ปืนเล็กยาวเออาร์-15

ปืนเล็กยาวอย่างเออาร์-15 มีหลายขนาดและมีตัวเลือกมากมายตามแต่ละแหล่งผลิตปืน

ปืนเล็กยาวเออาร์-15 (อังกฤษ: AR-15–style rifle) เป็นปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติเบา (lightweight semi-automatic rifle) เป็นต้นแบบหรือส่วนคล้ายของปืนเออาร์-15 โคลต์ ตัวแบบของโคลต์ได้ถอดคุณสมบัติการยิงแบบเลือกได้ (selective fire) ออกจากปืนเออาร์-15 อาร์มาไลท์ ซึ่งเป็นตัวแบบดั้งเดิมของปืนแบบดังกล่าว โดยมีการลดส่วนประกอบแบบเดียวกับปืนเออาร์-10 ที่ออกแบบโดยยูจีน สตอเนอร์ และมีลักษณะเช่นเดียวกับปืนเล็กยาวเอ็ม-16 ที่เป็นยุทธภัณฑ์ทางกองทัพ

ใน ค.ศ. 1959 อาร์มาไลท์ได้ขายสิทธิบัตรและเครื่องหมายทางการค้าให้กับโคลต์ หลังจากที่ทางกองทัพปฏิเสธเนื่องจากอยู่ในช่วงประจำการปืนเล็กยาวเอ็ม-14 เมื่อสิทธิบัตรส่วนใหญ่ของปืนเออาร์-15 โคลต์ หมดอายุใน ค.ศ. 1977 แหล่งผลิตปืนหลายแห่งได้คัดลอกและผลิตปืนภายใต้ชื่อผลิตภัณฑ์อย่างหลากหลาย ในขณะที่สิทธิบัตรหมดอายุ โคลต์ได้ต่อสิทธิ์เครื่องหมายค้าที่มีชื่อว่า เออาร์-15 จึงเป็นผู้ผลิตรายเดียวที่สามารถติดฉลากชื่อปืนบนผลิตภัณฑ์ของตนเองได้^[1]

ตั้งแต่ ค.ศ. 1994 ถึง 2004 ได้มีมาตรการระงับการครองครองปืนจู่โจมทุกแบบโดยรัฐบาลกลางสหรัฐ ส่งผลให้มีการจำกัดการครองครองปืนเออาร์-15 โคลต์ และส่วนประกอบผลิตภัณฑ์อย่างอื่นในสหรัฐ และมีผลครอบคลุมถึงปืนเล็กยาวแม้มีคุณสมบัติจู่โจมน้อยก็ตาม^[2][3] ปืนเล็กยาวเออาร์-15 ได้รับสมญานามว่า "ปืนเล็กยาวทางกีฬาแบบใหม่" เมื่อ ค.ศ. 2009 โดยมูลนิธิกีฬายิงปืนแห่งชาติสหรัฐ (NSSF) ซึ่งเป็นสมาคมการค้าปืนที่เป็นที่ยอมรับอย่างรวดเร็วในอุตสาหกรรมขนาดใหญ่^[4][5] ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 2010 ปืนเล็กยาวเออาร์-15 กลายเป็น "ปืนเล็กยาวที่ดีที่สุดและถูกกล่าวร้ายมากที่สุด" ในสหรัฐ จากการรายงานของ เดอะนิวยอร์กไทมส์ ระบุถึง ปืนเล็กยาวเออาร์-15 ได้รับการกล่าวร้ายมากที่สุดเป็นผลมาจากการถูกนำไปใช้ในการกราดยิงหมู่^[6] และได้รับการสนับสนุนให้เป็น "ปืนเล็กยาวอเมริกัน" โดยสมาคมปืนเล็กยาวแห่งชาติสหรัฐ^[7] ความนิยมส่วนหนึ่งมาจากการจำกัดที่มีผลบังคับใช้อยู่และแผนการจำกัดการครอบครองที่จะมาถึง^[8][9][10]

อ้างอิง

1. Zimba, Jeff (2014). The Evolution of the Black Rifle: 20 Years of Upgrades, Options, and Accessories. Prepper Press. p. 10. ISBN 978-0692317266.
2. Plumer, Brad (December 17, 2012). "Everything you need to know about the assault weapons ban, in one post". The Washington Post (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0190-8286. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 24, 2018. สืบค้นเมื่อ February 26, 2018.
3. Libresco, Leah (June 14, 2016). "Guns Like The AR-15 Were Never Fully Banned". FiveThirtyEight (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 21, 2023. สืบค้นเมื่อ February 26, 2018.
4. Peters, Justin (June 14, 2016). "Omar Mateen Had a 'Modern Sporting Rifle'". Slate (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 1091-2339. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 16, 2018. สืบค้นเมื่อ February 16, 2018.
5. "Modern Sporting Rifle Facts". National Shooting Sports Foundation. 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 1, 2013. สืบค้นเมื่อ August 21, 2013.
6. Feuer, Alan (June 13, 2016). "AR-15 Rifles Are Beloved, Reviled and a Common Element in Mass Shootings". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 17, 2018. สืบค้นเมื่อ February 16, 2018.(ต้องรับบริการ)
7. Ali Watkins; John Ismay; Thomas Gibbons-Neff (March 3, 2018). "Once Banned, Now Loved and Loathed: How the AR-15 Became 'America's Rifle'". New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 3, 2018. สืบค้นเมื่อ 21 September 2023. Billed as "America's rifle" by the National Rifle Association, the AR-15 is less a specific weapon than a family of them.(ต้องรับบริการ)
8. Beckstrand, Tom (October 2019), "The Modern Hunter", Guns & Ammo, pp. 42–49
9. Boyle, John (December 13, 2014). "Military-style AR-15 rifles: 'The market is saturated'". USA Today (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 28, 2023. สืบค้นเมื่อ September 21, 2019.
10. Chip Reid (December 5, 2012). "AR-15 gun sales continue to spike after shootings". CBS News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 15, 2018. สืบค้นเมื่อ September 21, 2019.