พระเจ้าพงซัง (?-ค.ศ. 300) หรือ โค ซัง-บู จักรพรรดิองค์ที่ 14 แห่งอาณาจักรโคกูรยอ เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ในพระเจ้าซอช็อน ทรงขึ้นครองราชย์แทนพระราชบิดาที่สวรรคตในปี ค.ศ. 292 โดยในสมัยยังทรงพระเยาว์ ทรงมีความอิจฉาองค์ชายโค ดัลกา (พระปิตุลาของพระองค์) ต่อมาเมื่อทรงขึ้นเป็นรัชทายาท จึงทรงจับพระปิตุลาของพระองค์สำเร็จโทษเสีย และในเดือน 8 ปี ค.ศ. 293 เผ่าเสียนเป่ยได้ยกกำลังมารุกราน ทำให้พระองค์ต้องหนีไปยังภูเขาแห่งหนึ่ง ต่อมาได้มีขุนนางผู้หนึ่งชื่อ โค โน-จา ได้นำทหารม้าจำนวน 500 นายออกขับไล่เผ่าเสียนเป่ยจนแตกพ่ายไป ทำให้พระเจ้าพงซังทรงดีพระทัยจึงเลื่อนให้เขาขึ้นเป็นขุนนางระดับขั้น 5 และเดือนต่อมาทรงระแวงว่าพระอนุชาของพระองค์คือองค์ชายโค ดล-โก จะวางแผนปองร้าย พระองค์จึงส่งกำลังทหารไปบังคับให้องค์ชายปลงพระชนม์ชีพพระองค์เอง ส่วนพระโอรสขององค์ชายหนีรอดไปได้ และในปลายรัชกาลเกิดสภาพอากาศเลวร้าย เหล่าขุนนางกราบทูลแต่พระองค์ก็มิด้สนใจทุกข์สุขของประชาชน จนในที่สุดเดือน 8 ปี ค.ศ. 300 เหล่าขุนนางที่ไม่พอใจพระเจ้าพงซังก็ได้ก่อการรัฐประหารขึ้น ทำให้พระเจ้าพงซังและพระราชโอรสอีก 2 พระองค์ต้องทรงปลงพระชนม์ชีพพระองค์เอง พระเจ้ามีช็อนแห่งโคกูรยอ พระราชนัดดา ขึ้นครองราชย์สมบัติต่อ
พงศาวลี
| พงศาวลีของพระเจ้าพงซังแห่งโคกูรยอ
|
|
|
