ในประวัติศาสตร์ศิลปะเกาหลี ยิ้มแพ็กเจ เป็นรูปการยิ้มที่พบบ่อยในศิลปกรรมสมัยอาณาจักรแพ็กเจ ซึ่งมีลักษณะเป็นรอยยิ้มที่มีลักษณะเฉพาะ มีการบรรยายว่าทั้งมีพลังและอ่อนโยน มีการบรรยายลักษณะอยู่หลายแบบ ตั้งแต่ "ยิ้มกว้างแบบจริงใจ", "บาง ๆ จาง ๆ" จนถึง "ลึกล้ำและเปี่ยมเมตตา"[1][2][3]
ในขณะที่ประติมากรรมจากสมัยอาณาจักรโคกูรยอมีลักษณะแข็งทื่อ ส่วนสมัยอาณาจักรซิลลามีความเป็นทางการ ประติมากรรมสมัยแพ็กเจมีลักษณะที่โดดเด่นด้วยลักษณะความอบอุ่น นุ่มนวล และใช้ท่าทางที่ปล่อยสบาย[4] บางครั้งมีการระบุว่าศิลปกรรมแพ็กเจได้รับอิทธิพลจากบรรดาราชวงศ์ในจีนตอนใต้[4] ลักษณะรอยยิ้มแบบแพ็กเจจึงช่วยให้ความรู้สึกเป็นมิตรและบรรยากาศความเบิกบานใจที่มักไม่ปรากฏในประติมากรรมพุทธสมัยอื่น ๆ[5]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
