ยาระงับอาการทางจิต

ยาระงับอาการทางจิต (Antipsychotic หรือ Neuroleptic) หรือ ยากล่อมประสาทหลัก (Major tranquilizer)^[1] เป็นยาประเภทหนึ่งที่ใช้รักษาโรคจิต (ได้แก่อาการหลงผิด, ประสาทหลอน, อาการจิตหวาดระแวง หรือ ความผิดปรกติในความคิด) โดยเฉพาะโรคจิตเภทและโรคอารมณ์สองขั้ว อย่างไรก็ตาม มีการใช้ยานี้เพื่อรักษาโรคอื่นๆที่ไม่ใช่โรคจิตเช่นกัน การใช้ยาประเภทนี้ติดต่อกันในระยะยาวอาจก่อให้เกิดผลข้างเคียงอันได้แก่ การเคลื่อนไหวนอกอำนาจจิตใจ, เต้านมโต, และโรคอ้วนลงพุง ผู้สูงอายุมีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะสมองเสื่อมจากการใช้ยาประเภทนี้

การใช้งานทางการแพทย์

ยาระงับอาการทางจิตถูกใช้งานเพื่อรักษาอาการต่อไปนี้มากที่สุด:

• โรคจิตเภท (Schizophrenia)
• โรคจิตอารมณ์ (Schizoaffective disorder)
• โรคอารมณ์สองขั้ว (Bipolar disorder) ^[2]
• โรคซึมเศร้าแบบจิตหลอน (Psychotic depression)^[3]
• โรคซึมเศร้าจากการดื้อยา (Treatment-resistant depression)^[3]

อ้างอิง

1. (PharmD.), Richard Finkel; Clark, Michelle Alexia; Cubeddu, Luigi X. (2009). Pharmacology (ภาษาอังกฤษ). Lippincott Williams & Wilkins. p. 151. ISBN 9780781771559.
2. Goikolea JM, Colom F, Torres I, Capapey J, Valentí M, Undurraga J, Grande I, Sanchez-Moreno J, Vieta E (2013). "Lower rate of depressive switch following antimanic treatment with second-generation antipsychotics versus haloperidol". J Affect Disord. 144 (3): 191–8. doi:10.1016/j.jad.2012.07.038. PMID 23089129.
3. Taylor D, Paton C, Kapur S, Taylor D (2012). The Maudsley prescribing guidelines in psychiatry (11th ed.). Chichester, West Sussex, UK: Wiley-Blackwell. ISBN 0-470-97948-8.