Amajur al-Turki

Amajur el-Turki (Majur, Anajur ve Majura olarak da bilinir),^[1] Abbasi Halifeliğinde bir Türk askeri subayıydı. Mutemid'in halifeliği sırasında 870'ten yaklaşık olarak ölümüne kadar Şam valisi olarak görev yaptı.

Kariyer

Abbasi Suriye Haritası (Bilad'üş-Şam)

Amajur hakkında Şam valiliği dışında çok az şey biliniyor;^[2] Daha sonraki astronom Banu Amajur ailesi ile akraba olması mümkündür, ancak bu kesin olarak bilinmemektedir.^[3] El-Mu'tamid'in tahta çıktığı sıralarda aldı ve birkaç yüz Türk askerinden oluşan bir birlikle Suriye'ye gönderildi. Başlangıçta isyancı İsa ibn el-Şeyh'in varlığından dolayı vilayet içinde otoritesini kurmakta zorluk çekti ve Şam civarında ikincisiyle savaşmak zorunda kaldı. Amajur çok daha küçük bir kuvvete sahip olmasına rağmen, İsa'nın ordusunu bozguna uğratarak ve oğlu Mansur'u öldürerek çatışmayı kazandı. Savaştan kısa bir süre sonra İsa, Ermenistan için Suriye'yi terk etti ve böylece Amajur'un vali olarak konumunu güvence altına aldı.^[4]

Birkaç yıl boyunca, Amajur eyaleti sağlam bir şekilde yönetti. Yolları güvenli hale getirerek ve haydutlara karşı önlemler alarak düzeni sağladı ve ayrıca bayındırlık işlerinin inşasıyla uğraştı.^[5] Bununla birlikte, aynı zamanda, valiliği sırasında baskıcı bir vergi rejimi uygulandı ve büyük bir enflasyon dönemi, yoksullukta genel bir artışa neden oldu.^[6][7]

Abbasi naibi Muvaffak, valisi Ahmed bin Tolun'un bağımsızlık belirtileri gösterdiği için Mısır'a Amajur'u atamaya karar verdi. Amajur plan konusunda biraz isteksiz olsa da, general Mûsâ bin Boğa, kararı uygulamak ve onu eyalete yerleştirmek için gönderildi. Ancak sefer, Rakka'da durdu ve Musa'nın askerleri ona isyan edip onu Irak'a dönmeye zorladığında sona erdi; Sonuç olarak, Mısır bin Tolun'un kontrolünde kaldı.^[8]

Amajur yaklaşık olarak 878 yılında öldü. Küçük oğlu Ali kısa bir süre sonra vali olarak yerini aldı; Ancak aynı yıl, bin Tolun onun ölümünden yararlanmaya karar verdi ve eyaleti kendi topraklarına katarak Suriye'ye yürüdü.^[9]

Notlar

Kaynakça

Özel

1. Gil, p. 300; Abu al-Fath, p. 36, al-Kindi, p. 215, al-Mas'udi, p. 67
2. Cobb, p. 40
3. Pingree, "Banu Amajur"
4. Gil, p. 300; Cobb, p. 39; al-Ya'qubi, pp. 618, 620, 621; al-Tabari, pp. 116-17; Ibn al-Athir, p. 226; al-Kindi, p. 215
5. Cobb, pp. 15, 41; Ibn 'Asakir, pp. 218-20
6. Abu al-Fath, p. 98. From 872 until 878 Ahmad ibn al-Mudabbir was in charge of financial affairs in Damascus, Jordan and Palestine; Gottschalk, p. 880
7. "Islamic Manuscripts;" Ettinghausen, p. 74
8. Lewis, p. 179; al-Kindi, pp. 217-18
9. Cobb, p. 41; Lewis, p. 179; Ibn al-Athir, p. 277; al-Kindi, pp. 219-20; Ibn 'Asakir, p. 220. According to al-Mas'udi, pp. 67-68, Ibn Tulun had already been marching toward Syria when Amajur died.

Genel

• Abu al-Fath, Ibn Abi al-Hasan al-Samiri al-Danafi. Continuation of the Samaritan chronicle of Abu L-Fath Al-Samiri Al-Danafi. Ed. and trans. Milka Levy-Rubin. Princeton, NJ: Darwin Press, 2002. 0-87850-136-3
• Cobb, Paul M. White Banners: Contention in 'Abbasid Syria, 750-880. Albany, NY: State University of New York Press, 2001. 0-7914-4879-7
• Ettinghausen, Richard, Oleg Grabar and Marilyn Jenkins-Madina. Islamic Art and Architecture 650-1250. New Haven: Yale University Press, 2001. 0-300-08869-8
• Gil, Moshe (1997) [1983]. A History of Palestine, 634–1099 (İngilizce). Ethel Broido tarafından çevrildi. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-59984-9. 
• Gottschalk, H. L. (1971). "Ibn al-Mudabbir". Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch.; Schacht, J. (Ed.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram (İngilizce). Leiden: E. J. Brill. OCLC 495469525. 
• İbn Asakir, Abu al-Qasim 'Ali ibn al-Hasan ibn Hibat Allah. Tarikh Madinat Dimashq, Vol 9. Ed. 'Umar ibn Gharama al-'Amrawi. Beirut: Dar al-Fikr, 1995.
• Ali İbnü'l-Esîr, 'Izz al-Din. Al-Kamil fi al-Tarikh, Vol. 6. Beirut: Dar al-‘Ilmiyyah, 1987.
• "Islamic Manuscripts: al-Qur'an 30 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.." Cambridge Digital Library. Retrieved 30 December 2013.
• Al-Kindi, Muhammad ibn Yusuf. The Governors and Judges of Egypt. Ed. Rhuvon Guest. Leydon and London: E. J. Brill, 1912.
• Lewis, Bernard. "Egypt and Syria." The Cambridge History of Islam, Volume 1A. Ed. P.M. Holt, Ann K.S. Lambton and Bernard Lewis. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1970. 0-521-21946-9
• Mesûdî, Ali ibn al-Husain. Les Prairies D'Or. Ed. and Trans. Charles Barbier de Meynard and Abel Pavet de Courteille. 9 vols. Paris: Imprimerie Nationale, 1861-1917.
• Pingree, D. (15 December 1988). "Banu Amajur". Yarshater, Ehsan (Ed.). Encyclopædia Iranica, Online Edition (İngilizce). Encyclopædia Iranica Foundation. 
• Waines, David, (Ed.) (1992). The History of al-Ṭabarī, Volume 36: The Revolt of the Zanj, A.D. 869–879/A.H. 255–265. SUNY series in Near Eastern studies. (İngilizce). Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-0763-9. 
• Yakubî, Ahmad ibn Abu Ya'qub. Historiae, Vol. 2. Ed. M. Th. Houtsma. Leiden: E. J. Brill, 1883.