การสะสมพลังงานในพายุหมุน (อังกฤษ: Accumulated cyclone energy หรือย่อว่า ACE) คือมาตราที่ถูกใช้โดยองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติสหรัฐอเมริกา ในการแสดงกิจกรรมของพายุหมุนเขตร้อนแต่ละลูก และทั้งมวลในฤดูพายุหมุนเขตร้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแอตแลนติก ซึ่งใช้การประมาณพลังงานลมของพายุหมุนเขตร้อนตลอดอายุขัยของมัน โดยมีการคำนวณในทุก ๆ หกชั่วโมง ค่าเอซีอีของฤดูกาล คือ ผลรวมของค่าเอซีอีของพายุแต่ละลูก ซึ่งการบันทึกทางประวัติศาสตร์ ค่าเอซีอีที่สูงที่สุดในโลกเป็นของพายุเฮอร์ริเคนโอกในปี พ.ศ. 2549 ที่ 82[1]
การคำนวณ
ค่าเอซีอีของแต่ละฤดูกาลมีการคำนวนโดย ผลรวมของความเร็วลูมสูงสุดโดยประมาณการณ์ของทุกกิจกรรมของพายุโซนร้อน (ความเร็วลม 35 นอต (65 กม./ชม.) ขึ้นไป) ในแต่ละ 6 ชั่วโมงยกกำลังสอง ตั้งแต่มีการคำนวณมีการเริ่มต้นจุดของเวลาหกชั่วโมง คือ 0000, 0600, 1200 และ 1800 ตามเวลาสากลเชิงพิกัด ถ้าพายุลูกใดเคลื่อนข้ามปีไป ค่าเอซีอีของพายุลูกนั้นจะถูกนำไปนับรวมกับของปีก่อน[2] ส่วนตัวเลขที่มักนำมาใช้หารคือ 10,000 เพื่อทำให้จัดการได้ง่ายขึ้น ค่าเอซีอีมีหน่วยเป็น 104 kn2 และสำหรับการใช้ดัชนีนี้ หน่วยคือการสมมติ มีสูตรคำนวณดังสมการ
เมื่อ vmax คือการประมาณการณ์ความเร็วลมต่อเนื่องในหน่วยนอต
พลังงานจลน์ คือ สัดส่วนในการยกกำลังสองของความเร็ว และโดยการเพิ่มขึ้นของพลังงานต่อบางช่วงเวลา ซึ่งการสะสมพลังงานจะพบเป็นระยะเวลาของการเพิ่มขึ้นของพายุ ค่าทั้งหมดจะถูกรวม และเช่นเดียวกันกับค่าเอซีอี เช่นนั้น พายุที่มีระยะเวลามากกว่า อาจมีพลังงานสะสมของพายุมากกว่าพายุที่ทรงพละกำลังแต่มีช่วงเวลาที่สั้นกว่า ถึงแม้ว่าค่าการสะสมพลังงานในพายุหมุน คือ ค่าสัดส่วนต่อพลังงานของระบบ มันไม่ได้ถูกคำนวณโดยตรงจากพลังงาน (มวลของการเคลื่อนตัวของอากาศและขนาดของพายุจะแสดงการคำนวณพลังงานจริง)
ปริมาณสัมพันธ์ คือ ศักยะทำลายล้างของเฮอริเคน (Hurricane destruction potential; HDP) ซึ่งค่าเอซีอีแต่เฉพาะการคำนวณสำหรับเวลา เมื่อระบบเป็นพายุเฮอร์ริเคน[3]
อ้างอิง
