ช็องจิน (เกาหลี: 청진시; ฮันจา: 淸津市; อาร์อาร์: Chongjin; เอ็มอาร์: Ch'ŏngjin) เป็นนครในประเทศเกาหลีเหนือ และเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดฮัมกย็องเหนือ และเป็นเมืองใหญ่อันดับที่ 3 ของประเทศ ประชากร ค.ศ. 2008 มีทั้งหมด 627,000 คน
เขตการปกครอง
![]()
ภาพถ่ายทางอากาศช็องจิน แบ่งเขตการปกครองเป็น 7 เขต (คูย็อก) ดังนี้
- เขตช็องงัม (청암구역; 青岩區域)
- เขตโพฮัง (포항구역; 浦港區域)
- เขตพูยูน(부윤구역; 富潤區域)
- เขตรานัม (라남구역; 羅南區域)
- เขตซินัม (신암구역; 新岩區域)
- เขตซองเปียง (송평구역; 松坪區域)
- เขตซูนัม (수남구역; 水南區域)
ภูมิศาสตร์
ภูมิประเทศ
ช็องจิน ตั้งอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเกาหลีเหนือ จังหวัดฮัมกย็องเหนือ ริมชายฝั่งทะเลตะวันออก แบ่งออกเป็น 7 เขต เป็นศูนย์กลางการตลาดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศรองจากเปียงยาง
ภูมิอากาศ
| ข้อมูลภูมิอากาศของช็องจิน
|
| เดือน
|
ม.ค.
|
ก.พ.
|
มี.ค.
|
เม.ย.
|
พ.ค.
|
มิ.ย.
|
ก.ค.
|
ส.ค.
|
ก.ย.
|
ต.ค.
|
พ.ย.
|
ธ.ค.
|
ทั้งปี
|
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)
|
9
(48)
|
9
(48)
|
19
(66)
|
28
(82)
|
33
(91)
|
33
(91)
|
34
(93)
|
34
(93)
|
32
(90)
|
28
(82)
|
20
(68)
|
13
(55)
|
34
(93)
|
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)
|
−2
(28)
|
0
(32)
|
4
(39)
|
11
(52)
|
16
(61)
|
18
(64)
|
21
(70)
|
25
(77)
|
20
(68)
|
15
(59)
|
7
(45)
|
1
(34)
|
11.3
(52.4)
|
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)
|
−9
(16)
|
−7
(19)
|
−2
(28)
|
3
(37)
|
9
(48)
|
13
(55)
|
18
(64)
|
19
(66)
|
14
(57)
|
7
(45)
|
0
(32)
|
−6
(21)
|
4.9
(40.9)
|
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)
|
−22
(-8)
|
−17
(1)
|
−14
(7)
|
−6
(21)
|
1
(34)
|
6
(43)
|
9
(48)
|
10
(50)
|
4
(39)
|
−6
(21)
|
−12
(10)
|
−18
(-0)
|
−22
(−8)
|
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)
|
5
(0.2)
|
8
(0.31)
|
20
(0.79)
|
28
(1.1)
|
71
(2.8)
|
101
(3.98)
|
117
(4.61)
|
201
(7.91)
|
120
(4.72)
|
61
(2.4)
|
23
(0.91)
|
10
(0.39)
|
765
(30.12)
|
| ความชื้นร้อยละ
|
60
|
61
|
64
|
67
|
72
|
83
|
87
|
83
|
75
|
64
|
61
|
61
|
69.8
|
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย
|
9
|
7
|
7
|
9
|
13
|
19
|
19
|
16
|
10
|
7
|
9
|
10
|
135
|
| แหล่งที่มา 1: [2]
|
| แหล่งที่มา 2: [3]
|
เศรษฐกิจ
ช็องจิน เป็นศูนย์กลางการผลิตโลหะและไฟเบอร์ที่สำคัญแห่งหนึ่งของเกาหลีเหนือ มีอู่เรือ, หัวรถจักร, โรงงานผลิตยางที่สำคัญมากมาย แต่เพราะเนื่องจากมลพิษจากอุตสาหกรรมมากมาย ทำให้มีมลพิษทางอากาศ ส่วนในพื้นที่ที่ดินทำกินน้อย ในคริสต์ทศวรรษ 1990 ก็พัฒนาเติบโตขึ้น ในค่ายคุกทางการเมืองของช็องจิน หนึ่งในคุกที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ นักโทษ 3,000 ก็ถูกบังคับให้ผลิตจักรยานและเครื่องใช้อุปโภคบริโภคอื่นๆ อีกมากมาย[4]
การคมนาคม
ทางอากาศ
ท่าอากาศยานนานาชาติช็องจิน ได้สร้างรันเวย์สนามบินยาว 2 กิโมเมตร เพื่อใช้ในการทหาร ต่อมาได้วางแผนจะอัพเกรดสนามบินขึ้น จึงเพิ่มรันเวย์เป็น 4 กิโลเมตร และใช้เป็นท่าอากาศยานนานาชาติในเวลาต่อมา มีสายการบินเดียว คือ โคเรียวแอร์
ทางราง
การรถไฟวันซัน-ราซ็อน และช็องจิน-ราซ็อน (สายเปียงกรา) ได้สร้างรถไฟไฟฟ้า (ไม่ใช่รถไฟฟ้า) เชื่อมต่อราซ็อนกับเปียงยาง
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ช็องจิน
