เพาล์ แอร์ลิช (เยอรมัน: Paul Ehrlich; 14 มีนาคม ค.ศ. 1854 – 20 สิงหาคม ค.ศ. 1915) เป็นแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน มีผลงานในด้านวิทยาภูมิคุ้มกัน โลหิตวิทยา และเคมีบำบัด เขาค้นพบวิธีก่อนหน้าการย้อมสีกรัมเพื่อจำแนกเซลล์เม็ดเลือดต่าง ๆ มีส่วนในการพัฒนาเซรุ่มและยังเป็นผู้ตั้งทฤษฎีสายโซ่ด้านข้าง (Side-chain theory) ที่ว่าด้วยระบบภูมิคุ้มกัน[1]
เพาล์ แอร์ลิช เกิดเมื่อปี ค.ศ. 1854 ที่เมืองชเตรเลิน (ปัจจุบันคือเมืองสแชลินในประเทศโปแลนด์) ในครอบครัวชาวยิว ขณะเรียนในระดับมัธยมที่โรงเรียนในเบร็สเลา เขาก็สนใจในการย้อมสีเนื้อเยื่อ[2] แอร์ลิชเรียนต่อในด้านการแพทย์ที่มหาวิทยาลัยไลพ์ซิช หลังเรียนจบเขาไปทำงานเป็นผู้ช่วยที่ชารีเท ในปี ค.ศ. 1891 แอร์ลิชได้รับคำเชิญจากโรแบร์ท ค็อคให้มาทำงานด้วยกันที่สถาบันโรคติดต่อแห่งเบอร์ลิน[3] หลังจากสถาบันถูกย้ายไปที่แฟรงก์เฟิร์ต ในปี ค.ศ. 1907 แอร์ลิชก็ค้นพบ "อาร์สฟีนามีน" (Arsphenamine) ซึ่งใช้รักษาโรคซิฟิลิส[4] ต่อมาในปี ค.ศ. 1908 เขาและอีลี เมตช์นิคอฟได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ จากการศึกษาค้นคว้าด้านระบบภูมิคุ้มกัน[5]
เพาล์ แอร์ลิชเสียชีวิตจากภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายเหตุขาดเลือดในปี ค.ศ. 1915[6] ขณะมีอายุได้ 61 ปี
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
|
|---|
พ.ศ. 2444-2468
(ค.ศ. 1901-1925) | |
|---|
พ.ศ. 2469-2493
(ค.ศ. 1926-1950) | |
|---|
พ.ศ. 2494-2518
(ค.ศ. 1951-1975) | |
|---|
พ.ศ. 2519-2543
(ค.ศ. 1976-2000) | |
|---|
พ.ศ. 2544-2568
(ค.ศ. 2001-2025) | |
|---|
