เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ (อังกฤษ: Burgundian Netherlands, ฝรั่งเศส: Pays-Bas bourguignons, ดัตช์: Bourgondische Nederlanden, ลักเซมเบิร์ก: Burgundeschen Nidderlanden, วัลลูน: Bas Payis borguignons) ในประวัติศาสตร์ของกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ “เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ” เป็นสมัยประวัติศาสตร์ในช่วงที่ดยุกแห่งบูร์กอญปกครองบริเวณนี้ รวมทั้ง ลักเซมเบิร์ก และทางตอนเหนือของฝรั่งเศสระหว่างค.ศ. 1384 ถึง 1530
ราชวงศ์
ดินแดนส่วนใหญ่ของบริเวณที่ว่านี้ตกไปเป็นของดยุกแห่งบูร์กอญจากราชวงศ์วาลัว หรือราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญซึ่งเป็นสายรองของพระราชวงศ์ฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1384 เมื่อหลุยส์เดอมาล (Louis de Mâle) เคานท์แห่งฟลานเดอร์สเสียชีวิต มากาเร็ตที่ 3 เคานเตสแห่งฟลานเดอร์ส ผู้เป็นทายาทของหลุยส์สมรสกับฟิลิปเดอะโบลด์พระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ผู้เป็นดยุกแห่งราชวงศ์วาลัวส์คนแรกของบูร์กอญ ฉะนั้นจึงได้รับ เคาน์ตีฟลานเดอร์ส, อาร์ตัว, เรเทล, บูร์กอญ และ เนอแวร์เป็นมรดก มากาเร็ตและฟิลิปเริ่มต้นสมัยการปกครองของบูร์กอญในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ
ดินแดนบูร์กอญมาขยายตัวเพิ่มขึ้นโดยเริ่มจากการได้เคาน์ตีนามูร์ในปีค.ศ. 1421, ดัชชีบราบันต์ และดัชชีลิมบวร์คในปี ค.ศ. 1430, เคาน์ตีแอโน, เคาน์ตีฮอลแลนด์ และเซแลนด์ในปี ค.ศ. 1432, ดัชชีลักเซมเบิร์กในปีค.ศ. 1441 และดัชชีเกลเดอร์สในปี ค.ศ. 1473
สมัยของการปกครองโดยราชวงศ์วาลัวมาสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1477 เมื่อชาร์ลผู้อาจหาญ เสียชีวิตในสนามรบโดยไม่มีทายาทชาย ดินแดนอาณาจักรดยุกจึงกลับไปเป็นของราชบัลลังก์ฝรั่งเศส และส่วนที่เป็นกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำตกไปเป็นของฟิลิปแห่งฮาพส์บวร์ค โอรสของมารีแห่งบูร์กอญกับจักรพรรดิมัคซีมีลีอานที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
อ้างอิง
- Panofsky, Erwin, Early Netherlandish Painting
- Prevenier, W. and Blockmans W., The Burgundian Netherlands Cambridge University Press 1986
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
สมัยกลางแบ่งตามอาณาเขต |
|---|
| ประวัติศาสตร์ยุคกลางของรัฐปัจจุบัน | |
|---|
| ดินแดนและรัฐในสมัยกลาง | |
|---|
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
