İlhan Bardakçı, (d. 22 Şubat 1926, Burhaniye - ö. 27 Şubat 2004, Giessen) Türk gazeteci, yazar.[2]
Cemal Bardakçı ve Fatma Nuriye Bardakçı'nın üç çocuğundan biri olarak doğdu. İstanbul Üniversitesi'nde hukuk eğitimi aldı. 1948 yılında gazeteciliğe başladı Yeni Sabah, Milliyet, Havadis ve Cumhuriyet gibi çeşitli gazetelerde yazarlık yaptı. Macar ihtilalini 1956 Kasım ayında izleyen tek gazeteciydi. 1961 yılında bir gazete çıkardı.[3] Başkent Gazetecilik Özel Yüksekokulu'nda (şimdiki Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi) 1971 yılında gazetecilik teknikleri dersini verdi.[4] 27 Mayıs darbesi sırasında Harbiye öğrencilerinin Bayar tarafından kıyma makinelerinde doğranıp denize atılmalarına ilişkin haberlere cevap olarak "Bu haberin rezilane bir yalan oldugunu" yazması gerekçesiyle tutuklandı ve Balmumcu hapishanesine gönderildi.[5] Burada hocası Ali Fuad Başgil ile beraber koğuş arkadaşlığı yaptı. 1960'lı yıllarda hakkında çok sayıda dava açıldı.[6][7][8][9][10]
Türkiye ile ilgili belgeleri Irak ve Libya'ya sızdırdığı gerekçesiyle casuslukla suçlanarak Ankara Sıkıyönetim komutanlığı tarafından vatana ihanetle yargılandı. Bu yargılama sonucu 17 yıl hapse mahkûm oldu. Cezaevine girmemek için Almanya'ya kaçarak buraya yerleşti, hayatının son 14 yılını Bonn'da geçirdi.[2][11]
Almanya'dayken Zaman gazetesi'nde Tarihten Bugüne isimli bir köşede yazarlık yaptı. Bu gazetede İlhan Murad mahlasını kullandı.[12]
Özel yaşamı
İlhan Bardakçı ilk evliliğini Nemika Bağ'la yaptı. Bu evliliğinden kendisi gibi gazeteci Murat Bardakçı oldu. Daha sonra 1966 yılında ikinci eşi Tülay Hanım'la evlendi. Almanya'daki yıllarında ikinci eşiyle birlikte yaşadı.[13]
Kitapları
- İhtilâl Tekniği ve Yığın Psikolojisi (1968)
- Taşhanʼdan Kadifekaleʼye (1975)
- İmparatorluğa Vedâ (1985)
- Batı'da Görüp Yaşadıklarım
- Tarihten Unutulmaz Sahneler
- Biz Bizi Unuttuk
- İnsanlık Zelzelesi - Komünizmin Anatomisi
Kaynakça
