แผนที่ต้นฉบับของจอห์น สโนว์แสดงให้เห็นถึงการกระจุก ของบริเวณที่เกิดอหิวาตกโรค (ระบุด้วยสัญลักษณ์รูปสีเหลี่ยมผืนผ้าทึบ) ในลอนดอนซึ่งระบาดใน ค.ศ. 1854 ปั้มที่ปนเปื้อนเชื้อโรคตั้งอยู่บริเวณจุดแยกของถนนบรอดและถนนเคมบริดจ์ (ถนนเลกซิงตันในปัจจุบัน) จนไปถึงถนนลิตเติลวินด์มิลล์ การระบาดของอหิวาตกโรคในถนนบรอด (อังกฤษ : Broad Street cholera outbreak ) หรือ การระบาดในโกลเดนสแควร์ (Golden Square outbreak การระบาด ของอหิวาตกโรค อย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นใน ค.ศ. 1854 ใกล้เคียงกับถนนบรอด (ถนนบรอดวิค ในปัจจุบัน) ในเขตโซโฮ ของนครเวสต์มินสเตอร์ ลอนดอน ประเทศอังกฤษ และเกิดขึ้นในช่วงที่มีการระบาดของอหิวาตกโรคทั่วโลกในระหว่าง ค.ศ. 1846–1860 การระบาดนี้มีผู้เสียชีวิต 616 คน และเป็นที่รู้จักจากการศึกษาของนายแพทย์จอห์น สโนว์ ถึงสาเหตุของการระบาดและสมมติฐานว่าน้ำที่ปนเปื้อนเชื้อโรค เป็นแหล่งกำเนิดของอหิวาตกโรคมากกว่าที่จะเป็นอนุภาคในอากาศ (อ้างอิงจาก "ภาวะอากาศเป็นพิษ ")[ 1] [ 2] สาธารณสุข และวางรากฐานในการปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกทางสุขาภิบาล ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 หลังจากนั้นคำศัพท์คำว่า "จุดแหล่งโรคของการติดเชื้อ " (focus of infection การทดลองแบบอำพรางสองฝ่าย (double-blind experiment
