ตระกูลออร์เลอ็อง[3] (อังกฤษ: House of Orléans) เป็นชื่อที่ใช้เรียกสาขาของราชวงศ์ฝรั่งเศสหลายสาขาที่สืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าอูก กาแป ผู้ก่อตั้ง ระหว่างสมัยการปกครองระบบโบราณในฝรั่งเศส ก็จะมีประเพณีการมอบบรรดาศักดิ์ดยุกแห่งออร์เลอ็องให้แก่พระราชโอรสองค์รองของพระมหากษัตริย์ ฉะนั้นสาขาของตระกูลออร์เลอ็องจึงเป็นพระบรมวงศานุวงศ์ที่มีความใกล้ชิดกับพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสมากที่สุด เพราะสืบเชื้อสายมาจากพระราชโอรส และบางครั้งก็เป็นผู้ได้ขึ้นครองพระราชบัลลังก์ฝรั่งเศสเอง ถ้าพระราชโอรสองค์โตมาสิ้นพระชนม์เสียก่อน
สาขาสุดท้ายของตระกูลออร์เลอ็องที่มีบรรดาศักดิ์เป็นดยุกสืบเชื้อสายมาจากอองรีเดอบูร์บอง ดยุกแห่งแวงโดม (พระเจ้าอองรีที่ 4 แห่งฝรั่งเศส) ผู้ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1589 สาขานี้บางครั้งก็จะเรียกว่าตระกูลบูร์บอง-ออร์เลอ็อง (ฝรั่งเศส: Maison de Bourbon-Orléans) ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1709 จนกระทั่งถึงการปฏิวัติฝรั่งเศส ตระกูลออร์เลอ็องเป็นตระกูลที่ตามลำดับการสืบสันตติวงศ์ของราชบัลลังก์ฝรั่งเศสจะถัดจากราชวงศ์บูร์บง ในรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 พระองค์พระราชทานบรรดาศักดิ์ดยุกแห่งออร์เลอ็องแก่พระอนุชาและพระราชโอรสองค์รองในปี ค.ศ. 1626 และปี ค.ศ. 1660 ตามลำดับ และต่างฝ่ายต่างก็มีผู้สืบเชื้อสายซึ่งทำให้ในรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 มีตระกูลบูร์บอง-ออร์เลอ็องสองสาย
ตระกูลอาวุโสของบรรดาสาขาของตระกูลออร์เลอ็องประกอบด้วยกาสตอง ดยุกแห่งออร์เลอ็อง พระราชโอรสองค์รองในพระเจ้าอองรีที่ 4 และพระธิดาสี่พระองค์จากการสมรสสองครั้ง สายรองและสายสุดท้ายของตระกูลออร์เลอ็องสืบเชื้อสายมาจากฟิลิปป์ที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง ผู้เป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 หรือที่รู้จักกันในราชสำนักว่า "มงซิเออร์" แม้ว่าทายาทของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 จะครองราชย์ต่อจากพระองค์ แต่ผู้สืบเชื้อสายจากพระอนุชากลับเป็นผู้รุ่งเรืองต่อมาจนเมื่อสิ้นสุดการมีพระมหากษัตริย์ในฝรั่งเศส ระหว่าง ค.ศ. 1830 จนถึง ค.ศ. 1848 และในปัจจุบันก็ยังคงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสอยู่
อ้างอิง
- ↑ From the House of Bourbon-Montpensier] inheritance
- ↑ Princes du Sang
- ↑ Dufresne, Claude, Les Orléans, CRITERION, Paris, 1991
ดูเพิ่ม
.svg)
