จังหวัดอีฟูเกา (อีฟูเกา : Probinsia ti Ifugao; ฟิลิปปินส์ : Lalawigan ng Ifugao ) เป็นจังหวัดไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตบริหารคอร์ดิลเยรา เกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือลากาเว มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดเบงเก็ต ทางทิศตะวันตก จังหวัดบูลูบุนดูคิน ทางทิศเหนือ จังหวัดอีซาเบลา ทางทิศตะวันออก และจังหวัดนูเอวาวิซคายา ทางทิศใต้
จังหวัดนี้เป็นที่ตั้งของนาขั้นบันไดฟิลิปปินคอร์ดิลเยรา และนาขั้นบันไดบานาเว ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญของจังหวัด เชื่อกันว่านาขั้นบันไดเหล่านี้มีอายุประมาณ 2,000 ปี อย่างไรก็ตาม จากการวิจัยโดยใช้การหาอายุจากคาร์บอนกัมมันตรังสี นาขั้นบันไดมีอายุน้อยกว่านั้น[ 3] ในปี ค.ศ. 1995 นาขั้นบันไดทั้งสองแห่งถูกประกาศให้เป็นแหล่งมรดกโลก ของยูเนสโก [ 4] ต่อมาในปี ค.ศ. 2008 และ 2015 เพลงฮัดฮัดแห่งอีฟูเกา และ พิธีปุนนัก ก็ถูกจัดให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของยูเนสโกเช่นกัน[ 5] [ 6]
ชื่อ
อีฟูเกามาจากคำว่า i-pugo ("i" [มาจาก/ผู้คน] และ pugo [เนินเขา]) รวมกันจึงแปลว่า ผู้คนแห่งเนินเขา [ 7]
อ้างอิง
↑ "List of Provinces" . PSGC Interactive . National Statistical Coordination Board. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ January 17, 2013. สืบค้นเมื่อ December 20, 2013 .
↑ "สำเนาที่เก็บถาวร" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-10-10. สืบค้นเมื่อ 2018-03-28 .
↑ Cabreza, Vincent (July 15, 2013). "For Ifugao Rice Terraces, Age Should Not Matter" . Inquirer.net . สืบค้นเมื่อ August 15, 2022 .
↑ "Rice Terraces of the Philippine Cordilleras" . UNESCO World Heritage Centre . สืบค้นเมื่อ January 2, 2015 .
↑ Respicio, Norma A. (n.d.). "Punnuk, the Tugging Ritual in Hungduan, Closing an Agricultural Cycle" . ICH Courier Online . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ April 2, 2018. สืบค้นเมื่อ January 16, 2018 .
↑ "The Hudhud Chants of the Ifugao" . UNESCO (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ August 14, 2022 .
↑ "Facts & Figures: Ifugao Province" . Philippine Statistics Authority - National Statistical Coordination Board . Department of the Interior and Local Government - Cordillera Administrative Region . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2012-11-13. สืบค้นเมื่อ 2 January 2015 .
แหล่งข้อมูลอื่น
สถานที่ใกล้เคียงกับจังหวัดอีฟูเกา