Yes และ no

ในภาษาอังกฤษยุคใหม่ Yes และ No เป็นคำที่ใช้แสดงการยืนยัน (affirmative) และปฏิเสธ (negative) ตามลำดับ

เดิมที ภาษาอังกฤษใช้ระบบคำสี่คำหรือมากกว่ารวมถึงภาษาอังกฤษกลางตอนต้นด้วย แต่ในยุคใหม่ได้ลดลงเหลือระบบสองคำประกอบด้วยเพียงคำว่า "yes" และ "no" บางภาษา การตอบคำถามใช่-ไม่ใช่ (yes-no question) ไม่ได้ใช้คำตอบคำเดียวอย่างคำว่า yes หรือ no ภาษาเวลส์และภาษาฟินแลนด์เป็นหนึ่งในหลายภาษาที่ตอบคำถามดังกล่าวโดยใช้รูปยืนยันหรือปฏิเสธในกริยานั้น ๆ แทนที่จะใช้คำว่า "yes" และ "no" แม้ว่าทั้งสองภาษาจะมีคำที่หมายความใกล้เคียงกับ "yes" และ "no" ภาษาอื่น ๆ อาจมีทั้งระบบสองคำ สามคำ และสี่คำ ขึ้นกับว่าเจ้าของภาษาใช้คำที่หมายความว่า "yes" หรือ "no" ทั้งหมดกี่คำ บางภาษา เช่น ภาษาละติน ไม่มีระบบคำว่า yes-no

คำว่า "yes" และ "no" นั้นมิอาจแบ่งเป็นชนิดของคำใด ๆ ได้ง่าย ๆ แม้ว่าบางครั้งจะถือว่าเป็นคำอุทาน แต่มันไม่มีคุณสมบัติดังกล่าว และถือว่าไม่ใช่คำกริยาวิเศษณ์ด้วย

ความแตกต่างระหว่างภาษา ความจริงที่ว่าคำสำหรับคำว่า "yes" และ "no" ของภาษาต่าง ๆ มีชนิดของคำและการนำไปใช้ไม่เหมือนกัน และบางภาษาไม่มีระบบนี้ ทำให้การแปลภาษาตามสำนวนเจ้าของภาษาทำได้ยาก