การระบาดทั่วของไวรัสโควิด-19 อย่างต่อเนื่องในประเทศภูฏาน
| การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศภูฏาน |
|---|
![]() |
| โรค | โควิด-19 |
|---|
| สถานที่ | ประเทศภูฏาน |
|---|
| วันแรกมาถึง | 6 มีนาคม พ.ศ. 2563
(4 ปี 9 เดือน 20 วัน) |
|---|
| ผู้ป่วยยืนยันสะสม | 4,089 คน |
|---|
| เสียชีวิต | 3 คน |
|---|
การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศภูฏาน ได้รับการยืนยันว่าได้ไปถึงประเทศภูฏานในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2563
ภูมิหลัง
เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2563 องค์การอนามัยโลก (WHO) ยืนยันว่าไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่เป็นสาเหตุของการเจ็บป่วยทางเดินหายใจในกลุ่มคนในเมืองอู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน ซึ่งรายงานต่อองค์การอนามัยโลกในวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2562[1][2]
อัตราป่วยตายของผู้ป่วยสำหรับโควิด-19 นั้นต่ำกว่าโรคซาร์ส พ.ศ. 2546 มาก[3][4] แต่การแพร่เชื้อน่าสังเกตมากกว่า ด้วยจำนวนผู้เสียชีวิตที่มีความหมาย[3][5]
เส้นเวลา
มีนาคม พ.ศ. 2563
22 มีนาคม: สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุก กษัตริย์แห่งภูฏาน มีพระราชปราศัยระดับชาติว่าจะปิดพรมแดนของประเทศ[6]
อ้างอิง
อ่านเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
|
|---|
|
|
|
|
สถาบัน |
|---|
ศูนย์ควบคุม
และป้องกันโรค | |
|---|
โรงพยาบาล
และสิ่งเกี่ยวข้อง | |
|---|
| องค์กร | |
|---|
|
|
|
บุคคล |
|---|
แพทย์ผู้นำ
การปฏิบัติ | |
|---|
| นักวิจัย | |
|---|
| เจ้าหน้าที่ | | จีน | |
|---|
| อิตาลี | |
|---|
| สหราชอาณาจักร | |
|---|
| สหรัฐ | |
|---|
|
|---|
| อื่น ๆ | |
|---|
| ผู้เสียชีวิต | |
|---|
|
|
ข้อมูล (แม่แบบ) |
|---|
| ทั่วโลก | |
|---|
| แอฟริกา | |
|---|
| เอเชีย | |
|---|
ยุโรป
(แผนภูมิ) | |
|---|
| อเมริกาเหนือ | |
|---|
| โอเชียเนีย | |
|---|
| อเมริกาใต้ | |
|---|
|
|
|
