พานาเวีย ทอร์นาโด

พานาเวีย เทอร์นาโด (ไอดีเอส)

พานาเวีย ทอร์นาโด (อังกฤษ: Panavia Tornado) ทอร์นาโด เป็นเครื่องบินระหว่างชาติ โดยความร่วมมือทางเทคโนโลยี จากบริษัท 3 บริษัท คือ บริษัท บีเอซี ของอังกฤษ บริษัทเมสเซอร์สมิทท์ เบอลโกว์ โบลห์ม แห่งเยอรมัน และ บริษัทแอลิตาเลีย ของอิตาลี รวมกันทางด้านเทคโนโลยีตั้งเป็นบริษัท พานาเวีย โดยทั้ง 3 บริษัทได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลทั้ง 3 ประเทศ เพื่อพัฒนาและสร้างเครื่องบินรบเอนกประสงค์สองที่นั่งและสามารถทำงานได้หลายรูปแบบเพื่อใช้สำหรับกองทัพนาโต

ระบบเครื่องยนต์ไอพ่นมีระบบสันดาปท้ายช่วยให้สามารถทำความเร็วได้ถึง 2.2 มัค หรือ 2,335 กิโลเมตร/ชั่วโมง เป็นเครื่องบินขับไล่แบบแรกที่ใช้ระบบเทคโนโลยี ฟลาย-บาย-ไวร์ และติดตั้งเรดาร์แบบที่สามารถช่วยให้บินต่ำได้ด้วยความเร็วระดับสูง สามารถบรรทุกระเบิดได้สูงสุดถึง 18,000 ปอนด์ ^{[1] [2]}

ภารกิจและบทบาท

เทอร์นาโด เป็นเครื่องบินรบเอนกประสงค์ มีความสามารถ 6 ภารกิจสำคัญ

• การสนับสนุนหน่วยกำลังภาคพื้นดิน
• การบินขัดขวาง
• การครองอากาศ
• การบินสกัดกั้น
• การโจมตีทางทะเล
• การลาดตระเวนทางอากาศ

^[1]

ประเทศผู้ใช้งาน

ประเทศผู้ใช้งานพานาเวีย ทอร์นาโด

•  เยอรมนี
•  อิตาลี
•  ซาอุดีอาระเบีย
•  สหราชอาณาจักร

รายละเอียด พานาเวีย เทอร์นาโด

• ผู้สร้าง บริษัทพานาเวีย แอร์คารฟท์ จีเอ็มบีเอช (โครงการร่วมมือระหว่างชาติ เยอรมัน/อังกฤษ/อิตาลี)
• ประเภท เครื่องบินรบเอนกประสงค์ 2 ที่นั่งเรียงกัน
• เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน เทอร์โบ-ยูเนียน อาร์บี 199-34 อาร์-4 ให้แรงขับเครื่องละ 9,800 ปอนด์ และ 17,300 ปอนด์ เมื่อใช้สันดาปท้าย 2 เครื่อง
• กางปีก 13.9 เมตร เมื่อกางเต็มที่
  • 8.6 เมตร เมื่อลู่ปีกไปข้างหลัง
• ยาว 16.7 เมตร
• สูง 5.7 เมตร
• พื้นที่ปีก 30 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า 12,700 กิโลกรัม
• น้ำหนักรวม 18,145 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 25,000 กิโลกรัม
• อัตราเร็วสูงสุด 2.2 มัค (2,235 กิโลเมตร/ชั่วโมง) ที่ระยะสูง 11,000
  • 1.1 มัค (1,350 กิโลเมตร/ชั่วโมง) ที่ระยะสูง 150 เมตร
• รัศมีทำการรบ 1,200 กิโลเมตร เมื่อบิน สูง-ต่ำ-สูง
  • 725 กิโลเมตร เมื่อบิน ต่ำ-ต่ำ-ต่ำ
• พิสัยบินไกลสุด กว่า 4,830 กิโลเมตร
• อาวุธ ปืนใหญ่อากาศเมาเซอร์ ขนาด 27 มม 2 กระบอกที่ใต้ลำตัวส่วนหน้า
  • อาวุธปล่อยอากาศสู่อากาศ ไซด์ไวน์เดอร์ ที่ใต้ปีกจำนวน 4 นัด
  • จรวดนำวิถีสกายแฟลช พิสัยปานกลางที่ใต้ลำตัว 4 นัด
  • จรวดสแปร์โรว์ หรือ แอสไปด์ 1 เอ
  • อาวุธปล่อยอากาศสู่พื้น เอเอส 30 มาร์เตล คอร์โมรัน หรือ จัมโบ เมื่อปฏิบัติการโจมตี

^[1]

อ้างอิง

1. อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
2. แทงโก นิตยสารเพื่อคนรักการบินและเทคโนโลยี,มูลนิธิอนุรักษ์และพัฒนาอากาศยานไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์,กรุงเทพฯ,ปีที่ 15 ฉบับที่ 175 เมษายน 2550,หน้า 67