ปังตานัล

พื้นที่อนุรักษ์ปังตานัล *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ภูมิทัศน์แบบฉบับของปังตานัล
พิกัด	17°40′13.2″S 57°27′42.8″W
ประเทศ	บราซิล
ภูมิภาค **	ลาตินอเมริกาและแคริบเบียน
ประเภท	มรดกทางธรรมชาติ
เกณฑ์พิจารณา	(vii), (ix), (x)
อ้างอิง	999
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2543 (คณะกรรมการสมัยที่ 24)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ปังตานัล (โปรตุเกส: Pantanal) เป็นภูมิภาคทางธรรมชาติที่ครอบคลุมพื้นที่ชุ่มน้ำเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในโลกและทุ่งหญ้าน้ำท่วมขังที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีเนื้อที่ประมาณ 140,000 ถึง 160,000 ตารางกิโลเมตร (54,000 ถึง 62,000 ตารางไมล์)^[1][2] ส่วนใหญ่อยู่ในรัฐมาตูโกรสซูดูซูลของประเทศบราซิล แต่ยังกินพื้นที่เข้าไปในรัฐมาตูโกรสซูและบางส่วนของประเทศโบลิเวียและประเทศปารากวัยด้วย

ภูมิภาคนี้ประกอบไปด้วยระบบนิเวศย่อยหลายระบบ แต่ละระบบมีลักษณะทางอุทกวิทยา ธรณีวิทยา และนิเวศวิทยาที่แตกต่างกัน มีถึง 12 ระบบในจำนวนนี้ได้รับการกำหนดนิยามแล้ว^{[3][4][5][6][7]} ประมาณร้อยละ 80 ของที่ราบน้ำท่วมถึงในปังตานัลจะจมอยู่ใต้น้ำในฤดูฝน หล่อเลี้ยงพรรณพืชน้ำที่มีความหลากหลายทางชีวภาพและช่วยค้ำจุนพันธุ์สัตว์หลากชนิด

ชื่อ ปังตานัล มาจากคำภาษาโปรตุเกสว่า ปังตานู (pântano) ซึ่งแปลว่าพื้นที่ชุ่มน้ำ ที่ลุ่มน้ำขัง ที่ลุ่มชื้นแฉะ หรือพรุ ในขณะเดียวกัน คนท้องถิ่นจะเรียกเขตที่สูงของบราซิลว่า ปลานัลตู (planalto) ซึ่งแปลว่าที่ราบสูง

อ้างอิง

1. Keddy, Paul A.; Fraser, Lauchlan H.; Solomeshch, Ayzik I.; Junk, Wolfgang J.; Campbell, Daniel R.; Arroyo, Mary T. K.; Alho, Cleber J. R. (January 2009). "Wet and Wonderful: The World's Largest Wetlands Are Conservation Priorities". BioScience. 59 (1): 39–51. doi:10.1525/bio.2009.59.1.8. ISSN 1525-3244. S2CID 53536143.
2. Marengo, Jose A.; Oliveira, Gilvan S.; Alves, Lincoln M. (2015), Bergier, Ivan; Assine, Mario Luis (บ.ก.), "Climate Change Scenarios in the Pantanal", Dynamics of the Pantanal Wetland in South America, Springer International Publishing, vol. 37, pp. 227–238, doi:10.1007/698_2015_357, ISBN 9783319187341
3. McClain, Michael E. (2002). The Ecohydrology of South American Rivers and Wetlands. International Association of Hydrological Sciences. ISBN 1-901502-02-3. สืบค้นเมื่อ 2008-08-31.
4. Susan Mcgrath, photos by Joel Sartore, Brazil's Wild Wet, National Geographic Magazine, August 2005
5. Keddy, Paul; Fraser, Lauchlan (2005). The World's Largest Wetlands: Ecology and Conservation. Cambridge University Press. สืบค้นเมื่อ 2008-08-31.^{[ลิงก์เสีย]}
6. Rhett A. Butler. "Pantanal, the world's largest wetland, disappearing finds new report". mongabay.com. สืบค้นเมื่อ 2006-01-10.
7. "The World's largest wetland". The Nature Conservancy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-23. สืบค้นเมื่อ 2008-01-21.