มุสลิมในในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ศาสนิกชนรวม ป. 240 ล้านคน [ 1] (42%)ศาสนา อิสลาม ภาษา
ทั่วไป ชวา , ซุนดา , มลายู , มาดูรา , มีนังกาเบา , เบอตาวี , บูกิซ , บันจาร์ , อาเจะฮ์ , ซาซัก , โรฮีนจา , จาม และภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อื่น ๆ
ศาสนาอิสลาม เป็นศาสนาที่มีผู้นับถือมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีจำนวนประมาณ 240 ล้านคน ซึ่งเทียบเท่าประมาณ 42% ของประชากรทั้งหมด มุสลิมส่วนใหญ่อยู่ในประเทศบรูไน , อินโดนีเซีย และมาเลเซีย เช่นเดียวกันกับภาคใต้ของไทย บางส่วนและบางพื้นที่ของเกาะมินดาเนา ในประเทศฟิลิปปินส์ ตามลำดับ[ 3] ส่วนชนกลุ่มน้อยที่สำคัญอาศัยอยู่ในประเทศอื่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มุสลิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่นับถือนิกายซุนนี และดำเนินตามสำนักฟิกฮ์ (นิติศาสตร์อิสลาม) ชาฟิอี [ 4] ศาสนานี้เป็นศาสนาประจำชาติของประเทศมาเลเซียและบรูไน และยังเป็นหนึ่งใน 6 ความเชื่อทางการของอินโดนีเซีย
ศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความแตกต่างกัน และมีการแสดงออกในรูปแบบต่าง ๆ มากมาย ในบางพื้นที่มีการนำศาสนาอิสลามมาปรับเข้ากับประเพณีท้องถิ่นที่มีอยู่แล้ว[ 5] รหัสยลัทธิ เป็นลักษณะเฉพาะของอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีผู้นับถือตามที่ส่วนใหญ่ดำเนินตามลัทธิศูฟี จำนวนมาก เนื่องด้วยรูปแบบที่ลึกลับของศาสนาอิสลามเข้ากันได้ดีกับประเพณีที่มีอยู่แล้ว[ 5] มุสลิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มองการปรับตัวของอิสลามให้เข้ากับประเพณีท้องถิ่นนั้นเป็นสิ่งที่ดี[ 6] อิสลามเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิตประจำวันและไม่ได้แยกออกจาก "ขอบเขตที่ไม่ใช่ศาสนา"[ 7] เอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีจำนวนมุสลิมที่สูงที่สุดในโลก แซงหน้าทั้งตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือ[ 5] [ 8] ถึงกระนั้น ศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกละเลยจากการศึกษาอิสลามของชาวตะวันตกที่มีศูนย์กลางอยู่รอบตะวันออกกลาง[ 9] [ 10]
อ้างอิง
↑ Yusuf, Imtiyaz. "The Middle East and Muslim Southeast Asia: Implications of the Arab Spring" . Oxford Islamic Studies . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2013-02-19. สืบค้นเมื่อ 2023-05-02 .
↑ Al-Jallad, Ahmad (30 May 2011). "Polygenesis in the Arabic Dialects" . Encyclopedia of Arabic Language and Linguistics . BRILL. doi :10.1163/1570-6699_eall_EALL_SIM_000030 . ISBN 978-90-04-17702-4 .
↑ Yusuf, Imtiyaz. "The Middle East and Muslim Southeast Asia: Implications of the Arab Spring" . Oxford Islamic Studies . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2013-02-19. สืบค้นเมื่อ 2023-05-02 .
↑ Yusuf, Imtiyaz. "The Middle East and Muslim Southeast Asia: Implications of the Arab Spring" . Oxford Islamic Studies Online . Oxford University Press. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2013-02-19. สืบค้นเมื่อ 14 September 2016 .
↑ 5.0 5.1 5.2 "Southeast Asia and Islam". The Annals of the American Academy of Political and Social Science . 588, Islam: Enduring Myths and Changing Realities (Jul., 2003), pp. 149-170.
↑ Fealy, Greg; Hooker, Virginia (2006). Voices of Islam in Southeast Asia : a contemporary sourcebook . Singapore: ISEAS Publications. p. 411.
↑ Hooker, M.B. Islam in South-East Asia . Leiden ; New York : E.J. Brill.
↑ "Muslims" . Pew Research Center's Religion & Public Life Project . 2012-12-18. สืบค้นเมื่อ 2016-10-13 .
↑ Denny, Fredrick Mathewson (1987). Islam . San Francisco: Harper & Row. pp. 6 .
↑ Taylor, Jean Gelman Taylor (2003). Indonesia: Peoples and History . New Haven: Yale. pp. 66 .
อ่านเพิ่ม
Heidhues, Mary, Somers. Southeast Asia: A Concise History. (London: Thames and Hudson. 2000)
Mohd Taib Osman. "Islamisation of the Malays: A Transformation of Culture." In Bunga Rampai: Some Aspects of Malay Culture. KL: DBP, 1988 pp. 261–272.
แหล่งข้อมูลอื่น