อะโลอิน |
|
ข้อมูลทางคลินิก |
---|
ช่องทางการรับยา | ทางปาก |
---|
รหัส ATC | |
---|
ตัวบ่งชี้ |
---|
- Aloin A: (10S)-10-Glucopyranosyl-1,8-dihydroxy-
3-(hydroxymethyl)-9(10H)-anthracenone
|
เลขทะเบียน CAS | |
---|
PubChem CID | |
---|
ChemSpider | |
---|
UNII | |
---|
ChEBI | |
---|
ChEMBL | |
---|
ECHA InfoCard | 100.014.371 |
---|
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี |
---|
สูตร | C21H22O9 |
---|
มวลต่อโมล | 418.39 g·mol−1 |
---|
แบบจำลอง 3D (JSmol) | |
---|
จุดหลอมเหลว | 148 องศาเซลเซียส (298 องศาฟาเรนไฮต์) (70–80 °C , โมโนไฮเดรต) |
---|
c1cc2c(c(c1)O)C(=O)c3c(cc(cc3O)CO)[C@H]2[C@H]4[C@@H]([C@H]([C@@H]([C@H](O4)CO)O)O)O
|
InChI=1S/C21H22O9/c22-6-8-4-10-14(21-20(29)19(28)17(26)13(7-23)30-21)9-2-1-3-11(24)15(9)18(27)16(10)12(25)5-8/h1-5,13-14,17,19-26,28-29H,6-7H2/t13-,14+,17-,19+,20-,21+/m1/s1 NKey:AFHJQYHRLPMKHU-OSYMLPPYSA-N N
|
7Y (what is this?) (verify) |
---|
สารานุกรมเภสัชกรรม |
---|
อะโลอิน (อังกฤษ: aloin) หรือ บาร์บาโลอิน (barbaloin)[1] เป็นสารประกอบที่มีสูตรเคมีคือ C21H22O9 มีสีเหลืองน้ำตาล รสขม พบทั่วไปในยางว่านหางจระเข้ เมื่อแห้งใช้เป็นสารรสขม อะโลอินที่สกัดจากธรรมชาติจะเป็นการผสมของ 2 ไดอาสเตอริโอเมอร์ คือ อะโลอินเอ (บาร์บาโลอิน) และอะโลอินบี (ไอโซบาร์บาโลอิน) มักเตรียมได้จากการสกัดยางว่านหางจระเข้แล้วทำให้แห้งในรูปแบบเม็ดหรือของเหลว
อะโลอินช่วยเพิ่มการบีบตัวของลำไส้[2] และป้องกันการดูดน้ำกลับจากอุจจาระ[3] แต่หากใช้มากเกินอาจทำให้ปวดท้องและท้องเสีย ด้วยเหตุนี้ในปี ค.ศ. 2002 สำนักงานอาหารและยาสหรัฐ (FDA) ประกาศให้ยาระบายว่านหางจระเข้ไม่สามารถ "ยอมรับโดยทั่วไปว่าปลอดภัย" (Generally recognized as safe) และผลิตภัณฑ์ที่มีสารอะโลอินไม่สามารถวางขายบนเคาน์เตอร์ได้ เพราะอาจเป็นสารก่อมะเร็ง อย่างไรก็ตาม การใช้สารอะโลอินในการรักษาโรคมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ[4]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น