สมัยระหว่างกลางที่หนึ่งแห่งอียิปต์

สมัยระหว่างกลางที่หนึ่งแห่งอียิปต์
ป. 2181 ปีก่อนคริสต์ศักราช–ป. 2055 ปีก่อนคริสต์ศักราช
เมืองหลวง	เมมฟิส (ป. 2181 ปีก่อนคริสต์ศักราช –  2160 ปีก่อนคริสต์ศักราช), ราชวงศ์ที่เจ็ด-ราชวงศ์ที่แปด เฮราคลีโอโพลิส มักนา (ป. 2160 ปีก่อนคริสต์ศักราช  –  2050 ปีก่อนคริสต์ศักราช), ราชวงศ์ที่เก้า-ราชวงศ์ที่สิบ ธีบส์ (ป. 2134 ปีก่อนคริสต์ศักราช –  2061 ปีก่อนคริสต์ศักราช), ราชวงศ์ที่สิบเอ็ด
ภาษาทั่วไป	ภาษาอียิปต์
ศาสนา	ศาสนาอียิปต์โบราณ
การปกครอง	ราชาธิปไตย
ฟาโรห์
• ป. 2181 ปีก่อนคริสต์ศักราช	เมนคาเร (พระองค์แรก)
• ป. 2069 BC –  2061 ปีก่อนคริสต์ศักราช	อินเทฟที่ 3 (พระองค์สุดท้าย)
ประวัติศาสตร์
• เริ่มต้น	ป. 2181 ปีก่อนคริสต์ศักราช
• สิ้นสุด	ป. 2055 ปีก่อนคริสต์ศักราช
ก่อนหน้า ถัดไป ราชอาณาจักรเก่าแห่งอียิปต์ ราชอาณาจักรกลางแห่งอียิปต์
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	อียิปต์

สมัยระหว่างกลางที่หนึ่งแห่งอียิปต์ ซึ่งสามารถอธิบายได้ว่าเป็น 'ยุคมืด' ในประวัติศาสตร์อียิปต์โบราณ^[1] ซึ่งครอบคลุมช่วงเวลาไปประมาณ 125 ปี นับตั้งแต่ราว 2181–2055 ปีก่อนคริสต์ศักราช หลังการล่มสลายของราชอาณาจักรเก่า^[2] ในสมัยระหว่างกลางที่หนึ่งจะประกอบด้วยราชวงศ์ที่เจ็ด (ถึงแม้ว่านักไอยคุปต์วิทยาส่วนใหญ่จะมองว่าเป็นราชวงศ์ที่ไม่มีอยู่จริง) ราชวงศ์ที่แปด ราชวงศ์ที่เก้า ราชวงศ์ที่สิบ และเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์ที่สิบเอ็ด โดยแนวคิดของ "ช่วงระหว่างกลางที่หนึ่ง" ได้รับการคิดค้นในปี ค.ศ. 1926 โดยนักไอยคุปต์วิทยานามว่า จอร์จ สไตน์ดอร์ฟ และเฮนรี แฟรงฟอร์ท^[3]

หลักฐานที่เป็นอนุสรณ์วัตถุปรากฏน้อยมากที่ยังหลงเหลืออยู่จากช่วงเวลาดังกล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ต้นสมัยระหว่างกลางที่หนึ่ง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มีพลวัตอย่างมาก การปกครองของอียิปต์แบ่งระหว่างสองฐานอำนาจที่แข่งขันกันอย่างเท่ากัน ฐานอำนาจแห่งแรกอยู่ที่เมืองเฮราคลีโอโพลิสในอียิปต์ล่าง ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของภูมิภาคฟัยยูม และอีกแห่งอยู่ที่เมืองธีบส์ในอียิปต์บน^[4] ซึ่งเชื่อกันว่าในช่วงเวลานั้น ได้มีการปล้นและทำลายวัดวาอาราม รวมถึงงานศิลปะและรูปสลักของฟาโรห์ อันเป็นผลมาจากความวุ่นวายทางการเมืองในการอ้างสิทธิอำนาจเหนือพื้นที่^[5] และในที่สุดราชอาณาจักรทั้งสองก็จะเข้าสู่ความขัดแย้ง ซึ่งจะนำไปสู่การพิชิตในอียิปต์บนโดยผู้ปกครองแห่งธีบส์ และการรวมอียิปต์อีกครั้งภายใต้ผู้ปกครองพระองค์เดียวพระนามว่า ฟาโรห์เมนทูโฮเทปที่ 2 ในช่วงหลังของราชวงศ์ที่สิบเอ็ดแห่งอียิปต์ เหตุการณ์ดังกล่าวจึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของสมัยราชอาณาจักรกลางแห่งอียิปต์

อ้างอิง

1. Redford, Donald B. (2001). The Oxford encyclopedia of ancient Egypt. Vol. 1. Cairo: The American University in Cairo Press. p. 526.
2. Kathryn A. Bard, An Introduction to the Archaeology of Ancient Egypt (Malden: Blackwell Publishing, 2008), 41.
3. Schneider, Thomas (27 August 2008). "Periodizing Egyptian History: Manetho, Convention, and Beyond". ใน Klaus-Peter Adam (บ.ก.). Historiographie in der Antike. Walter de Gruyter. pp. 181–197. ISBN 978-3-11-020672-2.
4. Gardiner, Alan (1961) Egypt of the Pharaohs (Oxford University Press), 107–109.
5. Breasted, James Henry (1923). A History of the Ancient Egyptians. Charles Scribner's Sons, 133.