แซนดีบริดจ์ (Sandy Bridge) เป็นชื่อรหัสของซีพียูหรือหน่วยประมวลผลหลักของคอมพิวเตอร์ ของบริษัทอินเทล เป็นซีพียูที่พัฒนาต่อจากซีพียูรหัสเนเฮเลม เริ่มพัฒนาเมื่อ พ.ศ. 2548 ณ ศูนย์วิจัยอินเทลในประเทศอิสราเอล โดยใช้สถาปัตยกรรม 32 นาโนเมตร[1] ก่อนหน้านี้ชื่อรัหสของซีพียูตัวนี้คือ "เกเชอร์" (Gesher) ที่มีความหมายว่าสะพานในภาษาฮิบรูแต่ได้ถูกยกเลิกไปเมื่อวันที่ 17 เมษายน 2550[2]
แซนดีบริดจ์วางแผนเปิดตัวต้นปี 2554 ในงาน Consumer Electronics Show[3]
ประเภทของแซนดีบริดจ์
สถาปัตยกรรมต่าง ๆ ของแซนดีบริดจ์ แบ่งตามประเภทการใช้ ได้ดังนี้
| รุ่นคอมพิวเตอร์
|
รุ่นหน่วยประมวลผล
|
| เดสก์ท็อป
|
i3
|
i5
|
i7
|
เพนเทียม
|
| โน้ตบุ๊ก
|
*
|
i5
|
i7
|
เซเลรอน
|
| เซิร์ฟเวอร์ซีออน
|
E3
|
E5
|
E7
|
|
การพัฒนาต่อ
![]()
การพัฒนาของอินเทล
การพัฒนาต่อจากแซนดีบริดจ์ เป็นการลดขนาดการสร้างลงเป็นระดับ 22 นาโนเมตร โดยจะมีการใช้ชื่อรุ่นต่อไปว่า ไอวีบริดจ์ (Ivy Bridge) ถือเป็นสถาปัตยกรรมแบบเดียวกันแต่ลดขนาดลงไปอีกระดับหนึ่ง สำหรับซีพียูที่ใช้สถาปัตยกรรมที่พัฒนาต่อจากนี้ จะใช้ชื่อว่า แฮสเวลล์
อ้างอิง
