การออกเสียง อาจเรียกว่า เสียงอ่าน คำอ่าน หรือแม้แต่ การอ่าน คำ หรือวลี ในภาษา ที่ถูกพูดหรือเปล่งเสียงออกมา ถ้ากล่าวถึง "การออกเสียงที่ถูกต้อง" จะหมายถึงการออกเสียงโดยอิงสำเนียง ที่เฉพาะเจาะจงอย่างหนึ่ง เช่นสำเนียงกลางมาตรฐาน
ปัจเจกบุคคลหรือกลุ่มบุคคลหลากหลายสามารถพูดคำหรือวลีหนึ่ง ๆ ด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างอาทิ ภูมิภาคที่พวกเขาเติบโตหรืออาศัยอยู่ หรือในกรณีที่พวกเขามีความผิดปกติในการพูด หรือความผิดปกติในการเปล่งเสียง [ 1] กลุ่มชาติพันธุ์ ชั้นชนทางสังคม หรือการศึกษา ของพวกเขา [ 2]
พยางค์ ต่าง ๆ นับว่าเป็นหน่วยของเสียง (phone) ที่ถูกใช้ในภาษา แขนงวิชาของภาษาศาสตร์ ที่ศึกษาเกี่ยวกับหน่วยของเสียงคือสัทศาสตร์ (phonetics) เสียงต่าง ๆ ที่มีบทบาทเดียวกันและถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นชั้นเรียกว่าหน่วยเสียง (phoneme) และการศึกษาเกี่ยวกับหน่วยเสียงคือสัทวิทยา (phonology)
เสียงในฐานะองค์ประกอบของการเปล่งเสียงโดยปกติในทางวิชาการจะอธิบายด้วยสัทอักษรสากล (IPA) [ 3] สะ -หฺงบ หรือคำว่า "pronunciation" อธิบายได้เป็น pruh -nuhn-see-ey -shuh n เป็นต้น แต่วิธีการอย่างหลังก็อาจทำให้เกิดความกำกวมเนื่องจากปัจจัยต่าง ๆ ของบุคคลดังที่ได้กล่าวแล้ว
↑ Beech, John R.; Harding, Leonora; Hilton-Jones, Diana (1993). Assessment in speech and language therapy . CUP Archive. p. 55. ISBN 0415078822 {{cite book }}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์ )↑ Labov, William (2003). "Some Sociolinguistic Principles". ใน Paulston, Christina Bratt; Tucker, G. Richard (บ.ก.). Sociolinguistics: the essential readings 234 -250. ISBN 0631227172 {{cite book }}: CS1 maint: multiple names: editors list (ลิงก์ )↑ Schultz, Tanja; Kirchhoff, Katrin (2008). Multilingual speech processing . Academic Press. p. 12. ISBN 0120885018 {{cite book }}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์ )
