วัดวิหารเบิก เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลลำปำ อำเภอเมืองพัทลุง จังหวัดพัทลุง
วัดวิหารเบิก หรือชาวบ้านนิยมเรียกว่า วัดเบิก ไม่มีหลักฐานว่าสร้างเมื่อใด จากรูปแบบสถาปัตยกรรมที่หลงเหลืออยู่สันนิษฐานว่าคงสร้างขึ้นราวสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น คาดว่าน่าจะสร้างพร้อมวัดวังและวัดยางงามที่ตั้งอยู่ใกล้กัน ลักษณะทางสถาปัตยกรรมของวัดทั้งสามมีลักษณะคล้ายกันมาก สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติระบุว่าตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2422 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2435[1] กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถานในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 52 หน้า 3694 วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2478 และประกาศแนวเขตโบราณสถานในราชกิจจานุเบกษาเล่ม 102 ตอนที่ 180 หน้า 150 วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2528 พื้นที่ประมาณ 1 ไร่ 2 งาน 71 ตารางวา
อุโบสถก่ออิฐถือปูน มีกำแพงแก้วล้อมรอบ ประตูกำแพงแก้วด้านหน้าทำเป็นซุ้ม ฐานอุโบสถเป็นฐานบัว ผนังอาคารส่วนในทึบ มีหน้าต่างด้านละ 3 บาน มีประตูทางเข้า 1 ประตูเฉพาะด้านทิศตะวันออก และประตูหน้าต่างทุกบานประดับซุ้มปูนปั้นลวดลายพรรณพฤกษา หน้าบันด้านทิศตะวันออก ตกแต่งด้วยลายปูนปั้นรูปพระนารายณ์ทรงครุฑยุดนาค ประกอบลายกนกเปลวก้านแย่ง หน้าบันด้านทิศตะวันตกตกแต่งด้วยลายปูนปั้นรุปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ ภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัยปูนปั้นลงรักปิดทอง มีภาพจิตรกรรมรูปรัตนฆระ (ซุ้มเรือนแก้ว) มีเทวดาถือดอกบัว ยักษ์ถือกระบองอยู่ข้างซุ้ม และเขียนภาพวิทยาธร ฤๅษี เหาะอยู่ด้านบน ภาพทศชาติชาดก เหนือหน้าต่างเขียนภาพเทพชุมนุม และแถวบนสุดเขียนภาพฤๅษี นักสิทธิ์ วิทยาธร เหาะ ภาพพุทธประวัติตอนมารผจญอยู่บนผนังด้านตรงข้ามพระประธาน เพดานเขียนลายดาวเพดานสีทองบนพื้นแดง
ปูชนียวัตถุยังมีพระพุทธรูปศิลปะพม่า จำหลักหินอ่อน ปางมารวิชัย ประทับนั่งขัดสมาธิเพชร สูง 75 เซนติเมตร หน้าตักกว้าง 54 เซนติเมตร นางซังได้สร้างถวายเมื่อ พ.ศ. 2451[2]
อ้างอิง
