ฟรานซิส เบคอน

สำหรับศิลปิน ดูที่ ฟรานซิส เบคอน (ศิลปิน)

เดอะไรต์ออนะระเบิล ฟรานซิส เบคอน
ภาพโดยPourbus the Younger, 1617
ไวส์เคานต์เซนต์อัลบัน
ประธานศาลสูงสุดแห่งอังกฤษ
ดำรงตำแหน่ง 7 มีนาคม ค.ศ. 1617 – 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1621 (1617-03-07 – 1621-05-03)
กษัตริย์	พระเจ้าเจมส์ที่ 1
ก่อนหน้า	เซอร์ โทมัส เอเกอร์ตัน
ถัดไป	จอห์น วิลเลียมส์
อัยการสูงสุดแห่งอังกฤษและเวลส์
ดำรงตำแหน่ง 26 ตุลาคม ค.ศ. 1613 – 7 มีนาคม ค.ศ. 1617 (1613-10-26 – 1617-03-07)
กษัตริย์	พระเจ้าเจมส์ที่ 1
ก่อนหน้า	เซอร์ เฮนรี โฮบาร์ท
ถัดไป	เซอร์ เฮนรี เยลเวอร์ตัน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	22 มกราคม ค.ศ. 1561(1561-01-22) สแตรนด์, ลอนดอน, อังกฤษ
เสียชีวิต	9 เมษายน ค.ศ. 1626(1626-04-09) (65 ปี) ไฮเกต, มิดเดิลเซ็กซ์, อังกฤษ
บุพการี	เซอร์นิโคลาส เบคอน (บิดา) เลดีแอนน์ เบคอน (มารดา)
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ Trinity College, Cambridge University of Poitiers
ผลงานสำคัญ	ผลงานโดยฟรานซิส เบคอน
ลายมือชื่อ
ผลงานเด่น	Novum Organum
ยุค	ปรัชญายุคสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา ปรัชญาในศตวรรษที่ 17
แนวทาง	ปรัชญาตะวันตก
สำนัก	ประสบการณ์นิยม
ความสนใจหลัก	ปรัชญาธรรมชาติ ตรรกศาสตร์
แนวคิดเด่น	รายการ Baconian method Idola fori Idola theatri Idola specus Idola tribus Salomon's House
ได้รับอิทธิพลจาก เบซิล มอนทากู, Encyclopédistes, ไอแซก นิวตัน, จอห์น ล็อก, โรเบิร์ต บอยล์, โทมัส ฮอบส์, ทอมัส เจฟเฟอร์สัน, วอลแตร์, วิลเลียม เพตตี
เป็นอิทธิพลต่อ แอริสตอเติล, Palissy, Telesio, กิแกโร, Michel de Montaigne, นิกโกเลาะ มาเกียเวลลี, แพราเซลซัส, เพลโต, โรเจอร์ เบคอน, Biringuccio, วิลเลียม กิลเบิร์ต

ฟรานซิส เบคอน ไวส์เคานต์เซนต์อัลบันที่ 1 (อังกฤษ: Francis Bacon, 1st Viscount St. Alban) (22 มกราคม ค.ศ. 1561 – 9 เมษายน ค.ศ. 1626) เป็นนักปราชญ์ รัฐบุรุษ นักวิทยาศาสตร์ นักกฎหมาย และนักเขียนชาวอังกฤษ เป็นประธานศาลสูงสุดของอังกฤษ เบคอนเป็นที่รู้จักในฐานะผู้คิดค้นประสบการณ์นิยม (empiricism)^[1]

มุมมองทางศาสนา

แม่แบบ:ไม่สารา แม้ว่าเบคอน จะมีความเป็นเลิศทางวิชาการอย่างมากล้นและตัวเขาเองก็เป็นประจักษ์นิยม แต่ทว่าสิ่งที่น่าตกใจคือ เบคอนเป็นคนที่เชื่อในการมีอยู่ของพระเจ้า และไม่คิดว่าวิทยาศาสตร์เป็นการลบล้างพระเจ้า โดยประโยคสุดโด่งดังของเขาที่เขาได้ระบุไว้ในงานของเขา The Essayes Or Covnsels, Civill and Morall, of Francis Lo. Vervlam, Viscovnt St. Alban (1625) ก็คือ “ความรู้วิทยาศาสตร์อันน้อยนิดโน้มน้าวจิตใจของมนุษย์ไปสู่ลัทธิอเทวนิยม แต่ความรู้วิทยาศาสตร์ที่ลึกซึ้งจะนำจิตใจของมนุษย์มาสู่ศาสนา”^[2]

ทัศนะที่มีน้ำหนักจากนักวิชาการที่ได้ศึกษางานของเบคอนอย่างละเอียด อย่าง สตีเฟน แม็คไนท์ (Stephen A. McKnight) ในหนังสือของเขา The Religious Foundation of Francis Bacon’s Thought (2006) ให้เหตุผลว่าเบคอนถือความเชื่อทางศาสนาอย่างแท้จริง แม็คไนท์ใช้ "การวิเคราะห์ข้อความอย่างใกล้ชิด" ของงานแปดชิ้นของเบคอนเพื่อแสดงให้เห็นว่า "วิสัยทัศน์ของเบคอนในการปฏิรูปหรือ 'การสร้างโครงสร้าง' นั้นดึงมาจากพระคัมภีร์ของยิว-คริสเตียนและยิ่งไปกว่านั้น งานของเขาไม่ได้เป็นปฏิเสธศาสนาคริสต์หรือศาสนาใด ความเชื่อเหล่านั้นยังเป็นรากฐานที่สำคัญของโครงการทั้งหมดของเขาอีกด้วย

แม็คไนท์ โต้แย้งว่างานเขียนของเบคอนมีจุดมุ่งหมายที่จะเปิดเผย "ความเข้าใจพระคัมภีร์ในระดับที่แท้จริงและลึกซึ้งยิ่งขึ้นและการช่วยชีวิตของพระเจ้าในประวัติศาสตร์"^[3]

อ้างอิง

1. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-08. สืบค้นเมื่อ 2012-10-08.
2. Bacon, Francis (1625). The Essayes Or Covnsels, Civill and Morall, of Francis Lo. Vervlam, Viscovnt St. Alban. London. p. 90.
3. Stephen McKnight. The ReligiousFoundations of Francis Bacon’s Thought. (Columbia: University of Missouri Press, 2006) p.3