สมเด็จพระจักรพรรดินีเหรินหฺวาย (จีน: 仁怀皇后) เป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีในสมเด็จพระจักรพรรดิซ่งชินจง สมเด็จพระจักรพรรดิพระองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์ซ่งในประวัติศาสตร์จีน ทรงเป็น ฮองเฮา ที่น่าเห็นใจที่สุดในราชวงศ์ซ่ง แม้นกระทั่งในประวัติศาสตร์จีน น้อยครั้งที่พระนางทรงได้รับความสุขสมบูรณ์ในฐานะ ฮองเฮา เมื่อจักรวรรดิล่มสลาย พระนางก็ต้องรับเคราะห์ทรงทนทุกข์ยากติดตาม ฮ่องเต้ ในฐานะพระราชสวามี ไปในฐานะเชลยตัวประกัน ทรงติดตามพระราชสวามี เริ่มต้นใช้ชีวิตที่ถูกกดขี่เยี่ยงข้าทาสในจักรวรรดิจิน
พระราชประวัติ
พระนางเสด็จพระราชสมภพใน ค.ศ. 1102 ที่เปี้ยนจิง[1] พระชาติตระกูลของพระนาง คือ (จีน: 朱) มีพระนามเดิมว่า จูเหลียน (จีน: 朱琏) ทรงเป็นชาวเมืองไคฟง พระบิดาเป็นข้าหลวงในกองทัพ อู่คัน (บู่คัง) จูเป๋อ (จูเปะ) ในสมัยสมเด็จพระจักรพรรดิซ่งชินจงดำรงตำแหน่งเป็นองค์รัชทายาท สมเด็จพระจักรพรรดิซ่งฮุ่ยจงทรงทอดพระเนตรเห็นความงดงามเฉลียวฉลาดของพระนาง จึ่งทรงเลือกพระนางเป็นพระวรชายาเอกขององค์รัชทายาท ต่อมาทรงเสวยราชสมบัติ ทรงได้รับการสถาปนาเป็นสมเด็จพระจักรพรรดินี ในสมเด็จพระจักรพรรดิซ่งชินจง
การทิวงคต
เดือนที่ 11 ปีที่ 2 ในรัชสมัยของสมเด็จพระจักรพรรดิซ่งชินจง สมเด็จพระจักรพรรดิกองทัพของจักรวรรดิจิน บุกเข้าเมืองหลวงนครหลวงของราชวงศ์ซ่งได้สำเร็จ และได้จับตัว สมเด็จพระจักรพรรดิซ่งฮุ่ยจง,สมเด็จพระจักรพรรดิซ่งชินจง, สมเด็จพระจักรพรรดินีเจิ้ง, และพระนาง, ต่างถูกส่งตามเสด็จ ทรงถูกขังรวมกัน ณ หน้าค่ายของราชวงศ์จิน แล้วส่งคนควบคุมไปส่ง ณ เมืองหลวงของราชวงศ์จิน เมื่อเสด็จถึงนครหลวงของราชอาณาจักรจิน ทรงถูกนำตัวไปเฝ้า จักรพรรดิจินไท่จงแต่ทว่าจักรพรรดิจินไท่จง ยังทรงอยู่ในระหว่างประพาสล่าสัตว์ จึงถูกสั่งให้ประทับอยู่ที่วัด หมินจงจี้ ระหว่างนั้นทรงถูกทหารของราชวงศ์จินดูถูกและเกี้ยวพาราสี สมเด็จพระจักรพรรดินีทนความอัปยศอดสูไม่ได้ จึงทรงกระทำอัตวินิบาตกรรมทันที
หลังการทิวงคต
ภายหลังต่อมาอีก 70 ปี ในรัชสมัยของราชวงศ์ซ่งใต้ ในรัชกาลของจักรพรรดิซ่งหนิงจง ค.ศ.1193 พระนางทรงได้รับการสถาปนาพระนามวว่า สมเด็จพระจักรพรรดินีเหรินหฺวาย และได้สร้างพระป้ายของพระนางและพระราชสวามี ไว้สำหรับสักการบูชาร่วมสมเด็จพระบรมราชบุพบการีในศาลพระประจำราชวงศ์
อ้างอิง
- ↑ Toqto'a (Tuotuo 脱脱); Alutu 阿魯圖, บ.ก. (1346). 宋史 [History of the Song] (ภาษาจีน). สืบค้นเมื่อ 6 March 2017.