รถไฟเหนือดินลอนดอน

รถไฟเหนือดินลอนดอน
ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของ	รถไฟลอนดอน
ที่ตั้ง	นครลอนดอนและปริมณฑล
ประเภท	รถไฟชานเมือง
จำนวนสาย	6
จำนวนสถานี	83
ผู้โดยสารต่อวัน	427,000 คน[1]
เว็บไซต์	www.tfl.gov.uk/overground
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงาน	ค.ศ. 2007
ผู้ดำเนินงาน	ดำเนินการโดย LOROL
รหัสตามตัวอักษร	LO (National Rail)
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	86 กิโลเมตร
รางกว้าง	รางมาตรฐาน
ผังเส้นทาง

รถไฟเหนือดินลอนดอน (LO) เป็นเส้นทางรถไฟชานเมืองในกรุงลอนดอน โดยก่อตั้งในปี ค.ศ. 2007^[2] ปัจจุบันมี 83 สถานี 6 เส้นทาง ดำเนินการโดยการรถไฟเหนือดินลอนดอน ส่วนหนึ่งของการรถไฟแห่งชาติ^[3]

เส้นทาง

• สายนอร์ทลอนดอน 23 สถานี
• สายเวสต์ลอนดอน 6 สถานี
• สายอีสต์ลอนดอน 23 สถานี
• สายอินเนอร์เซาท์ลอนดอน 8 สถานี
• สายวัตฟอร์ดดีซี 19 สถานี
• สายโกสเปลโอกทูบาร์กกิง 12 สถานี

ขบวนรถไฟ

รุ่น	ภาพประกอบ	ประเภท	ความเร็วสูงสุด		จำนวน	จำนวนคันต่อขบวน	การจัดวางขบวนรถ	เส้นทาง	ผลิตปี
			ไมล์ต่อชั่วโมง	กิโลเมตรต่อชั่วโมง
บริติช เรล คลาส 172/0 เทอร์โบสตาร์		รถดีเซลราง	100	160	8	2	2+2	สายโกสเปลโอกทูบาร์กกิง	ค.ศ. 2010
คลาส 378 แคบปิตัลสตาร์		รถดีเซลราง	75	120	57	4 (5 after 2015)	Longitudinal	ทุกเส้นทาง (ยกเว้น สายโกสเปลโอกทูบาร์กกิง)	ค.ศ. 2008–2011

แผนที่

ดูเพิ่ม

• รถไฟใต้ดินลอนดอน

อ้างอิง

1. "สำเนาที่เก็บถาวร" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-12-24. สืบค้นเมื่อ 2014-02-15.
2. "Introducing London Overground – a new era for London Rail" (Press release). Transport for London. 5 September 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-18. สืบค้นเมื่อ 10 June 2011.
3. "Management". Transport for London. 27 June 2013. สืบค้นเมื่อ 27 June 2013.