สงครามกลางเมืองซูดานใต้
สงครามกลางเมืองซูดานใต้ ส่วนหนึ่งของ ความรุนแรงระหว่างชาติพันธุ์ในประเทศซูดานใต้ [ 28] [ 29] และสงครามกลางเมืองซูดาน สถานการณ์ทางทหารในซูดานใต้ เมื่อวันที่ 22 มีนาคม ค.ศ. 2020
(สำหรับแผนที่สถานการณ์ทางทหารปัจจุบันที่มีรายละเอียดมากกว่านี้ ดู)
วันที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 2013[ 30] – 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 (6 ปี 2 เดือน 1 สัปดาห์ 1 วัน) สถานที่ ผล
หยุดยืง
ผู้มีส่วนร่วม
ซูดานใต้
กองกำลังพันธมิตร: SSLM [ 2] SRF
EUPF [ 9] (กล่าวหา) รัฐพันธมิตร: ยูกันดา [ 10] อียิปต์ [ 11] (กล่าวหา)
UNMISS [ 12]
กองกำลังป้องกันภูมิภาค[ 13]
SPLM-IO [ 14]
Nuer White Army [ 15]
TFNF [ 22] SSFDP [ 23]
กองทัพแห่งชาติซูดานใต้[ 24] [ 25]
NAS
Arrow Boys (ตั้งแต่พฤศจิกายน ค.ศ. 2015)
การปะทะในรัฐเวา [ 26]
SSOA (จนถึงกันยายน ค.ศ. 2018)
SSNDA and SSOMA (จนถึงมกราคม ค.ศ. 2020)
สนับสนุนโดย:
ซูดาน (อ้างสิทธิโดยรัฐบาลซูดานใต้) [ 27] ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ซัลวา กีร์ มายาร์ดิต (ประธานาธิบดีซูดานใต้ ) Gabriel Jok Riak (ตั้งแต่ ค.ศ. 2018) เจมส์ อาโจโง มาวุต (2017–2018) พอล มาลง อาวัน (2014–17) เจมส์ ฮอธ ไม (จนถึง ค.ศ. 2014) [ 31] Kuol Manyang Juuk Peter Par Jiek † โยเวรี มูเซเวนี Katumba Wamala Matthew Puljang[ 2]
เดวิด เชียเรอร์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2016) Ellen Margrethe Løj (2014–2016) Hilde Frafjord Johnson (จนถึง ค.ศ. 2014)
Riek Machar [ 32] [ 33] (ผู้นำ SPLM-IO ) Paulino Zangil[ c] Thomas Cirilo Gabriel Changson Chang Peter Gadet (เสียชีวิต ค.ศ. 2019) Lam Akol Khalid Botrous[ 19] (2016–ปัจจุบัน ) David Yau Yau [ d] (2013–2016) John Uliny [ 20] [ 21] Gabriel Tang † Yoanis Okiech † [ 22] [ 35] Paul Malong Awan (ตั้งแต่ ค.ศ. 2018) กำลัง
SPLA: 150,000 (2015) ยูกันดา : มากกว่า 5,000 นาย (2014) [ 37]
12,523 นาย (2015) [ 12] [ 38] ทหาร 15,000 นาย (2019) [ 39] ตำรวจ 1,800 นาย (2019) [ 39]
SPLM-IO: ผู้แปรพักตร์อย่างน้อย 10,000 นาย[ 40] [ 41] [ 42] Nuer White Army: 25,000 (2013) [ 15] [ 43] NAS: มากกว่า 20,000 นาย (NAS อ้าง, 2017) [ 44] SSPA: 15,000 (SSPA อ้าง, 2017) [ 45] ความสูญเสีย
เสียชีวิต 10,659 นาย, บาดเจ็บ 9,921 นาย (มกราคม – ตุลาคม ค.ศ. 2014) [ 46] เสียชีวิต 21 นาย (ณ มกราคม ค.ศ. 2014) [ 47]
ผู้รักษาสันติภาพเสียชีวิต 5 คน (ณ สิงหาคม ค.ศ. 2015) [ 48]
ไม่ทราบ
เสียชีวิตอย่างรุนแรง 190,000 คน (เมษายน ค.ศ. 2018)[ 49] เสียชีวิตจากการเกี่ยวข้องกับสงครามที่ไม่รุนแรง 193,000 คน (เมษายน ค.ศ. 2018)[ 49] รวมเสียชีวิต 383,000 คน (เมษายน ค.ศ. 2018)
พลเมืองหนีออกจากซูดานใต้มากกว่า 1.5 ล้านคนและพลัดถิ่นภายในประเทศมากกว่า 2.1 ล้านคน (ณ ค.ศ. 2017)[ 50] พลเมืองเคนยาเสียชีวิต 4 คน[ 51]
สงครามกลางเมืองซูดานใต้ เป็นสงครามกลางเมือง ในซูดานใต้ ระหว่างกองทัพของรัฐบาล และฝ่ายต่อต้าน ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2013 ประธานาธิบดีกีร์ กล่าวหา Riek Machar อดีตรองประธานาธิบดีกับผู้อื่นอีก 10 คนว่าพยายามก่อรัฐประหาร [ 52] [ 53] Machar ปฏิเสธข้อกล่าวหาและหลบหนีไปนำ SPLM – ฝ่ายต่อต้าน (SPLM-IO)[ 54] ทำให้เกิดการต่อสู้ระหว่าง Sudan People's Liberation Movement (SPLM) กับ SPLM-IO ซึ่งภายหลังลุกลามเป็นสงครามกลางเมือง ทหารยูกันดาสู้รบร่วมกับกำลังรัฐบาลซูดานใต้ต่อกบฏ[ 55] สหประชาชาตินำผู้รักษาสันติภาพเข้าในประเทศตามภารกิจสหประชาชาติในซูดานใต้ (UNMISS)[ 56]
คาดว่ามีผู้เสียชีวิตจากสงครามประมาณ 400,000 คน ณ เมษายน ค.ศ. 2018 ซึ่งรวมความโหดร้ายที่สำคัญอย่างการสังหารหมู่ที่ Bentiu ใน ค.ศ. 2014 [ 49] ถึงแม้ว่าทั้งสองฝ่ายมีผู้สนับสนุนการแบ่งแยกทางชาติพันธุ์ในประเทศ แต่การต่อสู้ที่ตามมาก็มีนัยยะทางชาติพันธุ์ กลุ่มชาติพันธ์ Dinka ของกีร์ถูกกล่าวหาว่าโจมตีกลุ่มชาติพันธุ์อื่นและกลุ่มชาติพันธ์ุ Nuer ของ Machar ก็ถูกกล่าวหาว่าโจมตีกลุ่มชาติพันธุ์ Dinka[ 57] มีประชากรพลัดถิ่นมากกว่า 4 ล้านคน ในจำนวนนี้มีประมาณ 1.8 ล้านคนที่พลัดถิ่นในประเทศ และประมาณ 2.5 ล้านที่หนีไปประเทศเพื่อนบ้าน โดเฉพาะประเทศยูกันดาและซูดาน[ 58] การต่อสู่ที่ใจกลางพื้นที่การเกษตรทางตอนใต้ของประเทศทำให้มีประชากรอดอยากสู่ถึง 6 ล้านคน[ 59] ทำให้ในบางพื้นที่เกิดทุกภิกขภัย ขึ้น[ 60] เศรษฐกิจของประเทศก็ได้รับผลกระทบ โดยรายงานจาก IMF ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2017 ระบุว่ารายได้จริงถูกลดครึ่งหนึ่งมาตั้งแต่ ค.ศ. 2013 และอัตราเงินเฟ้อมีมากกว่า 300% ต่อปี[ 61]
ดูเพิ่ม
หมายเหตุ
↑ SPLM-IO กล่าวหา JEM ว่าสนับสนุนรัฐบาลกีร์ตั้งแต่ ค.ศ. 2013 แม้ว่า JEM ปฏิเสธการมีส่วนร่วมและข้ออ้างเพื่อรักษาความเป็นกลางในสงครามกลางเมืองซูดานใต้ อย่างไรก็ตาม รัฐบาลซูดาน เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือ และข้อมูลอื่น ๆ[ 5] ได้ยืนยันว่า JEM มีส่วนในความขัดแย้งในฝ่ายรัฐบาลซูดานใต้
↑ กลุ่ม Cobra Faction ต่อต้านรัฐบาลอย่างเปิดเผยจนถึง ค.ศ. 2014 และยังคงเป็นแนวร่วมต่อต้านจนถึง ค.ศ. 2015 เมื่อแบ่งออกเป็นฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลและฝ่ายสนับสนุน SPLM-IO ซึ่งกลุ่มหลังนี้ได้จัดตั้งกองกำลัง Greater Pibor ขึ้น ในช่วงต้น ค.ศ. 2016 Cobra Faction ยุบเลิกลงอย่างชัดเจนเมื่อกลุ่มที่เหลือได้เข้าร่วมรัฐบาล[ 16] [ 17] [ 18] อย่างไรก็ตาม ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2016 กลุ่ม Cobra Faction ได้มีการประกาศฟื้นฟูโดยผู้บัญชาการบางคน และประกาศว่ากลับมาต่อสู้กับรัฐบาลอีกครั้ง[ 19]
↑ Zangil ดำรงตำอหน่งผู้บัญชาการ SSDM/A - Cobra Faction ตั้งแต่ ค.ศ. 2013 จนกระทั่งเขาละทิ้งกองกำลังส่วนใหญ่ไปยัง SPLM-IO ใน ค.ศ. 2015 โดยทำการจัดตั้ง "Greater Pibor Forces"[ 16] [ 17]
↑ Yau Yau นำกลุ่ม SSDM/A - Cobra Faction ต่อต้านรัฐบาล SPLM อย่างเปิดเผยจนถึง ค.ศ. 2014 และมีสถานะปกครองตนเองอย่างสงบจนถึง ค.ศ. 2015 เมื่อกองทัพส่วนหนึ่งแปรพักตร์เข้า SPLM-IO ใน ค.ศ. 2016 เขากับกกลุ่มที่จงรักภักดีต่อเขาเข้าร่วม SPLM[ 16] [ 18] [ 34]
อ้างอิง
↑ James Copnall (21 August 2014). "Ethnic militias and the shrinking state: South Sudan's dangerous path" . African Arguments . สืบค้นเมื่อ 15 September 2018 .
↑ 2.0 2.1 "Kiir's Dinka Forces Join SSLA Rebels" . Chimpreports . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 16 January 2014. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013 .
↑ 5.0 5.1 "South Sudan deploys more troops to Upper Nile as fighting intensifies" . South Sudan News Agency. 9 February 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-02-09. สืบค้นเมื่อ 9 February 2017 .
↑ "Ethiopian opposition leader denies supporting South Sudan against rebels" . Sudan Tribune . 6 April 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2021-09-21. สืบค้นเมื่อ 25 January 2019 .
↑ Clottey, Peter (22 October 2015). "Uganda Begins Troop Withdrawal from South Sudan" . VOA News . สืบค้นเมื่อ 22 October 2015 .
↑ "Egypt supports South Sudan to secure Nile share" . Al Monitor. 24 February 2015.
↑ 12.0 12.1 "United Nations Mission in the Republic of South Sudan" . UNMISS Facts and Figures . UN. สืบค้นเมื่อ 23 January 2012 .
↑ "Mandate" . United Nations Mission in South Sudan (UNMISS). 16 October 2015.
↑ "South Sudan oil town changes hands for fourth time. Why?" . The Christian Science Monitor . 5 May 2014. สืบค้นเมื่อ 2 October 2014 .
↑ 15.0 15.1 "South Sudan: 'White Army' militia marches to fight" . USA Today . 28 December 2013.
↑ 16.0 16.1 16.2 "David Yau Yau surrenders Cobra-faction to a General linked to the SPLA-IO: Cobra-faction's splinter group" . South Sudan News Agency . 12 January 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-12. สืบค้นเมื่อ 2016-12-03 .
↑ 17.0 17.1 17.2 "Murle faction announces defection to S. Sudan rebels" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-12. สืบค้นเมื่อ 13 May 2016 .
↑ 18.0 18.1 "South Sudan's Boma state violence displaces hundreds" . Sudan Tribune . 31 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2016-12-30. สืบค้นเมื่อ 2016-12-03 .
↑ 19.0 19.1 "Top Cobra Faction general defects from Kiir government" . Radio Tamazuj . 27 September 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 1 October 2016. สืบค้นเมื่อ 27 September 2016 .
↑ 20.0 20.1 "Johnson Olony's forces prefer independent command in Upper Nile state" . sudantribune.com. 17 May 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2018-08-10. สืบค้นเมื่อ 23 June 2015 .
↑ 21.0 21.1 "Government Questions SPLM/A-IO About The Position Of Gen. Johnson Olony" . gurtong. 2 April 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-06-07. สืบค้นเมื่อ 12 July 2016 .
↑ 22.0 22.1 "The Conflict in Upper Nile" . www.smallarmssurveysudan.org. 8 May 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2018-02-24. สืบค้นเมื่อ 13 December 2016 .
↑ "S. Sudan's Otuho rebels unveil objectives for armed struggle" . Sudan Tribune . 4 December 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-12. สืบค้นเมื่อ 20 December 2015 .
↑ "South Sudan General Gathoth Gatkuoth explains to Karin Zeitvogel why he broke with Riek Machar" . voanews.com. 12 August 2015. สืบค้นเมื่อ 15 August 2015 .
↑ "Changson dismisses Gathoth Gatkuoth as FDP group splits over advance team to Juba" . sudantribune.com. 12 July 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-12. สืบค้นเมื่อ 5 January 2016 .
↑ "S. Sudan army in control of Wau town after heavy gunfire" . sudantribune.com. 12 July 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-12. สืบค้นเมื่อ 26 June 2016 .
↑ "S. Sudan rebels accuse government of backing Ethiopian rebels" . Sudan Tribune . 18 March 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2021-09-26. สืบค้นเมื่อ 6 April 2019 .
↑ "It wasn't a coup: Salva Kiir shot himself in the foot" , South Sudan nation , คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-12, สืบค้นเมื่อ 2016-12-03
↑ Burke, Jason (12 July 2016). "South Sudan: is the renewed violence the restart of civil war?" . The Guardian . สืบค้นเมื่อ 14 July 2016 .
↑ "South Sudan on verge of civil war, death toll rises" . Daily Sabah . 12 July 2016.
↑ "South Sudan's president sacks army chief" . The Daily Star . Lebanon . 23 April 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2014-07-17. สืบค้นเมื่อ 24 July 2014 .
↑ "South Sudan rebel leader sets out conditions for talks" . Trust . Thomson Reuters Foundation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2020-02-15. สืบค้นเมื่อ 24 December 2013 .
↑ Daniel Howden in Juba (23 December 2013). "South Sudan: the state that fell apart in a week" . The Guardian . สืบค้นเมื่อ 24 December 2013 .
↑ "Pibor's Yau Yau joins SPLM" . Sudan Tribune . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2016-08-06. สืบค้นเมื่อ 2016-12-03 .
↑ "Another S Sudanese rebel commander killed near Sudan border" . Radio Tamazuj . 7 January 2017. สืบค้นเมื่อ 8 January 2017 .
↑ "Major role for Ugandan army in South Sudan 'until the country is stable' " . Radio Tamazuj . 31 January 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2022-12-03. สืบค้นเมื่อ 13 June 2019 .
↑ "South Sudan" . The United Nations . CA . 23 มิถุนายน 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 25 เมษายน 2015. สืบค้นเมื่อ 23 มิถุนายน 2015 .
↑ 39.0 39.1 "Pride and reverence reign as UNMISS celebrates International Day of UN Peacekeepers in South Sudan" . UN . 29 May 2019. สืบค้นเมื่อ 2 August 2019 .
↑ "South Sudan's army advances on rebels in Bentiu and Bor" . BBC. 9 January 2014. สืบค้นเมื่อ 9 January 2014 .
↑ "South Sudan rebels claim 700 government troops defect" . The Daily Star . 6 February 2014.
↑ "South Sudan army advances on rebel towns before peace talks" . Reuters . 2 January 2014.
↑ "South Sudan forces battle White Army" . The Daily Star . LB. 29 December 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-08-29. สืบค้นเมื่อ 2016-12-03 .
↑ "Thousands of Machar-led fighters "defect" to new rebel group" . Sudan Tribune . 29 July 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2021-09-26. สืบค้นเมื่อ 16 August 2017 .
↑ "South Sudan army denies rebel capture of military base in Aweil" . Sudan Tribune . 17 June 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2021-09-21. สืบค้นเมื่อ 14 June 2018 .
↑ "South Sudan's military casualties top 20,000" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 4 February 2016.
↑ "South Sudan President Salva Kiir hits out at UN" . BBC. 21 January 2014.
↑ "South Sudan rebels split, reject peace efforts" . News . Yahoo. 11 August 2015.
↑ 49.0 49.1 49.2 "Study estimates 190,000 people killed in South Sudan's civil war" . Reuters . 26 September 2018. สืบค้นเมื่อ 26 September 2018 .
↑ "Daily Press Briefing by the Office of the Spokesperson for the Secretary-General" . United Nations. 10 February 2017.
↑ "4 Kenyans dead as South Sudan evacuation ends" . KE : Capital FM. สืบค้นเมื่อ 3 January 2013 .
↑ Koos, Carlo; Gutschke, Thea (2014). "South Sudan's Newest War: When Two Old Men Divide a Nation" . GIGA Focus International Edition (2). สืบค้นเมื่อ 1 September 2016 .
↑ Kulish, Nicholas (9 January 2014). "New Estimate Sharply Raises Death Toll in South Sudan" . The New York Times . สืบค้นเมื่อ 2 February 2014 .
↑ "South Sudan opposition head Riek Machar denies coup bid" . bbcnews.com. 18 December 2013. สืบค้นเมื่อ 18 December 2013 .
↑ "Yoweri Museveni: Uganda troops fighting South Sudan rebels" . BBC News . 16 January 2014.
↑ "South Sudan country profile" . BBC News . 6 August 2018.
↑ "South Sudan 'coup leaders' face treason trial" . BBC News . 29 January 2014.
↑ "A new report estimates that more than 380,000 people have died in South Sudan's civil war" . Washington Post. 26 September 2018. สืบค้นเมื่อ 26 September 2018 .
↑ "Starvation threat numbers soar in South Sudan" . aljazzera. 25 November 2016.
↑ "South Sudan declares famine in Unity State" . BBC News . 20 February 2017. สืบค้นเมื่อ 20 February 2017 .
↑ "As South Sudan implodes, America reconsiders its support for the regime" . The Economist . 12 October 2017.
บรรณานุกรม
แหล่งข้อมูลอื่น