Alfonso de Liguori (Napoli, Napoli Krallığı, 27 Eylül 1696 – Pagani, Napoli Krallığı, 1 Ağustos 1787) sonradan rahip olan İtalyan bir avukat, daha sonra piskopos olmuş ve Redemptorist tarikatını da kurmuştur.
Papa XVI. Gregorius tarafından 1839'da (azizliği) kanonize edilmiş ve Papa IX. Pius tarafından 1871'de Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 1 Ağustos'tur.[1]
Alfonso’nun Hayatı
Babası Alfonso'nun bir asker olmasını istemiştir, ancak miyop ve kronik astımı olması sebebiyle vazgeçmiş ve hukuk uzmanlığını seçmiştir. Üniversiteden kamu ve Kilise Hukuku'yu hukunda doktora sahibi olarak mezun olmuş, ardından başarılı bir avukat olmuştur.
27 yaşında, önemli bir davayı kaybetmesinin şokuyla, bu ayrıca ilk kaybettiği davaydı, mutsuz hayatı üzerine düşünmeye başladı. Hayatını değiştirmeye karar verdi. Evde yaptığı teolojik çalışmalardan sonra bir rahip oldu. Bir rahip olarak kendini özel bir yola, itirafları dinlemek ve vaaz vermeye adadı.[2]
1732 yılında, İsa Mesih'e benzemek arzusuyla O'nun gibi taşrada vaaz vermeye ve itiraflara kendini adayan rahiplerden oluşan Redemptorist tarikatını kurdu. 1762'de piskopos olarak atandı. 1755 yılında sağlık sorunları ile görevi bıraktı ve Pagani'ye çekilerek geri kalan hayatını Redemptorist tarikatını yönetmeye ve yazılarına adadı.[3]
Alfonso’nun Eserleri
Üretken bir yazardı (111'den fazla kitabı hayatı boyunca yayınlanmıştır), en önemli eseri Selva di materie predicabili (1760),[4] rahipliğin mükemmelleştirimesi, papazların görevleri ve vaaz vermenin özü ve yapısına ilişkindir; Vaaz her zaman için insanların içinde olduğu duruma uyum sağlamalı ve Tanrı'nın sevgisine ısrarlı bir vurguya sahip olmalıdır.
Yapıtlarının üçte biri Ahlak Teolojisi üzerinedir.[5] Theologia moralis kitabının 9 ayrı baskısını yapmıştır. Alfonso'yu ünlü yapan şeylerden birisi de Ahlak Teolojisi rehberidir.[6] Bu rehberde rahiplerin nasıl günah çıkartması gerektiğini anlatır. Tüm adanma ve münzevilik üzerine mektuplarında İsa'nın sevgisine vurgu yapmaktadır, bu sevgi herkesin Mesih'i severek karşılık vermesi gereken bir sevgidir.
Alfonso aynı zamanda bir müzisyendi. Mistik bir ruhu ifade ettiği düetler ve ilahiler de yazmıştır.[7]
Kaynakça
|
|---|
|
| 13. yüzyılda ilan edilen Kilise Doktoru | |
|---|
| 16. yüzyılda ilan edilen Kilise Doktoru | |
|---|
| 18. yüzyılda ilan edilen Kilise Doktoru | |
|---|
| 19. yüzyılda ilan edilen Kilise Doktoru | |
|---|
| 20. yüzyılda ilan edilen Kilise Doktoru | |
|---|
| 21. yüzyılda ilan edilen Kilise Doktoru | |
|---|
