พระเจ้าเหยา

พระเจ้าเหยา
ครองราชย์	2333 ปีก่อนคริสตกาล–2234 ปีก่อนคริสตกาล (99 ปี)[1]
ก่อนหน้า	พระเจ้าจื้อ
ถัดไป	พระเจ้าชุ่น
ประสูติ	2356 ปีก่อนคริสตกาล เมืองเกาโหยว มณฑลเจียงซู หรือเมืองเทียนฉาง มณฑลอานฮุย
สวรรคต	2255 ปีก่อนคริสตกาล (101 พรรษา)
คู่อภิเษก	ซ่านอี๋ (พระสนม)
พระราชบุตร	ตานจู เอ๋อหฺวาง นฺหวี่อิง
พระราชบิดา	พระเจ้าคู่

พระเจ้าเหยา

พระเจ้าเหยา (จีนตัวย่อ: 尧; จีนตัวเต็ม: 堯; พินอิน: Yáo; เวด-ไจลส์: Yao), (ตามตำนาน 2356-2255 ก่อนคริสตกาล)^[2] คือ ผู้ปกครองจีนตามตำนาน ในยุคสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ ชื่ออื่นที่เรียกกันได้แก่ เถาถัง ซื่อ (陶唐氏) หรือ ถัง เหยา (唐堯) เมื่อแรกเกิดมีนามว่า อี ฟ่างซวิน (伊放勳) หรือ อี ฉี (伊祁) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองของจักรพรรดิคู่

พระเจ้าเหยามักได้รับยกย่องว่าเป็นพระมหากษัตริย์ที่สมบูรณ์แบบและมีคุณธรรมอย่างสูง เป็นผู้เฉลียวฉลาดและเป็นแบบอย่างแก่จักรพรรดิราชวงศ์ต่าง ๆ ของจีนในเวลาต่อมา ประวัติศาสตร์จีนในยุคต้นมักเอ่ยถึงพระเจ้าเหยา พระเจ้าซุ่น และพระเจ้าอวี่ ว่าเป็นบุคคลสำคัญ นักประวัติศาสตร์ปัจจุบันเชื่อว่าทั้งสามอาจเป็นหัวหน้าเผ่าที่ก่อตั้งระบบการปกครองที่เป็นหนึ่งเดียวและมีระบบลำดับชั้นในช่วงยุคเปลี่ยนผ่านเข้าสู่สังคมศักดินา

ตามตำนานเล่าว่า เหยาขึ้นเป็นผู้ปกครองเมื่ออายุ 20 ปี และสวรรคตเมื่ออายุ 119 ปี และมอบบัลลังก์ให้กับซุ่น ซึ่งสมรสกับพระราชธิดาของพระองค์ทั้ง 2 คน

อ้างอิง

1. บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่
2. Ching, Julia (1991). Sages and filial sons: mythology and archaeology in ancient China. The Chinese University Press. p. 140. ISBN 978-9622014695. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

ก่อนหน้า		พระเจ้าเหยา		ถัดไป
พระเจ้าจื้อ		จักรพรรดิจีน สามราชาห้าจักรพรรดิ (2333 ปีก่อนคริสตกาล – 2234 ปีก่อนคริสตกาล)		พระเจ้าชุ่น