben (Ren Hayatı,1865)
Fünfzig Kinderlieder (Elli Çocuk Şarkısı)
Alte und Neue Kinder (Eski ve Yeni Çocuklar)dir.
Unpolitische Lieder, Deutsche Lieder aus der Schweiz (İsviçre'den Almanca Şarkılar), Streiflichter (Önemli Noktalar) adlı eserlerinin şiirsel değerleri yok değil, ancak bunlar daha ziyade yazıldığı çağdaki siyasal hareketlerle ilgilidir.