เซิร์ฟแอนด์เทิร์ฟ (อังกฤษ: surf and turf, surf 'n' turf) เป็นอาหารจานหลักที่รวมอาหารทะเลกับเนื้อแดงไว้ในจานเดียว[1][2] ส่วนประกอบที่เป็นอาหารทะเลโดยทั่วไปใช้ล็อบสเตอร์[3] (อาจใช้เพียงส่วนหาง[4] หรือใช้ทั้งตัว)[5] กุ้ง ปลาหมึก หรือหอยเชลล์ซึ่งอาจนำไปนึ่ง ย่าง หรือชุบเกล็ดขนมปังแล้วทอด ส่วนประกอบที่เป็นเนื้อโดยทั่วไปใช้เนื้อสเต๊ก แต่จะใช้เนื้อประเภทอื่นก็ได้ ส่วนประกอบมาตรฐานอย่างหนึ่งคือหางล็อบสเตอร์กับเนื้อสันในส่วนฟีแลมีญง[3]
เซิร์ฟแอนด์เทิร์ฟเป็นที่นิยมรับประทานในร้านสเต๊กในสหรัฐ แคนาดา[4] สหราชอาณาจักร และออสเตรเลีย และอาจมีเสิร์ฟในผับแบบบริเตนหรือไอริชบางแห่งในประเทศเหล่านั้น ที่มาของชื่ออาหารนี้ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่การอ้างถึงครั้งแรกเท่าที่พบนั้นมาจาก ลอสแอนเจลิสไทมส์ ใน พ.ศ. 2504[1]
เซิร์ฟแอนด์เทิร์ฟบ่อยครั้งถูกมองว่าเป็นตัวอย่างหนึ่งของการบริโภคเพื่อโอ้อวด (conspicuous consumption) หรือศิลปะด้อยค่า (kitsch art) เนื่องจากเป็นการรวมอาหารราคาแพงสองประเภทซึ่งโดยปกติไม่ถือว่าเป็นเครื่องเคียงอาหารอื่น ๆ[6][7]
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 "surf and turf, n.". Oxford English Dictionary, 3rd edition, March 2012, s.v.
- ↑ McGraw-Hill Dictionary of American Idioms and Phrasal Verbs, 2003, s.v.
- ↑ 3.0 3.1 Ruhlman, Michael (2001). The Soul of a Chef. Penguin. pp. 184. ISBN 1101525312.
- ↑ 4.0 4.1 Stern, J.; Stern, M. (2003). The Harry Caray's Restaurant Cookbook: The Official Home Plate of the Chicago Cubs. Thomas Nelson. p. PT 192. ISBN 978-1-4185-6826-9.
- ↑ Billings, C.; Bayer, B. (2014). The Maine Lobster Industry: A History of Culture, Conservation and Commerce. History Press. p. 65. ISBN 978-1-62619-410-6.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Jared Stone, Year of the Cow How 420 Pounds of Beef Built a Better Life for One American Family, 2015, ISBN 125005379X, p. 153
- ↑ "Surf 'n' Turf", in Jane Stern, Michael Stern, The Encyclopedia of Bad Taste, 1990, ISBN 0060164700, p. 279-280
.JPG)
