![]()
อาจินตยา (อจินไตย) ซัง ฮยัง วิดฮี วาซา พระเป็นเจ้าสูงสุดในคติศาสนาฮินดูแบบบาหลี
ฮยัง (กาวี, ซุนดา, ชวา, บาหลี: Hyang) หรือรูปปริวรรตอักษร หฺยํ เป็นรูปแสดงของพระเป็นเจ้าสูงสุดในปรัมปราโบราณของชวาและบาหลีในประเทศอินโดนีเซีย[1] อาจถือว่ามีลักษณะความเป็นพระเจ้าหรือเป็นความเป็นบรรพชน การนับถือบูชาฮยังสาสารถพบได้ในศาสนาพื้นถิ่นของเกาะชวาและเกาะบาหลี ซึ่งรวมทั้ง ซุนดาวีวีตัน หรือศาสนาซุนดา, เกอจาเวิน หรือศาสนาชวาประเภทไม่เป็นเอกเทวนิยม, กาปีตายัน หรือศาสนาชวาประเภทเป็นเอกเทวนิยม และ กามาตีร์ตา หรือศาสนาบาหลี โลกที่ประทับอยู่ของฮยังเรียกว่า กะฮ์ยังกัน (Kahyangan) ซึ่งเป็นคำภาษาชวาเก่าแปลว่า "วิมานของฮยัง" ในอีกนับหนึ่งอาจแปลว่า "สวรรค์"[2]
เอกสารภาษาซุนดาเก่า ซังฮยัง ซิกซา กันดัง กาเรอซียัน[3] ระบุถึงฮยังว่าอาจตีความเป็น "อำนาจสูงสุด" เช่นเดียวกับที่ในซุนดาวีวีตันถือว่าฮยังอาจเรียกว่า ซังฮยังเกอร์ซา (Sang Hyang Kersa; ซึ่งทรงอำนาจ)[4]
กามาตีร์ตาหรือศาสนาบาหลีบรรยายถึงฮยังว่าเป็นสิ่งทางจิตวิญญาณอันเป็นที่เคารพบูชาซึ่งต้องให้การบูชาที่พิเศษ หรืออาจใช้เป็นชื่อเรียกสิ่งดำรงอยู่ทางจิตวิญญาณที่มีอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยแสดงออกในรูปประดุจดวงอาทิตย์ในตวามฝัน ส่วนมากเป็นรูปบุรุษ การมาถึงของฮยังในชีวิตใครก็ตามมีความหมายถึงการได้รับกุศลใหญ่แบะความสุขแก่บุคคลนั้น โดยทั่วไปแล้ว คำว่าฮยังสามารถหมายถึงต้นธารขอบความงดงาม ต้นธารของทุกสิ่ง (หรือ "ผู้สร้าง") หรืออาจเรียกถึงพระเจ้าโดยรวม ๆ[1]
อ้างอิง
