เจฟฟรีย์ ไวต์ฟุต (อังกฤษ: Jeffrey Whitefoot, 31 ธันวาคม 1933 – 2 กรกฎาคม 2024)[1][2][3] เป็นนักฟุตบอลชาวอังกฤษผู้เล่นในตำแหน่งวิงฮาล์ฟให้กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด,[4] กริมสบีทาวน์,[5] และนอตทิงแฮมฟอเรสต์[6]ในฟุตบอลลีก เขาติดทีมชาติอังกฤษรุ่นอายุไม่เกิน 23 ปีในปี 1954
ไวต์ฟุตเริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดในฐานะเด็กฝึกหัดเมื่อปี 1949 ตอนที่เขาลงประเดิมสนามเจอกับพอร์ทสมัทในเดือนเมษายน 1950 เขากลายเป็นผู้เล่นที่อายุน้อยที่สุดที่ลงตัวจริงในลีกให้กับยูไนเต็ดด้วยวัยเพียง 16 ปี 105 วัน ระหว่าง 8 ฤดูกาลกับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เขาลงเล่นไป 95 นัดในทุกรายการ และเป็นสมาชิกของทีมที่คว้าแชมป์ลีกในปี 1952 และ 1956 แม้ว่าเขาจะไม่เคยยิงประตูให้กับสโมสรเลย[7] เขาออกจากสโมสรเพื่อไปเล่นให้กับกริมสบีทาวน์ในปี 1957 แต่เพียงปีต่อมา เขาได้กลับมาเล่นในดิวิชันหนึ่งอีกครั้ง โดยย้ายไปร่วมทีมนอตทิงแฮมฟอเรสต์ และช่วยให้ทีมคว้าแชมป์เอฟเอคัพในปี 1959 เขาอยู่กับฟอเรสต์จนกระทั่งเลิกเล่นเมื่อจบฤดูกาล 1966–67 เมื่อฟอเรสต์จบอันดับสองในลีกตามหลังแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ซึ่งเป็นผลงานที่ดีที่สุดของฟอเรสต์ในลีกในเวลานั้น
หลังจากที่บิลลี เกรย์ เสียชีวิตเมื่อวันที่ 11 เมษายน ค.ศ. 2011 ไวต์ฟุตจึงกลายเป็นสมาชิกเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ของทีมที่คว้าแชมป์เอฟเอคัพในปี 1959 นอกจากนี้การเสียชีวิตของบิล โฟกส์ ในวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 2013 ส่งผลให้ไวต์ฟุตกลายเป็นผู้เล่นคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่และได้เหรียญรางวัลชนะเลิศลีกกับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในฤดูกาล 1955–56 โดยลงเล่นในลีกไป 15 นัดในฤดูกาลนั้น อย่างไรก็ตาม ในฤดูกาลนั้น นักเตะของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด 7 คนที่เหรียญแชมป์ต้องมาจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้าจากเหตุการณ์ภัยพิบัติทางอากาศมิวนิก เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1958 รวมถึงเอ็ดดี้ โคลแมน ผู้ที่เข้ามาแทนที่ไวต์ฟุตในตำแหน่งแบ็กขวาตัวจริงของทีมในฤดูกาลนั้น[8]
หลังจากยุติอาชีพนักฟุตบอล ไวต์ฟุตได้หันมาเปิดผับที่อีสต์ลีกและโอคแฮม เขาถูกเรียกว่า "ผู้เล่นคนสุดท้ายของบัสบีเบบส์"[9] ไวต์ฟุตเสียชีวิตเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2024 สิริอายุได้ 90 ปี
อ้างอิง
