สตาร์ วอร์ส (ภาพยนตร์)
ภาพยนตร์อเมริกันแนวมหากาพย์ละครอวกาศกำกับโดยจอร์จ ลูคัส ฉายเมื่อปี ค.ศ. 1977
สตาร์ วอร์ส อังกฤษ : Star Wars ) (ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น สตาร์ วอร์ส เอพพิโซด 4 ความหวังใหม่ อังกฤษ : Star Wars: Episode IV – A New Hope )) เป็นภาพยนตร์อเมริกันแนวมหากาพย์บันเทิงคดีอวกาศ ฉายเมื่อปี ค.ศ. 1977 เขียนบทและกำกับโดย จอร์จ ลูคัส สร้างโดยลูคัสฟิล์ม และจัดจำหน่ายโดยทเวนตีท์เซนจูรีฟอกซ์ แสดงนำโดย มาร์ค ฮามิลล์ , แฮร์ริสัน ฟอร์ด , แคร์รี ฟิชเชอร์ , ปีเตอร์ คุชิง , อเล็ก กินเนสส์ , เดวิด พราวส์ , เจมส์ เอิร์ล โจนส์ , แอนโทนี แดเนียลส์ , เคนนี เบเกอร์ และปีเตอร์ เมย์ฮิว เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกของแฟรนไชส์และใน สตาร์ วอร์ส ไตรภาคเดิมมหากาพย์สกายวอล์คเกอร์ "
ลูคัสมีแนวคิดของภาพยนตร์บันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์แบบเดียวกับ แฟลชกอร์ดอน THX 1138 อเมริกันกราฟฟิติ สตาร์ วอร์ส เน้นไปที่การเดินทางของ ลุค สกายวอล์คเกอร์ (แฮมิลล์) พร้อมกับ ฮาน โซโล (ฟอร์ด) และอดีตอาจารย์เจได โอบีวัน เคโนบี (กินเนสส์) พยายามปลดปล่อยและช่วยเหลือผู้นำฝ่ายกบฏ เจ้าหญิงเลอา (ฟิชเชอร์) จากเงื้อมมือของจักรวรรดิกาแลกติก และซิธ ลอร์ด ดาร์ธ เวเดอร์ (พราวส์, ให้เสียงโดย โจนส์) เหล่าวีรบุรุษได้เข้าร่วมกับพันธมิตรกบฏ เพื่อพยายามทำลายดาวมรณะ สถานีอวกาศขนาดเท่าดวงดาวของเอมไพร์
สตาร์ วอร์ส ฉายในโรงภาพยนตร์ไม่กี่แห่งในสหรัฐเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1977 ก่อนจะได้รับความนิยมจนกลายเป็นภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ นำไปสู่การฉายในวงกว้าง ภาพยนตร์ได้การตอบรับดีมากจากนักวิจารณ์ โดยเฉพาะเรื่องเทคนิคภาพที่ก้าวล้ำ ภาพยนตร์ทำเงินทั้งหมด 775 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ทำเงินแซง จอว์ส ภาพยนตร์ที่ทำเงินสูงสุด จนกระทั่งการฉายของ อี.ที. เพื่อนรัก สตาร์ วอร์ส เป็นภาพยนตร์ที่เงินสูงสุดอันดับที่สองในอเมริกาเหนือ (ตามหลัง วิมานลอย ภาพยนตร์ที่เงินสูงสุดอันดับที่สี่ในโลก ภาพยนตร์ได้เข้าชิงรางวัลออสการ์ จำนวนสิบสาขา (รวมถึง สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ) โดยชนะเลิศเจ็ดสาขา ในปี ค.ศ. 1989 ภาพยนตร์กลายเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ยี่สิบห้าเรื่องแรกที่ถูกเลือกโดยหอสมุดรัฐสภา ของสหรัฐให้เก็บรักษาไว้ในหอทะเบียนภาพยนตร์แห่งชาติ ในฐานะที่ภาพยนตร์ "มีวัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์, หรือ มีความสุนทรีย์อย่างมีนัยสำคัญ"[ 5] [ 6] อัลบั้มดนตรีประกอบของภาพยนตร์ ได้รับการบรรจุในหอทะเบียนบันทึกเสียงแห่งชาติ ของสหรัฐ ปัจจุบัน สตาร์ วอร์ส ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของภาพยนตร์
ภาพยนตร์มีการฉายใหม่อยู่หลายครั้งด้วยการสนับสนุนจากลูคัส โดยเห็นได้ชัดที่สุดจากภาพยนตร์ "ฉบับพิเศษ" ฉลองครบรอบ 20 ปี ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง เช่น การปรับปรุงภาพด้วยการใช้ภาพที่สร้างจากคอมพิวเตอร์, การเปลี่ยนแปลงบทสนทนา, การตัดต่อฉาก, การทำดนตรีประกอบใหม่และการเพิ่มฉากใหม่ ภาพยนตร์กลายเป็น "วัฒนธรรมประชานิยม" และทำให้เกิดสื่อต่าง ๆ ตามมา ได้แก่ นวนิยาย , การ์ตูน , วิดีโอเกม , เครื่องเล่นสวนสนุก และสินค้าจากภาพยนตร์ เช่น ของเล่น, เกม, เสื้อผ้าและผลงานอื่น ๆ อีกมากมาย ความสำเร็จของภาพยนตร์นำไปสู่การสร้างภาคต่อสองภาคที่ประสบความสำเร็จทั้งในด้านคำวิจารณ์และรายได้ ได้แก่ สตาร์ วอร์ส 2 สตาร์ วอร์ส 3: ชัยชนะของเจได ไตรภาคต้น , ไตรภาคต่อ , ภาพยนตร์เนื้อเรื่องแยกสองเรื่องและรายการโทรทัศน์อีกมากมาย
กาแลกซีอยู่ในช่วงสงครามกลางเมือง สายลับฝ่ายกบฏ ได้ขโมยแบบแปลนดาวมรณะ ของจักรวรรดิกาแลกติก ซึ่งเป็นสถานีอวกาศขนาดเท่าดวงจันทร์ที่สามารถทำลายดาวเคราะห์ทั้งดวงได้ เจ้าหญิงเลอา เป็นหนึ่งในผู้นำของฝ่ายกบฏอย่างลับ ๆ ได้รับแบบแปลนดังกล่าว แต่ยานของเธอถูกดักโดยยานพิฆาตดารา ของจักรวรรดิ ภายใต้การควบคุมของ ซิธลอร์ด ดาร์ธ เวเดอร์ ผู้ไร้ความปรานี ก่อนที่เลอาจะถูกจับ เธอซ่อนแบบแปลนไว้ในหน่วยความจำของแอสโตรเมคดรอยด์ อาร์ทูดีทู ซึ่งได้หนีออกจากยานไปพร้อมกับโพรโทคอลดรอยด์ ซีทรีพีโอ ด้วยแคปซูลหนีภัยลงไปยังดาวเคราะห์ทะเลทราย ทาทูอีน
ดรอยด์ทั้งสองถูกจับโดยพ่อค้าเผ่าจาวา และได้ขายให้กับชาวไร่ความชื้น โอเวน, เบรูและหลานชายของพวกเขา ลุค สกายวอล์คเกอร์ ขณะที่ลุคกำลังทำความสะอาดอาร์ทูดีทู ลุคบังเอิญไปกดปุ่มทำให้ปรากฏภาพโฮโลแกรมของเลอา ซึ่งเธอได้ข้อความช่วยเหลือจาก โอบีวัน เคโนบี ลุครู้จัก “เฒ่าเบน” เคโนบี ซึ่งเป็นฤๅษีแก่ที่อาศัยอยู่แถวนี้ เขาถามลุงของเขาว่ารู้อะไรเรื่องนี้บ้างไหม แต่ลุงของเขาตัดจบประเด็นดังกล่าว เช้าวันต่อมา ลุคออกตามหาอาร์ทูดีทูซึ่งหายตัวไป ขณะที่กำลังตามหาเขา ลุคได้พบกับเฒ่าเบน ซึ่งเขาได้เปิดเผยว่าชื่อจริงของเขาคือ โอบีวัน เบนเล่าเรื่องราวในอดีตของเขา เมื่อสมัยยังมีอัศวินเจได อดีตผู้รักษาสันติภาพของสาธารณรัฐกาแลกติก เป็นผู้ที่สามารถพลัง ทำสิ่งต่าง ๆ จนกระทั่งถูกกวาดล้างโดยจักรวรรดิกาแลกติก ลุครับรู้ว่าพ่อของเขาต่อสู้ร่วมกับโอบีวันในฐานะอัศวินเจได จนกระทั่งเวเดอร์ อดีตศิษย์ของโอบีวัน เข้าสู่ด้านมืดของพลังและฆ่าพ่อของลุค ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ลุงของลุคบอกเขา โอบีวันให้ของขวัญลุคเป็น กระบี่แสง อดีตอาวุธของพ่อลุค
อาร์ทูดีทูเล่นข้อความของเลอาให้โอบีวันดู ในข้อความเธอขอร้องให้นำแบบแปลนดาวมรณะไปยังดาวเกิดของเธอ อัลเดอราน และมอบให้กับพ่อของเธอ เพื่อวิเคราะห์ โอบีวันชวนลุคให้ไปกับเขาที่อัลเดอรานและเรียนรู้วิธึแห่งพลัง แต่ลุคปฏิเสธ บอกว่าลุงและป้าของเขายังต้องการลุค เมื่อลุคกลับมาถึงบ้าน เขาพบว่าสตอร์มทรูปเปอร์ ได้ฆ่าลุงและป้าของเขาและทำลายไร่ของพวกเขาเพื่อตามหาดรอยด์ ทำให้ลุคไม่มีทางเลือก ต้องเดินทางไปกับโอบีวัน พวกเขาเดินทางไปร้านอาหารในมอสไอส์ลีย์ พวกเขาได้จ้างนักขนของเถื่อน ฮาน โซโล เพื่อพาพวกเขาไปอัลเดอราน ฮานถูกดักโดย กรีโด นักล่าค่าหัวซึ่งทำงานให้กับนักเลงท้องถิ่น แจบบา เดอะ ฮัทท์ ซึ่งฮานติดหนี้กับเขา การเผชิญหน้ากันจบที่ฮานฆ่ากรีโด โอบีวัน, ลุค, อาร์ทูดีทู, ซีทรีพีโอ, ฮานและนักบินผู้ช่วยชาววูกกีของเขา ชิวแบคคา หนีออกจากทาทูอีนโดยขึ้นยานอวกาศของพวกเขา มิลเลนเนียม ฟอลคอน
ผู้บัญชาการดาวมรณะ แกรนด์ มอฟฟ์ ทาร์คิน สั่งให้ทำลายอัลเดอราน ดาวเกิดของเลอา โดยใช้เลเซอร์ขนาดใหญ่ เพื่อเป็นการแสดงพลัง[ 7] ฟอลคอน พบว่าอัลเดอรานกลายเป็นเศษซากไปแล้วและถูกจับโดยลำแสงดึงดูดของดาวมรณะ ขณะที่โอบีวันไปปิดลำแสงดึงดูด ลุคค้นพบว่าเลอาถูกจำคุกในดาวมรณะและมีกำหนดการจะประหาร ลุค, ฮานและชิวแบคคาไปช่วยเหลือเจ้าหญิง ก่อนที่จะหลบหนีได้สำเร็จ เมื่อโอบีวันทำภารกิจของเขาสำเร็จ และเห็นว่าทั้งสี่คนต้องการเบี่ยงเบนความสนใจเพื่อให้สามารถขึ้นยาน ฟอลคอน โดยโอบีวันได้สละชีวิตตัวเองในการดวลกระบี่แสงกับดาร์ธ เวเดอร์ เมื่อพวกเขาออกจากโรงเก็บยานได้สำเร็จ แต่ก็มียานทายไฟต์เตอร์ ติตตามมาสี่ลำ ซึ่งพวกเขาเอาชนะได้ทั้งหมด ฝ่ายจักรวรรดิได้ซ่อนเครื่องติดตามไว้ในยาน ฟอลคอน ทำให้ติดตามพวกเขาไปยังฐานลับที่ดาว ยาวิน 4
แบบแปลนของเลอาแสดงให้เห็นว่า ดาวมรณะสามารถถูกทำลายได้ด้วยการยิงตอร์ปิโดเข้าไปในปล่องระบายความร้อนขนาดสองเมตร ซึ่งตรงเข้าไปยังเตาปฏิกรณ์ก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ฮานเก็บเงินรางวัลของเขาหลังช่วยเหลือเลอา ตั้งใจจะกลับไปใช้หนี้แจบบา ลุคเข้าร่วมฝูงบินของฝ่ายกบฏในการโจมตีดาวมรณะที่กำลังจะมาถึง ฝ่ายกบฏสูญเสียอย่างหนักหลังไม่ประสบความสำเร็จในการวิ่งในร่อง เวเดอร์นำฝูงบินของทายไฟต์เตอร์และเตรียมโจมตียานเอ็กซ์วิง ของลุค แต่ฮานกลับมาและโจมตียานไฟต์เตอร์ของจักรวรรดิ ทำให้เวเดอร์ลอยเคว้งไปในอวกาศ ลุคได้รับคำแนะนำจากวิญญาณของโอบีวัน ลุคได้ปิดคอมพิวเตอร์ระบุเป้าหมายและใช้พลังพาตอร์ปิโดเข้าไปในปล่องระบายความร้อน ดาวมรณะระเบิดก่อนจะยิงใส่ฐานกบฏ ทำให้ทาร์คินและทหารจักรวรรดิที่อยู่บนดาวมรณะเสียชีวิต ในพิธีฉลองชัยชนะที่ฐาน เลอามอบเหรียญรางวัลให้ลุคและฮาน สำหรับความกล้าหาญของพวกเขา
มาร์ค ฮามิลล์ เป็น ลุค สกายวอล์คเกอร์ : ชายหนุ่มที่ถูกเลี้ยงดูโดยลุง กับป้า บนดาวเคราะห์ทาทูอีน ใฝ่ฝันอยากจะเป็นบางสิ่งที่มากกว่าที่เป็นอยู่ และอยากจะเรียนรู้วิถีแห่งอัศวินเจได ลูคัสต้องการจะคัดนักแสดงหนุ่มที่ยังไม่มีประสบการณ์การแสดงมากนัก เพื่อมาแสดงเป็นเป็นลุค (ในตอนนั้นใช้ชื่อว่า ลุค สตาร์คิลเลอร์) โดยเขาตามหานักแสดงที่สามารถสื่อความเฉลียวฉลาดและความมั่นคงออกมาได้ ส่วนทางฮามิลล์นั้นขณะที่ทดสอบอ่านบทเขาพบว่าบทภาพยนตร์ที่ได้รับนั้นแปลกมาก เนื่องจากมีแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับอวกาศสอดแทรกอยู่มาก เขาจึงเลือกที่จะอ่านบทแบบตรงไปตรงมา และได้รับเลือกแสดงเป็นลุค เอาชนะผู้ร่วมคัดบทคนอื่นอย่าง วิลเลียม แคตต์ ผู้ซึ่งต่อมาได้รับบทในภาพยนตร์เรื่อง สาวสยอง ไบรอัน เดอ ปาลมา (ลูคัสใช้ช่วงการคัดเลือกนักแสดงร่วมกันกับปาลมา ซึ่งเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานาน)[ 8] [ 9] แฮร์ริสัน ฟอร์ด เป็น ฮาน โซโล : นักขนของเถื่อนผู้ทะนงตน ถูกจ้างโดยโอบีวันและลุคให้พาพวกเขาไปยังดาวอัลเดอราน ด้วยยาน มิลเลนเนียม ฟอลคอน ชิวแบคคา ในตอนแรกลูคัสปฏิเสธคัดเลือกฟอร์ดให้มารับบทนี้ เพราะเขาต้องการ "นักแสดงหน้าใหม่" ฟอร์ดเคยทำงานร่วมกับลูคัสใน อเมริกันกราฟฟิติ เคิร์ต รัสเซลล์ , นิก โนลต์ ,[ 9] ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน ,[ 10] บิล เมอร์เรย์ ,[ 11] [ 12] คริสโตเฟอร์ วอลเคน , เบิร์ต เรย์โนลส์ , แจ็ก นิโคลสัน , อัล ปาชิโน , สตีฟ มาร์ติน , เชวี เชส และเพอร์รี คิง (ต่อมาเขาได้แสดงเป็น ฮาน โซโล ในละครวิทยุ)[ 8] [ 13] แคร์รี ฟิชเชอร์ เป็น เจ้าหญิงเลอา : วุฒิสมาชิกของวุฒิสภาจักรวรรดิและหนึ่งในผู้นำฝ่ายพันธมิตรกบฏ มีนักแสดงหญิงสาวหลายคนในฮอลลิวูดเข้ามาคัดบทเป็นเจ้าหญิงเลอา ได้แก่ เอมี เออร์วิง ,[ 9] เทอร์รี นันน์ (เธอเป็นนักร้องด้วย), ซินดี วิลเลียมส์ ,[ 8] แคเรน อัลเลน ,[ 9] โจดี ฟอสเตอร์ โดยฟอสเตอร์นั้นปฏิเสธรับบทนี้เพราะว่าเธอติดสัญญากับดิสนีย์ และกำลังทำงานภาพยนตร์สองเรื่องในเวลานั้น[ 14] [ 15] ปีเตอร์ คุชชิง เป็น แกรนด์ มอฟฟ์ ทาร์คิน : ผู้บัญชาการของดาวมรณะ แต่เดิมลูคัสตั้งใจให้คุชชิงรับบทเป็นโอบีวัน เคโนบี แต่ลูคัสเชื่อว่า "โครงหน้าของเขา" เหมาะสมกับบทแกรนด์ มอฟฟ์ ทาร์คินมากกว่า ลูคัสให้ความเห็นเกี่ยวกับการแสดงของคุชชิงว่า "[เขา] เป็นนักแสดงที่ดี เป็นที่ชื่นชอบและหลงใหลโดยคนหนุ่มสาวและคนไปชมภาพยนตร์แนวนี้ ผมรู้สึกว่าเขาจะเป็นที่จดจำอย่างน้อยก็อีก 350 ปี ข้างหน้า" คุชชิงให้ความเห็นเกี่ยวกับบทของเขาเป็นเรื่องตลกว่า: "ผมมักจะสงสัยว่า 'แกรนด์ มอฟฟ์' คืออะไร มันเหมือนเสียงของอะไรสักอย่างบินออกมาจากตู้"[ 16] อเล็ก กินเนสส์ เป็น โอบีวัน 'เบน' เคโนบี : อาจารย์เจได เฒ่าและอดีตอาจารย์ของ ดาร์ธ เวเดอร์ เป็นคนแนะนำลุคให้รู้จักพลัง การตัดสินใจของลูคัสที่ต้องการคัดเลือกนักแสดงที่ "ไม่รู้จัก" ไม่ได้รับการสนับสนุกจากเพื่อนของเขา ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลา และสตูดิโอ ลูคัสรู้สึกว่าโอบีวัน เคโนบีควรแสดงโดยนักแสดงที่มีชื่อเสียง ผู้อำนวยการสร้าง แกรี เคิร์ตซ์ กล่าวว่า "บทของอเล็ก กินเนสส์ต้องการตัวละครที่มีความมั่งคงและจริงจัง ซึ่งหมายความว่าเราต้องการนักแสดงที่แข็งแกร่งมาก ๆ ในการแสดงบทนั้น"[ 8] โทชิโร มิฟูเนะ (เคยแสดงในภาพยนตร์ของ อากิระ คูโรซาวะ หลายเรื่อง) ได้รับการพิจารณาสำหรับบทบาท[ 9] [ 17] [ 18] ค่าสิทธิ ที่จ่ายให้กับลูคัส ซึ่งทำให้เขาร่ำรวยมากในเวลาต่อมา เขาตกลงจะแสดงเป็นเคโนบีภายใต้เงื่อนไขว่า เขาจะไม่ต้องทำการประชาสัมพันธ์ใด ๆ เพื่อส่งเสริมภาพยนตร์[ 19] [ 8] แอนโธนี แดเนียลส์ เป็น ซีทรีพีโอ : โพรโทคอลดรอยด์ซึ่ง "สามารถสื่อสารได้อย่างคล่องแคล่ว มากกว่าหกล้านรูปแบบการสื่อสาร" แดเนียลส์ไปคัดเลือกบทบาทและได้รับเลือกให้แสดงเป็นซีทรีพีโอ เขาบอกว่าเขาต้องการบทดังกล่าวหลังเห็นภาพวาดตัวละครของ ราล์ฟ แมกคอร์รี แสดงให้เห็นถึงความเปราะบางบนใบหน้าของหุ่นยนต์ ทำให้แดเนียลส์อยากช่วยเหลือเขา[ 8] [ 21] สแตน ฟรีเบิร์ก แนะนำให้แดเนียลส์เป็นคนพากย์เสียง[ 8] [ 22] เคนนี เบเกอร์ เป็น อาร์ทูดีทู : แอสโตรเมคดรอยด์ เป็นผู้ถือแบบแปลนของดาวมรณะและข้อความลับของเจ้าหญิงเลอาเพื่อส่งให้กับโอบีวัน ขณะที่กำลังถ่ายทำภาพยนตร์ที่ลอนดอน มีการคัดเลือกนักแสดงเพิ่มเติม เคนนี เบเกอร์ กำลังแสดงละครตลกกับคู่หูของเขา แจ็ก เพอร์วิส รู้ว่าทีมงานภาพยนตร์กำลังมองหาคนตัวเล็กที่สามารถเข้าไปอยู่ในตัวหุ่นยนต์และสามารถบังคับตัวหุ่นยนต์ได้ เบเกอร์ ในเวลานั้นสูง 3 ฟุต 8 นิ้ว (1.12 เมตร) ได้รับการคัดเลือกทันทีหลังได้พบกับจอร์จ ลูคัส เขากล่าว "เขาเห็นผมเดินเข้ามาและพูดว่า 'เขาใช้ได้เลย' เพราะผมเป็นคนที่ตัวเล็กที่สุดในตอนที่พวกเขากำลังค้นหาในเวลานั้น" เขาปฏิเสธบทดังกล่าวสามครั้ง เพราะลังเลว่าหน้าของเขาจะไม่ปรากฏในภาพยนตร์และหวังที่จะสานต่อความสำเร็จของการแสดงตลกของเขา ซึ่งในเวลานั้นเริ่มนำมาออกอากาศทางโทรทัศน์แล้ว[ 23] เบน เบิร์ตต์ โดยเลียนแบบ "เสียงทารก" บันทึกเสียงนี้เหมือนได้ยินผ่านโทรศัพท์ภายในและสร้างการผสมเสียงครั้งสุดท้ายด้วย เครื่องสังเคราะห์เสียง [ 24] ปีเตอร์ เมย์ฮิว เป็น ชิวแบคคา : วูกกีอายุ 200 ปี คู่หูของฮาน โซโลและนักบินผู้ช่วยของยาน มิลเลนเนียม ฟอลคอน เมย์ฮิวได้ยินข่าวการคัดเลือกนักแสดงของ สตาร์ วอร์ส ซึ่งถ่ายทำที่ลอนดอน เขาจึงตัดสินใจไปคัดเลือก ขณะนั้นเขาสูง 3 ฟุต 8 นิ้ว (1.12 เมตร) และเขาได้รับบทเป็นชิวแบคคาทันทีหลังเขายืนขึ้นเพื่อทักทายลูคัส[ 8] [ 25] [ 8] [ 25] สวนสัตว์ สาธารณะ[ 19] เดวิด พราวส์ เป็น ดาร์ธ เวเดอร์ : ซิธ ลอร์ดของจักรวรรดิกาแลกติก ผู้มีเป้าหมายต้องการทำลายพันธมิตรกบฏ
เจมส์ เอิร์ล โจนส์ เป็น เสียงของดาร์ธ เวเดอร์ โดยเขาไม่มีชื่อในเครดิต ลูคัสแต่เดิมตั้งใจให้ ออร์สัน เวลส์ เป็นคนให้เสียงตัวละคร หลังไม่พอใจพราวส์ เนื่องจากสำเนียงอังกฤษตะวันตกของเขา (ทำให้เขาได้รับชื่อเล่นภายในเหล่านักแสดงว่า "ดาร์ธ ฟาร์เมอร์")[ 24] [ 8] [ 9] นักแสดงคนอื่น ประกอบด้วย ฟิล บราวน์ และเชลาห์ เฟรเซอร์ เป็นลุงโอเวน และป้าเบรู ของลุค, แจ็ก เพอร์วิส คู่หูแสดงตลกของเคนนี เบเกอร์ แสดงเป็นหัวหน้าจาวาในภาพยนตร์, เอดดี เบิร์น เป็น วานเดน วิลลาร์ด, นายพลฝ่ายกบฏ[ 26] เดนิส ลอว์สัน และการ์ริก เฮเกิน เป็น นักบินฝ่ายกบฏ เวดจ์ แอนทิลลิส และบิกก์ส ดาร์กไลต์เทอร์ (เพื่อนสมัยเด็กของลุค) ตามลำดับ, ดอน เฮนเดอร์สัน และเลสลี สโกฟิลด์ เป็น นายพลฝ่ายจักรวรรดิ แคสซิโอ แทกก์และมอร์แอดมิน บาสต์ ตามลำดับ, ริชาร์ด เลพาร์เมนเทียร์ เป็น พลเอก มอตติ[ 27] อเลกซ์ แมกครินเดิล เป็น นายพล แจน โดดอนนา, อัลฟี เคอร์ติส เป็น ด็อกเตอร์ เอวาซาน, ปีเตอร์ เกดดิส เป็น กัปตัน เรย์มัส แอนทิลลิส และ ไมเคิล ลีดเดอร์ ได้รับบทบาทเล็กน้อยเป็นสตอร์มทรูปเปอร์ที่หมวกของเขาชนกับประตูอย่างไม่ได้ตั้งใจ[ 28] [ 29]
ผู้กำกับและเขียนบท จอร์จ ลูคัส กำลังอธิบายกับผู้ฟังเมื่อปี ค.ศ. 2007 ถึงความยากลำบากในการเสนอ สตาร์ วอร์ส ซึ่งได้รับการปฏิเสธอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่ง ทเวนตีท์เซนจูรีฟอกซ์ ซื้อแนวคิดของภาพยนตร์ "แปลกเล็กน้อย" ของเขา[ 30] ลูคัสมีแนวคิดเกี่ยวกับภาพยนตร์แนวอวกาศ-แฟนตาซีในปี ค.ศ. 1971 หลังจากเขากำกับภาพยนตร์ขนาดยาวเรื่องแรกของเขา THX 1138 [ 31] THX 1138 ทำให้ได้รับการตอบรับที่ไม่ดี ลูคัสเลือกทำ สตาร์ วอร์ส ไปในทางมองโลกในแง่ดีมากขึ้น ด้วยโทนของภาพยนตร์คือความสนุกและการผจญภัย[ 33] แฟลชกอร์ดอน [ 34]
ผมรัก แฟลชกอร์ดอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพยนตร์ที่ฉายเป็นตอน ... แน่นอน ตอนนี้ผมรู้ว่าพวกเขาทำมันได้ไม่ดีและก็แย่มาก ... รักพวกเขามากขนาดนั้นเมื่อพวกเขาแย่เหลือเกิน, ผมเริ่มสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาทำได้ดี[ 35]
ที่เทศกาลภาพยนตร์กาน หลังลูคัสถ่ายทำภาพยนตร์ THX 1138 เสร็จ ลูคัสได้ข้อตกลงในการพัฒนาภาพยนตร์สองเรื่องกับยูไนเต็ดอาร์ตติสต์ โดยสองเรื่องดังกล่าวคือ อเมริกันกราฟฟิติ แฟลชกอร์ดอน [ 36] แฟลชกอร์ดอน แต่เขาไม่สามารถจ่ายได้[ 35]
ผมอยากจะสร้างภาพยนตร์ แฟลชกอร์ดอน ใส่ทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปให้มันพิเศษ แต่ผมไม่สามารถซื้อสิทธิ์ของตัวละครได้ ดังนั้นผมจึงเริ่มค้นคว้าวิจัยและกลับไปและพบว่า อเลกซ์ เรย์มอนด์ (ผู้วาดการ์ตูน แฟลชกอร์ดอน ต้นฉบับในหนังสือพิมพ์) ได้แนวคิดของเขามาจากไหน ผมค้นพบว่าเขาได้รับแรงบันดาลใจจากผลงานของ เอ็ดการ์ ไรซ์ เบอร์โรส์ (ผู้แต่ง ทาร์ซาน จอห์น คาร์เตอร์ ออฟ มาร์ส ของเขา ผมอ่านหนังสือชุดนั้นแล้วพบว่าเบอร์โรส์ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก นวนิยายแนววิทยาศาสตร์-แฟนตาซี ชื่อว่า กัลลิเวอร์ออนมาร์ส เขียนโดย เอ็ดวิน อาร์โนลด์ และตีพิมพ์เมื่อ ค.ศ. 1905 เป็นเรื่องราวแรกของแนวนี้ที่ผมสามารถติดตามได้ ผมคิดว่า ฌูล แวร์น ก็ใกล้เคียง แต่เขาไม่มีวีรบุรุษต่อสู้กับสัตว์ประหลาดในอวกาศหรือการผจญภัยบนดาวเคราะห์อื่น แนวใหม่ทั้งหมดนี้พัฒนาขึ้นจากแนวคิดนั้น[ 31]
แผนของลูคัสในช่วงแรกคือต้องการจะซื้อสิทธิ์ในการสร้างภาพยนตร์ แฟลชกอร์ดอน ภาพยนตร์ฉายเป็นตอนและการ์ตูนในช่วงทศวรรษ 1930 และ 1940 ผู้กำกับ ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลา ซึ่งไปกับลูคัสในความพยายามที่จะซื้อสิทธิ์ แฟลชกอร์ดอน คอปโปลาเล่าในปี ค.ศ. 1999 ว่า: "[จอร์จ] นั้นเศร้ามาก เพราะเขาเพึ่งกลับมาและพวกเขาไม่ต้องการขาย แฟลชกอร์ดอน ให้เขาและเขาพูดว่า 'ดี, ผมจะคิดค้นด้วยตัวผมเอง' "[ 35] [ 37] อเมริกันกราฟฟิติ ให้พวกเขาดู ซึ่งก็ได้รับการปฏิเสธ ต่อมาภาพยนตร์ดังกล่าวได้รับความสนใจจากยูนิเวอร์แซลพิกเจอส์ [ 37] อเมริกันกราฟฟิติ ลูคัสหันกลับมาสนใจภาพยนตร์บันเทิงคดีแนวอวกาศของเขาอีกครั้ง[ 31] [ 37] สงครามเวียดนาม จริง ๆ และนั่นเป็นช่วงเวลาที่นิกสันพยายามจะเป็นประธานาธิบดีอีกสมัย [ที่สอง] ซึ่งผมกำลังคิดเชิงประวัติศาสตร์ว่าระบอบประชาธิปไตย กลายเป็นระบอบเผด็จการ ได้อย่างไร?”[ 39] [ 40]
ลูคัสเริ่มทำงานเขียนในเดือนมกราคม ค.ศ. 1973 "แปดชั่วโมงต่อวัน, ห้าวันต่อสัปดาห์",[ 31] เจอร์นัลออฟเดอะวิลล์ส ซึ่งเล่าเรื่องราวการฝึกฝนของ ซีเจ ธอร์ป ศิษย์ของเมซ วินดู ในตำนาน เพื่อกลายเป็น "เจได -เบนดู" คอมมานโดอวกาศ ลูคัสกังวลว่าเรื่องราวของเขาจะยากเกินกว่าจะเข้าใจ ลูคัสจึงเริ่มเขียนบทร่างจำนวน 13 หน้า เรียกว่า เดอะสตาร์วอร์ส เมื่อวันที่ 17 เมษายน ค.ศ. 1973 ซึ่งมีเรื่องราวคล้ายคลึงกับภาพยนตร์เรื่อง เดอะฮิดเดนฟอร์เทรสส์
แกรี เคิร์ตซ์ ผู้อำนวยการสร้าง สตาร์ วอร์ส (ภาพในปี ค.ศ. 2002)หลังยูไนเต็ดอาร์ตติสต์ปฏิเสธที่จะออกทุนสร้างภาพยนตร์ ลูคัสและผู้อำนวยการสร้าง แกรี เคิร์ตซ์ เสนอบทร่างภาพยนตร์ให้กับ ยูนิเวอร์แซลพิกเจอส์ สตูดิโอที่เคยออกทุนสร้างให้กับภาพยนตร์เรื่อง อเมริกันกราฟฟิติ อย่างไรก็ตาม มันถูกปฏิเสธไม่ได้สร้างเพราะแนวคิดของภาพยนตร์นั้น "แปลกเล็กน้อย" และพวกเขากล่าวว่าลูคัสควรทำภาคต่อของ อเมริกันกราฟฟิติ มากกว่า[ 30] วอลต์ดิสนีย์โปรดักชันส์ ก็ปฏิเสธภาพยนตร์เรื่องนี้เช่นกัน[ 44]
ลูคัสกล่าวว่า "ผมเป็นคนนอกของฮอลลีวูดมาโดยตลอด พวกเขาคิดว่าผมทำแต่หนังแปลก ๆ"[ 30] ลู วอสเซอร์แมน หัวหน้าสตูดิโอ "ไม่ได้นึกถึงนิยายวิทยาศาสตร์มากนักในเวลานั้น, ไม่คิดว่ามันจะมีอนาคตมากนักกับผู้ชมกลุ่มนั้น"[ 45] [ 46] พี่น้องตระกูลกริมม์ มากกว่าที่จะเป็น 2001 เดอะซิกซ์มิลเลียนดอลลาร์แมน โคจัก [ 30] สตาร์ วอร์ส จะไม่ใช่ [นิยายวิทยาศาสตร์ปัจจุบันในเวลานั้น] เลย, แต่ก็ถูกจัดให้อยู่ในแนวนั้น"[ 45]
นอกจากนี้ยังมีความกังวลเกี่ยวกับทุนสร้างของโครงการที่อาจจะสูง ลูคัสและเคิร์ตซ์กล่าวในการนำเสนอโครงการของภาพยนตร์ว่า "ทุนต่ำ, แนวเดียวกับ โรเจอร์ คอร์แมน , และทุนสร้างจะไม่สูงไปมากกว่า—อืม, แต่เดิมเราเสนอประมาณ 8 ล้าน, สุดท้ายก็สูงขึ้นไปถึงประมาณ 10 ล้าน, ตัวเลขทั้งสองถือเป็นทุนสร้างที่ต่ำมากสำหรับมาตรฐานของฮอลลีวูดในขณะนั้น"[ 45] [ 44] ' "[ 45] แอลัน แลดด์ จูเนียร์ ประธานของทเวนตีเซนจูรีฟอกซ์ และในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1973 ลูคัสได้ตกลงเซ็นสัญญาเพื่อเขียนบทและกำกับภาพยนตร์ ถึงแม้ว่าแลดด์จะไม่เข้าใจด้านเทคนิคของโครงการ เขาเชื่อว่าลูคัสนั้นมีความสามารถ ต่อมา ลูคัสกล่าวว่าแลดด์ "ลงทุนในตัวผม, เขาไม่ได้ลงทุนในภาพยนตร์"[ 8] [ 19] อเมริกันกราฟฟิติ ทำให้ลูคัสขอเจรจาสัญญาใหม่ของเขากับแลดด์และขอสิทธิ์ในการสร้างภาพยนตร์ภาคต่อในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1973 สำหรับลูคัส สัญญาใหม่นี้ปกป้องเรื่องราวที่ไม่ได้เขียนของ สตาร์ วอร์ส และกำไรส่วนใหญ่จากการขายสินค้า[ 8] : 19
สตาร์ วอร์ส ในช่วงแรกนั้นฉายในโรงภาพยนตร์ไม่กี่แห่ง จนกระทั่งได้มีการฉายในวงกว้างมากขึ้น จนกลายเป็นภาพยนตร์บ็อกซ์บลัสเตอร์และกลายเป็นความสำเร็จที่เป็นประวัติการณ์ของทเวนตีท์เซนจูรีฟอกซ์ ต่อมาได้การฉายใหม่และวางจำหน่ายโฮมวิดีโอ
ข้อความ เอพพิโซด 4 (Episode IV) และ ความหวังใหม่ (A New Hope) ปรากฏครั้งแรกบนหน้าปกหนังสือของบทภาพยนตร์ ดิอาร์ตออฟสตาร์ วอร์ส [ a] [ 19] [ 48] [ 49] [ 50] [ b]
มีการเพิ่มชื่อตอนในข้อความคลานเปิดเรื่องใน สตาร์ วอร์ส 2 "เอพพิโซด 5" [ 51] [ 52] สตาร์ วอร์ส เป็นเรื่องราวลำดับที่สี่ในมหากาพย์และมันควรถูกเรียกว่า ' สตาร์ วอร์ส, เอพพิโซด 4: ความหวังใหม่ ' " แต่เขาตัดระบบตัวเลขออกไปเพื่อไม่ให้ผู้ชมสับสน[ 53]
เนื่องจากรัฐบาลในสมัยนั้นต้องการปกป้องอุตสาหกรรมภาพยนตร์ภายในประเทศ ด้วยการขึ้นภาษีฟิล์มภาพยนตร์ต่างประเทศมากเกินกว่าปกติ ทำให้มีการลักลอบฟิล์มเข้ามาฉาย โดยเปลี่ยนชื่อภาพยนตร์เป็นชื่อภาษาอังกฤษว่า The War of The World (ชื่อเดียวกับภาพยนตร์เมื่อปี ค.ศ. 1953) และชื่อภาษาไทยว่า สงครามชิงจ้าวโลก จนกระทั่งได้มีการฉายอย่างเป็นทางการในปี ค.ศ. 1979 ในชื่อ สตาร์ วอร์ส [ 54]
สตาร์ วอร์ส ยังคงเป็นหนึ่งภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จในด้านการเงินมากที่สุดตลอดกาล ภาพยนตร์เปิดตัวในวันพุธในโรงภาพยนตร์ 32 แห่ง ก่อนจะขยายเพิ่มเป็น 43 แห่งในวันศุกร์และทำเงิน 2,556,418 ดอลลาร์สหรัฐในหกวันแรกจนถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ของวันแห่งการรำลึก[ 55] [ 3] สตาร์ วอร์ส ทำเงินแซง จอว์ส [ 56] [ 57] สตาร์ วอร์ส เข้าสู่การฉายทั่วโลกในช่วงปลายปี ค.ศ. 1978 และเมื่อรวมกับเงินที่ทำได้จากในประเทศและทั่วโลก[ 58] [ 59]
เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1978 ในขณะที่ภาพยนตร์ยังคงฉายอยู่ในโรงภาพยนตร์ 38 แห่งในสหรัฐ ภาพยนตร์ได้ขยายการฉายในโรงภาพยนตร์เป็น 1,744 แห่งทั่วประเทศเพื่อสรุปการอิ่มตัวของภาพยนตร์และสร้างสถิติใหม่ของการฉายในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ของสหรัฐที่ 10,202,726 ดอลลาร์สหรัฐ[ 60] [ 61] [ 62] [ 63] [ 64] [ 65] ภาพยนตร์ที่ทำเงินสูงสุด จนกระทั่ง อี.ที. เพื่อนรัก [ 66]
↑ The main title page for the film's script had the lines of text and graphical elements: STAR WARS ; double horizontal lines; EPISODE ; IV ; A NEW HOPE ; FROM THE ; JOURNAL OF THE WHILLS ; BY; GEORGE LUCAS; 12 height sequenced character images from R2-D2 to Chewbacca; REVISED FOURTH DRAFT; JANUARY 15, 1976; horizontal line; LUCASFILM LTD.; 7 [page#][ 47]
↑ One account[ 52] Hearn 2005 , p. 124)
↑ "Star Wars" . British Board of Film Classification . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ January 27, 2016. สืบค้นเมื่อ May 25, 2013 .↑ "Star Wars (1977)" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ July 9, 2017.↑ 3.0 3.1 3.2 "Star Wars (1977)" . Box Office Mojo . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2012. สืบค้นเมื่อ March 2, 2012 .↑ Cyriaque Lamar (January 13, 2012). "Behold, the 1977 budget breakdown for Star Wars" . io9 เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2016. สืบค้นเมื่อ March 3, 2016 . ↑ "ENTERTAINMENT: Film Registry Picks First 25 Movies" . Los Angeles Times Washington, D.C. September 19, 1989. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 5, 2020. สืบค้นเมื่อ April 22, 2020 .↑ "Complete National Film Registry Listing" . National Film Preservation Board . Library of Congress. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ March 5, 2016. สืบค้นเมื่อ November 9, 2018 .↑ Anderson, Kevin J. (1995). The Illustrated Star Wars Universe 204 –5. ISBN 0-553-09302-9 ↑ 8.00 8.01 8.02 8.03 8.04 8.05 8.06 8.07 8.08 8.09 8.10 8.11 Empire of Dreams: The Story of the Star Wars Trilogy ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 9.5 Russo, Tom. "The Force Wasn't With Them" . Premiere Hachette Filipacchi Media U.S. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ May 8, 2006. สืบค้นเมื่อ October 3, 2006 . ↑ Alison, Nastasi (August 5, 2010). "Imagine That: Sly Stallone Auditioned for Han Solo" . cinematical.com . Moviefone . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ August 6, 2010. สืบค้นเมื่อ August 6, 2012 . ↑ Evans, Bradford (February 17, 2011). "The Lost Roles of Bill Murray" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ May 20, 2015. สืบค้นเมื่อ May 25, 2015 . ↑ Farr, John (September 19, 2014). "Bill Murray and the Roles That Got Away" . HuffPost . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2016. สืบค้นเมื่อ May 25, 2015 . ↑ "Is it true about Burt Reynolds and Han Solo?" . About.com . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ December 25, 2005. สืบค้นเมื่อ October 3, 2006 .↑ Weller, Scott. "Princess Jodie and the Haunting of Carrie Fisher" . Star Wars Aficionado Magazine . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ February 26, 2011. สืบค้นเมื่อ July 8, 2013 . ↑ "Carrie Fisher Told To Lose Weight For 'Star Wars' Role" . The Huffington Post AOL . November 8, 2011. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2014. สืบค้นเมื่อ May 8, 2014 .↑ Sietz, Dan (April 18, 2013). " . Uproxx เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2014. สืบค้นเมื่อ May 9, 2014 . ↑ Ashcraft, Brian. "How Star Wars Might've Had a Different Darth Vader" . Kotaku . Gawker Media. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ December 8, 2015. สืบค้นเมื่อ December 5, 2015 . ↑ Lee, Benjamin (December 4, 2015). "Toshiro Mifune turned down Obi-Wan Kenobi and Darth Vader roles" . The Guardian . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ December 6, 2015. สืบค้นเมื่อ December 6, 2015 . ↑ 19.0 19.1 19.2 19.3 "30 pieces of trivia about Star Wars " . bbc.co.uk . BBC. May 23, 2007. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2014. สืบค้นเมื่อ May 9, 2014 .↑ "Biography: Anthony Daniels" . StarWars.com Lucasfilm . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ November 11, 2006. สืบค้นเมื่อ October 3, 2006 .↑ The Characters of Star Wars . Star Wars Trilogy DVD Box Set: Bonus Materials. [2004]↑ Williams, Andrew (October 27, 2009). "Kenny Baker" . Metro DMG Media . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 1, 2014. สืบค้นเมื่อ May 9, 2014 . ↑ 24.0 24.1 Lucas, George (writer/director). (2004). DVD commentary for Star Wars: Episode IV – A New Hope . [DVD]. 20th Century Fox Home Entertainment .↑ 25.0 25.1 "Peter Mayhew – Biography" . Yahoo! Movies . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ May 9, 2006. สืบค้นเมื่อ October 3, 2006 .↑ Sansweet, Stephen J.; Hidalgo, Pablo; Vitas, Bob; Wallace, Daniel; Cassidy, Chris; Franklin, Mary; Kushins, Josh (April 26, 2008). The Complete Star Wars Encyclopedia Ballantine Books . p. 330. ISBN 9780345477637 เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ October 25, 2018. สืบค้นเมื่อ October 25, 2018 . ↑ Westbrook, Caroline (April 17, 2013). "Star Wars actor Richard LeParmentier – aka Admiral Motti – dies aged 66" . Metro เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ October 25, 2018. สืบค้นเมื่อ October 25, 2018 . ↑ Cooper, Gael Fashingbauer (August 26, 2016). "Stormtrooper who bonked head in original Star Wars movie has died" . CNET เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ August 30, 2016. สืบค้นเมื่อ September 10, 2016 . ↑ McGrath, Rachel (August 24, 2016). "Michael Leader Dead: 'EastEnders' Team Pay Tribute Pay Tribute As Actor Who Played Milkman Dies" . The Huffington Post UKเก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ September 9, 2016. สืบค้นเมื่อ September 10, 2016 . ↑ 30.0 30.1 30.2 30.3 Clarke, Gerald (May 30, 1977). "Star Wars: The Year's Best Movie" . Time New York City , NY: Time Inc. 109 (22): 57. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ December 27, 2015. สืบค้นเมื่อ December 26, 2015 .↑ 31.0 31.1 31.2 31.3 Staff. "A young, enthusiastic crew employs far-out technology to put a rollicking intergalactic fantasy onto the screen" . American Cinematographer American Society of Cinematographers . p. 1. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ October 1, 2016. สืบค้นเมื่อ May 17, 2014 . ↑ Windham, Ryder; Wallace, Daniel; Hidalgo, Pablo (2016). Star Wars: Year by Year: A Visual Chronicle (Updated and expanded ed.). New York: DK Publishing, Inc. p. 32. ISBN 9781465452580 OCLC 1003722820 . ↑ Mark Hamill #23 – Rare Interview (20 July 1977) – The 'Good Guys' เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2016. สืบค้นเมื่อ December 1, 2015 – โดยทาง YouTube.↑ 35.0 35.1 35.2 Macek, J.C., III (February 21, 2013). "Abandoned 'Star Wars' Plot Points Episode II: The Force Behind the Scenes" . PopMatters แหล่งเดิม เมื่อ September 13, 2013. สืบค้นเมื่อ December 28, 2018 . ↑ Rinzler, J.W. (2008). The Making of Star Wars: The Definitive Story Behind the Original Film ISBN 9780091924997 เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2014. สืบค้นเมื่อ April 22, 2016 . ↑ 37.0 37.1 37.2 Vallely, Jean (June 12, 1980). "The Empire Strikes Back and So Does Filmmaker George Lucas With His Sequel to Star Wars". Rolling Stone ↑ reporter, Mark Caro, Tribune entertainment. " . chicagotribune.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ September 18, 2018. สืบค้นเมื่อ September 17, 2018 . ↑ Beckwith, Ryan Teague. "George Lucas Wrote 'Star Wars' as a Liberal Warning. Then Conservatives Struck Back" . Time เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ September 16, 2018. สืบค้นเมื่อ September 17, 2018 . ↑ 44.0 44.1 Smith, Kyle (September 21, 2014). "How 'Star Wars' was secretly George Lucas' Vietnam protest" . The New York Post . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ September 22, 2014. สืบค้นเมื่อ September 22, 2014 . ↑ 45.0 45.1 45.2 45.3 Kurtz, Gary (November 11, 2002). "An Interview with Gary Kurtz" . IGN . p. 3. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2014. สืบค้นเมื่อ May 11, 2014 . ↑ Kurtz, Gary (November 11, 2002). "An Interview with Gary Kurtz" . IGN . p. 1. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 13, 2014. สืบค้นเมื่อ May 11, 2014 . ↑ Titelman, Carol; Hoffman, Valerie, บ.ก. (1979). The Art of Star wars (1st ed.). New York: Ballantine Books. ISBN 9780345282736 ↑ "Star Wars: Episode IV – A New Hope" . Lucasfilm . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ February 15, 2014. สืบค้นเมื่อ December 22, 2014 .↑ "Star Wars: Episode IV A New Hope - Opening Crawl - Star Wars: Episode IV A New Hope" . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ August 24, 2018. สืบค้นเมื่อ August 24, 2018 .↑ Saporito, Jeff (November 11, 2015). "Why was "Star Wars Episode IV: A New Hope" originally released under another title" . ScreenPrism . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ November 18, 2018. สืบค้นเมื่อ November 7, 2018 . ↑ Clark, Mark (2015). Star Wars FAQ: Everything Left to Know About the Trilogy That Changed the Movies ISBN 9781495046087 . สืบค้นเมื่อ April 21, 2016 . ↑ 52.0 52.1 Britt, Ryan (April 11, 2018). "When Did 'Star Wars' Become 'A New Hope?' 37 Years Ago, Everything Changed" . Inverse . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ August 24, 2018. สืบค้นเมื่อ August 24, 2018 . ... four years after the original film hit theaters, it was released again. And this time, it was called Star Wars Episode IV: A New Hope. ↑ Craig Miller, บ.ก. (1980). "Interview: George Lucas" (PDF) . Bantha Tracks . Universal City, CA: Lucasfilm, Ltd. (8): 1–2. เก็บ (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ June 23, 2013. สืบค้นเมื่อ October 15, 2018 . Star Wars was the fourth story in the saga and was to have been called 'Star Wars, Episode Four: A New Hope.' But I decided people wouldn't understand the numbering system so we dropped it. For Empire , though, we're putting back the number and will call it 'Episode Five: The Empire Strikes Back'. ↑ RITHDEE, KONG (2015-12-14). "The force is strong with this one" . bangkokpost . สืบค้นเมื่อ 2020-08-02 . ↑ "Star Wars' B.O. Hits Wow $2.5 Mil" . Variety ↑ Los Angeles (AP) (December 1, 1972). "The Modesto Bee The McClatchy Company . p. C-12 . ↑ Hollywood (AP) (September 7, 1978). "Grease lead summer films as top box-office draw". The StarPhoenix 10 . ↑ New York (AP) (May 26, 1978). "Scariness of Jaws 2 unknown quantity". The StarPhoenix 21 . ↑ Harmetz, Aljean (May 18, 1980). "The Saga Beyond 'Star Wars' . The New York Times The New York Times Company . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 20, 2013. สืบค้นเมื่อ January 30, 2012 . ↑ Murphy, A.D. (July 21, 1978). "Daily Variety ↑ "Daily Variety ↑ "Weekend Records Through the Years" . Box Office Mojo เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ March 7, 2018. สืบค้นเมื่อ March 12, 2018 .↑ "Variety ↑ Los Angeles (AP) (February 15, 1997). " . Lubbock Avalanche-Journal Morris Communications . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ July 17, 2012. สืบค้นเมื่อ March 6, 2012 . ↑ Wuntch, Philip (July 19, 1985). "Return of E.T." The Dallas Morning News เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ May 17, 2013. สืบค้นเมื่อ March 6, 2012 . ↑ Dirks, Tim. "Top Films of All-Time: Part 1 – Box-Office Blockbusters" . Filmsite.org . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ October 14, 2013. สืบค้นเมื่อ March 4, 2012 .
Baxter, John (1999). Mythmaker: The Life and Work of George Lucas ISBN 978-0-380-97833-5 Bouzereau, Laurent (1997). Star Wars: The Annotated Screenplays ISBN 978-0-345-40981-2 Brooker, Will (2009). BFI Film Classics: Star Wars ISBN 978-1844575541 [ลิงก์เสีย Guinness, Alec (1986). Blessings in Disguise ISBN 0394552377 Hearn, Marcus (2005). The Cinema of George Lucas ISBN 0-8109-4968-7 Kaminski, Michael (2008) [2007]. The Secret History of Star Wars: The Art of Storytelling and the Making of a Modern Epic ISBN 978-0-9784652-3-0 Pollock, Dale (1999). Skywalking: The Life and Films of George Lucas ISBN 0-306-80904-4 Rinzler, J. W. (2007). The Making of Star Wars ISBN 978-0-345-49476-4 Taylor, Chris (2015) [2014]. How Star Wars Conquered the Universe: The Past, Present, and Future of a Multibillion Dollar Franchise Basic Books . ISBN 978-046509751-7
Paul Duncan (2020): The Star Wars Archives. 1977–1983 , Taschen GmbH; Anniversary edition, ISBN 978-3836581172
George Lucas (Alan Dean Foster), Donald F. Glut & James Kahn (2017): Star Wars: Original Trilogy (Novelizations ), Arrow, ISBN 978-1784759384
Bailey, T. J. (2005). Devising a Dream: A Book of Star Wars Facts and Production Timeline . Louisville, KY: Wasteland Press. ISBN 1-933265-55-8 Blackman, W. Haden (2004). The New Essential Guide to Weapons and Technology, Revised Edition (Star Wars) ISBN 0-345-44903-7 Steven A. Galipeau (2001). The Journey of Luke Skywalker: An Analysis of Modern Myth and Symbol , Open Court, ISBN 978-0812694321
Sansweet, Stephen (1992). Star Wars: From Concept to Screen to Collectible ISBN 0-8118-0101-2 Westfahl, Gary (2000). Space and Beyond: The Frontier Theme in Science Fiction ISBN 9780313308468
_2.jpg)
