อิน ตัม

อิน ตัม (ภาษาเขมร: អ៊ិន តាំ) เป็นอดีตนายกรัฐมนตรีของกัมพูชาโดยดำรงตำแหน่งระหว่าง 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2516 จนถึง 9 ธันวาคม พ.ศ. 2516 และมีบทบาทสำคัญในการเมืองกัมพูชา ตัมเกิดเมื่อ 22 กันยายน พ.ศ. 2459 ในตำบลสตึงเตรง จังหวัดกำปงจาม ทางตะวันออกของกัมพูชา ในวัยเด็กเขาเรียนภาษาบาลี ก่อนจะเข้าเรียนใน Lycée Sisowath จากนั้นเข้ารับราชการทหารเป็นนายพลพิเศษที่จังหวัดตาแก้ว

บทบาททางการเมือง

หลังจากกัมพูชาได้รับเอกราช ตัมเข้าร่วมกับระบอบสังคม ได้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงกิจการภายในระหว่าง พ.ศ. 2507 – 2509 เขามีความเกี่ยวข้องกับการจับกุม เปรียบ อินซึ่งเป็นญาติของเขาและเป็นสมาชิกเขมรเสรีที่เป็นฝ่ายต่อต้านพระนโรดม สีหนุ เปรียบ อินถูกประหารชีวิตในที่สุด นอกจากนั้น เขายังเกี่ยวข้องกับรัฐประหาร พ.ศ. 2513 และเป็นผู้ประกาศจัดตั้งสาธารณรัฐเขมรในฐานะประธานสภาแห่งรัฐเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2513^[1]

หลัง พ.ศ. 2513 ตัมมีความขัดแย้งกับผู้นำรัฐประหารคือ ลน นล มากขึ้น โดยลน นลเข้ามาครอบงำสภาแห่งชาติในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2514 ต่อมา ใน พ.ศ. 2515 อิน ตัมลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยมีคู่แข่งคือลน นล และแกว อิน ผลการเลือกตั้งปรากฏว่าอิน ตัมได้อันดับที่สองโดยได้คะแนน 24% ส่วนลน นลได้รับเลือกตั้ง พรรคประชาธิปไตยของอิน ตัมถูกขัดขวางไม่ให้ลงแข่งขันในการเลือกตั้งสมาชิกสภาเช่นเดียวกับพรรคสาธารณรัฐของพระสีสุวัตถิ์ สิริมตะ ทำให้พรรคสาธารณรัฐสังคมนิยมของลน นล และลน นนได้รับการเลือกตั้ง

ในเวลาต่อมา อิน ตัมได้เป็นนายกรัฐมนตรีในรัฐบาลของลน นลเป็นเวลาหลายเดือน แต่เกิดความขัดแย้งจนเขาเลิกเล่นการเมืองไปอาศัยกับครอบครัวที่พระตะบอง โดยลอง โบเรตได้เป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อมา เมื่อพนมเปญแตกในเดือนเมษายน พ.ศ. 2518 อิน ตัมยังอยู่ในนาของเขาที่ปอยเปต เขาเกือบถูกประหารชีวิตแต่หนีเข้าประเทศไทยได้ทันและเข้าร่วมกับกลุ่มต่อต้านเขมรแดงตามแนวชายแดน แต่ต่อมาเขาก็ลี้ภัยไปฝรั่งเศสและเดินทางต่อไปยังสหรัฐใน พ.ศ. 2519

การลี้ภัย

หลังจากเขมรแดงหมดอำนาจ อิน ตัมได้เข้าร่วมกับฝ่ายที่สนับสนุนพระนโรดม สีหนุคือพรรคฟุนซินเปก เพื่อต่อต้านรัฐบาลที่มีเวียดนามหนุนหลัง เขาเป็นผู้บัญชาการกองทัพของฝ่ายฟุนซินเปกจนถูกแทนที่ด้วยพระนโรดม รณฤทธิ์เมื่อ พ.ศ. 2528 เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม 1 ใน 3 คนของรัฐบาลของแนวร่วมเขมรสามฝ่าย^[2] และได้ฟื้นฟูพรรคประชาธิปไตยกัมพูชาเพื่อเข้าร่วมในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2536 และไปเป็นพันธมิตรกับพรรคประชาชนกัมพูชาเมื่อ พ.ศ. 2540 เขาเสียชีวิตที่รัฐอริโซนา สหรัฐเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2549

อ้างอิง

1. Corfield J. J., "A History of the Cambodian Non-Communist Resistance, 1975-1983." Clayton, Vic., Australia: Centre of Southeast Asian Studies, Monash University, 1991, p. 6.
2. "Chronology of Cambodian History, 1900-1919". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-26. สืบค้นเมื่อ 2009-10-26.