พรรคแรงงานเกาหลี

พรรคแรงงานเกาหลี 조선로동당 Chosŏn Rodongdang
ชื่อย่อ	WPK
เลขาธิการ	คิม จ็อง-อึน
คณะผู้บริหารสูงสุด	คิม จ็อง-อึน โช รย็อง-แฮ คิม ต็อก-ฮัน รี พยอง-โชล โย จอง-วอน
ก่อตั้ง	24 มิถุนายน 1949; 75 ปีก่อน (1949-06-24)
รวมตัวกับ	• พรรคแรงงานเกาหลีเหนือ  • พรรคแรงงานเกาหลีใต้
ที่ทำการ	"เมืองต้องห้าม", ชว็อง-กูว็อก เปียงยาง, เกาหลีเหนือ
หนังสือพิมพ์	โรดง ชินมุน
ฝ่ายเยาวชน	• สันนิบาตเยาวชนรักชาติสังคมนิยม  • สหภาพเยาวชนเกาหลี
ฝ่ายทหาร	กองทัพประชาชนเกาหลี
ฝ่ายกำลังกึ่งทหาร	ยุวชนแดงแห่งกรรมกร-ชาวนา
องค์กรสูงสุด	คณะกรรมการกลางแห่ง พรรคแรงงานเกาหลี
สมาชิกภาพ  (ปี 2020)	3,000,000[1]
อุดมการณ์	ชูเช ซองกึล
จุดยืน	ซ้ายจัด[2][a]
กลุ่มระดับชาติ	แนวร่วมประชาธิปไตยเพื่อการรวมประเทศเกาหลี
กลุ่มระดับสากล	การประชุมนานาชาติของพรรคคอมมิวนิสต์และแรงงาน
สี	สีแดง
เพลง	"Long live the Workers' Party of Korea"[7] ("조선로동당 만세") "Fly high, our party's flag" ("높이 날려라, 우리의 당기")
สถานะ	• พรรคที่ปกครองประเทศเกาหลีเหนือ  • พรรคผิดกฎหมายในประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้พระราชบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติ
สมัชชาประชาชนสูงสุด	607 / 687
เว็บไซต์
Rodong Sinmun, the official newspaper of the WPK Central Committee
ธงประจำพรรค
การเมืองเกาหลีเหนือ รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

พรรคแรงงานเกาหลี
"พรรคแรงงานเกาหลี" ในอักษรฮันจา (บน) และอักษรโชซ็อนกึล (ล่าง)
ชื่อเกาหลี
โชซ็อนกึล	조선로동당, 북한노동당
ฮันจา	朝鮮勞動黨, 北韓勞動黨
อาร์อาร์	Joseon Rodongdang, Pukhan Nodongdang
เอ็มอาร์	Chosŏn Rodongdang, Bukhan Nodongdang

พรรคแรงงานเกาหลี^[b] เป็นพรรคผู้ก่อตั้งและพรรคการเมืองที่ปกครองสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี พรรคแรงงานเป็นพรรครัฐบาลพรรคเดียวของเกาหลีเหนือ แม้มีอีกสองพรรคซึ่งประกอบเป็นแนวร่วมประชาธิปไตยเพื่อการกลับรวมปิตุภูมิ ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2492 โดยการรวมพรรคแรงงานเกาหลีเหนือและพรรคแรงงานเกาหลีใต้ ความหมายของสัญลักษณ์นั้นแปลงมาจากสัญลักษณ์ของคอมมิวนิสต์แบบดั้งเดิม โดยมาเป็นในแบบของพรรคแรงงาน คือ ค้อน หมายถึง แรงงาน , พู่กัน หมายถึง ปัญญาชน และ เคียว หมายถึง ชาวนา

พรรคแรงงานเกาหลีก่อตั้งในปี พ.ศ. 2492 โดยการรวมกันของพรรคแรงงานเกาหลีเหนือและพรรคแรงงานเกาหลีใต้ พรรคแรงงานเกาหลียังควบคุมกองทัพประชาชนเกาหลี ซึ่งพรรคแรงงานเกาหลีผิดกฎหมายในประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้พระราชบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติของเกาหลีใต้ และถูกคว่ำบาตรโดยประเทศออสเตรเลีย สหภาพยุโรป สหประชาชาติและสหรัฐ

ผลการเลือกตั้ง

ปี	ผู้นำพรรค	ออกเสียง	ที่นั่ง
2491	คิม อิล-ซ็อง	98.49%	157 / 572
2500	คิม อิล-ซ็อง	99.92 %	178 / 215
2505	คิม อิล-ซ็อง	100%	371 / 383
2510	คิม อิล-ซ็อง	100%	288 / 457
2515	คิม อิล-ซ็อง	100%	127 / 541
2520	คิม อิล-ซ็อง	100%	579 / 579
2525	คิม อิล-ซ็อง	100%	615 / 615
2529	คิม อิล-ซ็อง	100%	655 / 655
2533	คิม อิล-ซ็อง	100%	601 / 687
2541	คิม จ็อง-อิล	100%	594 / 687
2546	คิม จ็อง-อิล	100%	687 / 687
2552	คิม จ็อง-อิล	100%	606 / 687
2557	คิม จ็อง-อึน	100%	607 / 687
2562	คิม จ็อง-อึน	99.99%

หมายเหตุ

1. Some scholars argue that the ideology of the Workers' Party of Korea is far-right in nature,^[3][4][5] while others like Alzo David-West argue against such a notion. However, David-West also noted that the political system in North Korea is different from the traditional Stalinist system.^[6]
2. เกาหลี: 조선로동당; ฮันจา: 朝鮮勞動黨; เอ็มอาร์: Chosŏn Rodongdang

อ้างอิง

เชิงอรรถ

1. "Workers' Party of Korea". world.kbs.co.kr (ภาษาอังกฤษ). KBS World. 2020-01-02. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2021. สืบค้นเมื่อ 26 March 2021.
2. Falletti, Sébastien (2016). Corée du Sud : Le goût du miracle: L'Âme des Peuples (ภาษาฝรั่งเศส). Nevicata. ISBN 9782875230867. Entre ce courant droitier à Séoul et l'extrême gauche au pouvoir à Pyongyang, la conciliation est devenue impossible. ['Between this right-wing current in Seoul and the far-left in power in Pyongyang, reconciliation has become impossible.']
3. Suh 1988, p. 313 & 139.
4. Myers 2011, pp. 9, 11–12.
5. Becker 2005, p. 66.
6. David-West, Alzo (2012). "North Korea and the Opinion of Fascism: A Case of Mistaken Identity". North Korean Review. 8 (1): 105–116.
7. 조선로동당 만세 [Long Live the Workers' Party of Korea]. dprktoday.com (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 15 January 2018.

บรรณานุกรม

บทความและรายการบันทึก

• Cheong, Seong-Chang (2000). "Stalinism and Kimilsungism: A Comparative Analysis of Ideology and Power" (PDF). Asian Perspective. Institute for Far Eastern Studies. 24 (1): 133–161. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-10-17. สืบค้นเมื่อ 2014-12-18.
• Choi, Brent; Hibbitts, Mi Jeong (2010). "North Korea's Succession May Go Smoothly After All" (PDF). Center for U.S.–Korea Policy. The Asian Foundation. pp. 1–5.
• Kim, Nam-Sik (Spring–Summer 1982). "North Korea's Power Structure and Foreign Relations: an Analysis of the Sixth Congress of the KWP". The Journal of East Asian Affairs. Institute for National Security Strategy. 2 (1): 125–151.
• Lee, Chong-sik (May 1982). "Evolution of the Korean Workers' Party and the Rise of Kim Chŏng-il". Asian Survey. University of California Press. 22 (5): 434–448. doi:10.1525/as.1982.22.5.01p0376a.
• Lee, Grace (2003). "The Political Philosophy of Juche" (PDF). Stanford Journal of East Asian Affairs. Stanford University. 3 (1): 105–111.
• Lee, Kyo Duk (2004). "The successor theory of North Korea". 'Peaceful Utilization of the DMZ' as a National Strategy. Korean Institute for National Reunification. pp. 1–52. ISBN 898479225X.

หนังสือ

• Becker, Jasper (2005). Rogue Regime : Kim Jong Il and the Looming Threat of North Korea: Kim Jong Il and the Looming Threat of North Korea. Oxford University Press. ISBN 0198038100.
• Myers, Brian (2011). The Cleanest Race: How North Koreans See Themselves and Why it Matters. Melville House Publishing. ISBN 1933633913.
• Buzo, Adrian (1999). The Guerilla Dynasty: Politics and Leadership in North Korea. I.B. Tauris. ISBN 1860644147.
• Cha, Victor; Hwang, Balbina (2009). "Government and Politics". ใน Worden, Robert (บ.ก.). North Korea: a Country Study (5th ed.). Federal Research Division. Library of Congress. ISBN 1598044680.
• Frank, Rüdiger (2013). "North Korea in 2012: Domestic Politics, the Economy and Social Issues". Korea 2013: Politics, Economy and Society. BRILL Publishers. ISBN 9004262970.
• Gause, Ken E. (2011). North Korea Under Kim Chong-il: Power, Politics, and Prospects for Change. ABC-CLIO. ISBN 0313381755.
• Hunter, Helen-Louise (1999). Kim Il-song's North Korea. Praeger. ISBN 0275962962.
• Kim, Samuel (2000). "North Korean Informal Politics". Informal Politics in East Asia. Cambridge University Press. ISBN 0521645387.
• Kwak, Tae-Hwan (2009). North Korea's Foreign Policy Under Kim Jong Il: New Perspectives. Ashgate Publishing. ISBN 0754677397.
• Lankov, Andrei (2002). From Stalin to Kim Il Song: The Formation of North Korea, 1945–1960. C. Hurst & Co. Publishers. ISBN 1850655634.
• Lankov, Andrei (2007). North of the DMZ: Essays on Daily Life in North Korea. McFarland & Company. ISBN 0786451416.
• Lankov, Andrei (2007). Crisis in North Korea: The Failure of De-Stalinization, 1956. University of Hawaii Press. ISBN 0824832078.
• Oh, Kong Dan; Hassig, Ralph (2000). North Korea Through the Looking Glass. Brookings Institution Press. ISBN 0815764367.
• Park, Kyung-ae; Snyder, Scott (2013). North Korea in Transition: Politics, Economy, and Society. Rowman & Littlefield. ISBN 1442218126.
• So, Chae-Jong; Suh, Jae-Jung (2013). Origins of North Korea's Juche: Colonialism, War, and Development. Rowman & Littlefield. ISBN 0739176587.
• Suh, Dae-sook (1988). Kim Il Sung: The North Korean Leader (1st ed.). Columbia University Press. ISBN 0231065736.
• Yŏnʼguso, Pʻyŏnghwa Tʻongil (1997). Korea and the World. University of California. Research Center for Peace and Unification.