หน้านี้เป็นชื่อบุคคลชาวมลายู ชื่อ
โบลเกียห์ ชะฮ์ อาลัม เป็นชื่อของบิดา ไม่ใช่
นามสกุล และบุคคลในบทความนี้มีชื่อตัวว่า
อับดุล กาฮาร์ จาลีลุล อาลัม ทั้งนี้ ในภาษาอาหรับ คำว่า "บิน" หรือ "บินตี" หากมีการใช้ จะหมายถึง บุตรของ หรือ บุตรีของ ตามลำดับ
สุลต่านอับดุล กาฮาร์ จาลีลุล อาลัม อิบนี โบลเกียห์ ชะฮ์ อาลัม (มลายู: Abdul Kahar Jalilul Alam ibni Bolkiah Shah Alam, عبد القهار جليل العالم ابن بلقية شاه عالم; สวรรคต ค.ศ. 1578) รู้จักกันหลังสวรรคตเป็น มัรฮุม เกอรามัต (Marhum Keramat)[1] เป็นสุลต่านบรูไนองค์ที่ 7 พระองค์มีชื่อเสียงจากการมีทักษะเหนือธรรมชาติและเป็นชายผู้ศรัทธา (berkeramat)[2] พระองค์ครองราชย์ใน ค.ศ. 1524 จนกระทั่งสละราชสมบัติใน ค.ศ. 1530 เพื่อให้ไซฟุล รีจัล พระราชนัดดาและพระโอรสบุญธรรม ขึ้นเป็นสุลต่าน[3] นอกจากนี้ อันโตนิโอ ปิกาเฟ็ตตารู้จักพระองค์ในพระนาม ซีรีปาดา (Siripada) ใน ค.ศ. 1521[4]
ภูมิหลัง
ใน ค.ศ. 1521 กลุ่มของเฟอร์ดินานด์ มาเจลลันและอันโตนิโอ ปิกาเฟ็ตตาเดินทางมายังบรูไนในตอนที่พระองค์ยังเป็นอุปราช กล่าวกันว่าในตอนนที่ปิกาเฟ็ตตาเดินทางมา พระองค์มีพระชนมพรรษาประมาณ 40 พรรษา[5] ใน ค.ศ. 1526 Jorge de Menezes ชาวโปรตุเกส เดินทางมายังบรูไนเพื่อทำการค้าและหาการสนับสนุนเพื่อพิชิตดินแดนนี้ แต่เนื่องจากบรูไนในขณะนั้นยังแข็งแกร่ง คาดว่าจะเอาชนะได้ค่อนข้างยาก ทำให้จุดประสงค์ทางการค้ายังคงดำเนินต่อไป ด้วยเหตุนี้ เขาจึงสามารถทำข้อตกลงด้านมิตรภาพและการค้าขายกับสุลต่านโบลเกียห์ได้สำเร็จ[3]
รัชสมัย
ชีวิตส่วนพระองค์
สุลต่านอับดุล กาฮาร์มีพระราชโอรสดังนี้:
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ "Sejarah Sultan-Sultan Brunei" (PDF). Hmjubliemas.gov.bn. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-01-31. สืบค้นเมื่อ 3 February 2018.
- ↑ Borneo Bulletin Brunei Yearbook (ภาษาอังกฤษ). Brunei Press Sdn. Bhd. in collaboration with Integrated Information Pte. Limited. 2007. pp. E-89.
- ↑ 3.0 3.1 "Pusat Sejarah Brunei - Sultan - Sultan Brunei". www.history-centre.gov.bn. สืบค้นเมื่อ 2023-05-03.
- ↑ Awang.), Abdul Aziz bin Awang Juned (Pehin Tuan Imam Dato Paduka Seri Setia Haji (2008). Islam in Brunei: During the Reign of His Majesty Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu'izzaddin Waddaulah, Sultan and Yang Di-Pertuan of Brunei Darussalam (ภาษาอังกฤษ). Brunei History Centre, Ministry of Culture, Youth and Sports. pp. XXXIII. ISBN 978-99917-34-55-2.
- ↑ Brunei (1974). Annual Report (ภาษาอังกฤษ). Printed at the Brunei Press. p. 388.
- ↑ Hajah.), Saadiah binti Datu Derma Wijaya Haji Tamit (Datin (2012). Pembubaran perkahwinan dalam undang-undang keluarga Islam Brunei dan perbandingan dengan undang-undang keluarga Islam Malaysia (ภาษามาเลย์). Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan. p. 5. ISBN 978-99917-0-727-3.