พระเจ้าโจวโยว เป็นกษัตริย์องค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์โจว และองค์สุดท้ายของราชวงศ์โจวตะวันตก พระองค์ครองราชย์ใน 781 ถึง 771 ปีก่อน ค.ศ.
ประวัติ
เมื่อ 780 ปีก่อนคริสต์ศักราช เกิดแผ่นดินไหวครั้งรุนแรงที่กวานจง ทำให้ผู้พยากรณ์ชื่อ ปั๋ว หยางฝู่ (伯陽甫) ถือเป็นลางบอกเหตุถึงการล่มสลายของราชวงศ์โจว
จากนั้นเมื่อ 779 ปีก่อนคริสต์ศักราช นางสนมชื่อเปา ซื่อเข้ามายังพระราชวังและกลายเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าโจวโยว ทั้งคู่มีพระราชโอรสนามปั๋วฝู[1] พระเจ้าโจวโยวถอดถอนเชินโฮ่ว [zh] กับมกุฎราชกุมาร อี้จิ้ว และแต่งตั้งเปา ซื่อ และปั๋วฝู เป็นพระมเหสีและองค์รัชทายาทองค์ใหม่[2]
เชินโหว พระบิดาของเชินโฮ่ว ทรงพิโรธต่อการถอดถอนพระธิดากับพระนัดดา และขี่ม้าไปโจมตีพระราชวังพระเจ้าโจวโยวกับชนร่อนเร่เฉวี่ยนหรง พระเจ้าโจวโยวจึงขอความช่วยเหลือด้วยการใช้หอส่งสัญญาณที่มีการใช้งานอย่างผิด ๆ แต่ไม่มีใครปรากฏตัว ท้ายที่สุดพระองค์กับปั๋วฝูจึงถูกปลงพระชนม์ และเปาซื่อจึงถูกคุมตัวไว้[3]
หลังพระเจ้าโจวโยวสวรรคต บรรดาขุนนาง ซึ่งรวมถึงเชินโหว เจิงโหว (繒侯) และสวี่ เหวินกง [zh] สนับสนุนให้เจ้าชายอี้จิ้วที่ถูกถอดถอน ขึ้นคอรงราชย์เป็นพระเจ้าโจวผิง[4] เพื่อสืบราชวงศ์โจวต่อ เนื่องจากฮ่าวจิง เมืองหลวงประสบความเสียหายอย่างหนัก และตั้งอยู่ใกล้กับชนร่อนเร่เฉวี่ยนหรงที่เป็นภัย ทำให้ใน 771 ปีก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าโจวผิงจึงย้ายเมืองหลางไปทางตะวันออกที่ลั่วหยาง จึงถือเป็นจุดเริ่มต้นของราชวงศ์โจวตะวันออกและนำไปสู่ยุควสันตสารทที่กินระยะเวลามากกว่า 300 ปี[5]
ในวรรณกรรม
ในฉื่อจี้บันทึกว่า พระนางเปาซื่อไม่สามารถยิ้มได้ง่าย ทำให้หลังพระเจ้าโจวโยวพยายามไปหลายวิธีและล้มเหลว พระองค์จึงพยายามทำให้พระมเหสีองค์โปรดพอใจด้วยการจุดไฟสัญญาณและหลอกให้บรรดาเจ้าแคว้นคิดว่าชนร่อนเร่เฉวี่ยนหรงจะเข้ามาโจมตี บรรดาเจ้าแคว้นที่เดินทางเข้ามาในพระราชวังกลับพบแค่เปาซื่อหัวเราะใส่ แม้ว่าหลังจากพระเจ้าโจวโยวทำให้เปาซื่อพอพระทัยแล้ว พระองค์ยังคงใช้หอจุดไฟสัญญาณอย่างผิด ๆ และทำให้บรรดาเจ้าแคว้นไม่เชื่อมั่นพระองค์อีกต่อไป[6][7]
อ้างอิง
- ↑ Revised Chinese Dictionary, Ministry of Education, Taiwan
- ↑ Sima Qian. Records of the Grand Historian. Vol. 4.
- ↑ Cambridge History of Ancient China,1999, pages 546 and 551
- ↑ จู๋ชูจี้เหนียน
- ↑ Phương Thi Danh (2001), Niên biểu lịch sử Trung Quốc
- ↑ Sima Qian, Shiji, "Basic Annals of Zhou"; quote: (褒姒不好笑，幽王欲其笑萬方，故不笑。幽王為烽燧大鼓，有寇至則舉烽火。諸侯悉至，至而無寇，褒姒乃大笑。幽王說之，為數舉烽火。其後不信，諸侯益亦不至。).
- ↑ Giles, Herbert A. (1912). The Civilization of China. Tutis Digital Publishing. ISBN 81-320-0448-5. Chapter 1
