ราชอาณาจักรบาเลนเซีย (บาเลนเซีย: Regne de València, ออกเสียง: [ˈreŋne ðe vaˈlensia]; สเปน: Reino de Valencia; ละติน: Regnum Valentiae) ซึ่งตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรไอบีเรีย เป็นอาณาจักรองค์ประกอบของราชบัลลังก์อารากอน เมื่อราชบัลลังก์อารากอนรวมกับราชบัลลังก์กัสติยาเพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรสเปน อาณาจักรบาเลนเซียจึงกลายเป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญในราชาธิปไตยสเปน
ราชอาณาจักรบาเลนเซียก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1238 เมื่อครั้งที่ยังมีสถานะเป็นไตฟาของชาวมัวร์ซึ่งต่อมาได้รับการพิชิตกลับมาในเรกองกิสตา ต่อมาได้ถูกยุบพร้อมกับอาณาจักรต่าง ๆ ที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของราชบัลลังก์อารากอนตามพระราชกฤษฎีกานูเอบาปลันตาซึ่งพระเจ้าเฟลิเปที่ 5 แห่งสเปนทรงตราขึ้นใน ค.ศ. 1707 หลังจากสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน
ในระหว่างที่มีสถานะเป็นราชอาณาจักร บาเลนเซียได้ใช้การปกครองโดยกฎหมายผ่านทางกฎบัตรบาเลนเซีย (Furs of Valencia) ซึ่งให้อำนาจและบทบาทในการปกครองตนเองภายใต้ราชบัลลังก์อารากอน และภายใต้ราชอาณาจักรสเปนในเวลาต่อมา
อ้างอิง