![]()
โฆษณาชวนเชื่อแสดงภาพของยุวชนแดง
ยุวชนแดง (อังกฤษ: Red Guards) หรือ หงเว่ยปิง (จีนตัวย่อ: 红卫兵; จีนตัวเต็ม: 紅衛兵; พินอิน: Hóng Wèi Bīng) เป็นขบวนการทางสังคมกึ่งทหารของนักศึกษาเยาวชนซึ่งถูกเรียกระดมโดยเหมา เจ๋อตุง ในปี พ.ศ. 2509 และ พ.ศ. 2510 ในช่วงระหว่างการปฏิวัติทางวัฒนธรรมระยะแรก[1]
เป้าหมายองขบวนการยุวชนแดงตามที่ผู้นำระบุไว้ คือ "ท่านประธานเหมาได้กำหนดอนาคตของเราในฐานะองค์กรยุวชนนักปฏิวัติติดอาวุธ...ดังนั้นถ้าประธานเหมาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพแดงของเรา และพวกเราเป็นยุวชนแดงของเขา ใครจะหยุดพวกเราได้? ก่อนอื่น เราจะทำให้ประเทศจีนนับถือลัทธิเหมาจากภายในสู่ภายนอก และจากนั้นเราจะช่วยให้ประชาชนทำงานจากประเทศอื่นๆที่จะทำให้โลกเป็นสีแดง และจากนั้นก็ทั่วทั้งจักรวาล"[2]}}
ยุวชนแดงได้ระ
บการสนับสนุนโดยตรงจากเหมา และเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ขบวนการยุวชนแดงในปักกิ่งมาถึงจุดสูงสุดในระหว่าง "สิงหาคมแดง" เมื่อปี 1966 ก่อนที่จะแพร่หลายไปทั่วจีนแผ่นดินใหญ่[3][4] เหมาใช้งานยุวชนแดงในฐานะโฆษณาชวนเชื่อและเพื่อให้บรรลุเป้าหมายต่าง ๆ เช่น การยึดอำนาจ และการทำลายสัญลักษณ์ของจีนยุคก่อนคอมมิวนิสต์ ("สิ่งเก่าแก่สี่ประการ") ซึ่งรวมถึงโบราณวัตถุและฮวงซุ้ยของบุคคลในประวัติศาสตร์จีน นอกจากนี้ รัฐบาลในยุคนั้นยังให้อิสระแก่ยุวชนแดงอย่างมาก รวมถึงขั้นอนุญาตให้ยุวชนแดงสามารถทำร้ายร่างกายผู้อื่นที่มองว่าเป็นภัยต่อการปกครอง ต่อมาขบวนการยุวชนแดงได้อยู่เหนือการควบคุม และมักเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่รัฐ รวมถึงเป็นภัยแก่ความปลอดภัยสาธารณะ ท้ายที่สุดรัฐบาลได้ระงับขบวนการนี้ โดยที่ตัวเหมาเองยังมองว่าขบวนการนักเรียนนักศึกษานี้ได้มีความสุดโต่งเกินไป[5] ภายในปี 1968 ขบวนการยุวชนแดงได้สูญสลายไปหมด
อ้างอิง
- ↑ Teiwes, F; "Mao and His Followers". A Critical Introduction to Mao Zedong; Cambridge University Press (2010)
- ↑ Woei Lien Chong, China's great proletarian Cultural Revolution: master narratives and post-Mao counter narratives, page 105, published 2002
- ↑ Wang, Youqin (2001). "Student Attacks Against Teachers: The Revolution of 1966" (PDF). The University of Chicago. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 April 2020.
- ↑ Jian, Guo; Song, Yongyi; Zhou, Yuan (2006). Historical Dictionary of the Chinese Cultural Revolution (ภาษาอังกฤษ). Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-6491-7. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 June 2020. สืบค้นเมื่อ 10 July 2020.
- ↑ MacFarquhar, Roderick; Schoenhals, Michael (2006). Mao's Last Revolution. The Belknap Press. ISBN 9780674023321.
