เพาล์ โยฮัน ลูทวิช ฟ็อน ไฮเซอ (เยอรมัน : Paul Johann Ludwig von Heyse ; 15 มีนาคม ค.ศ. 1830 – 2 เมษายน ค.ศ. 1914) เป็นนักเขียน คนสำคัญชาวเยอรมัน ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ใน ค.ศ. 1910[ 1] คาร์ล วิลเฮ็ล์ม ลูทวิช ไฮเซอ นักนิรุกติศาสตร์ผู้มีชื่อเสียง และยูเลีย ซาลิง บุตรีผู้มาจากตระกูลชาวยิวที่มีหน้ามีตาและมีความเกี่ยวดองกับช่างอัญมณีประจำราชสำนัก ฟ็อน ไฮเซอ ศึกษาภาษาคลาสสิกในเบอร์ลิน และย้ายไปบ็อน เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะและภาษากลุ่มโรมานซ์ หลังจากนั้นก็แปลงานกวีนิพนธ์ของกวีอิตาลีหลายคน และเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายที่ได้รับการตีพิมพ์หลายเรื่อง แต่เรื่องที่มีชื่อเสียงที่สุดคือเรื่อง คินเดอร์แดร์เว็ลท์ ทุนเนิลอือเบอร์แดร์ชเปร ดีโครโคดีเลอ ("เจ้าจระเข้") พร้อมกับเอมานูเอล ไกเบิล
ฟ็อน ไฮเซอ เขียนหนังสือ กวีนิพนธ์ และบทละครราว 60 เรื่อง ผลงานจำนวนมากทำให้ฟ็อน ไฮเซอ กลายเป็นผู้นำในบรรดานักวิชาการหรือปัญญาชนเยอรมัน เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ในปี ค.ศ. 1910 ในฐานะ
as a tribute to the consummate artistry, permeated with idealism, which he has demonstrated during his long productive career as a lyric poet, dramatist, novelist and writer of world-renowned short stories
เวียร์เซิน ผู้ตัดสินคนหนึ่งของคณะกรรมการโนเบล กล่าวว่า "เยอรมนีไม่มีอัจฉริยะทางด้านวรรณกรรมมาตั้งแต่เกอเทอ"
ค.ศ. 1901–1925 ค.ศ. 1926–1950 ค.ศ. 1951–1975 ค.ศ. 1976–2000 ค.ศ. 2001–ปัจจุบัน
