กูลัก

แผนที่ค่ายเรือนจำกูลักระหว่าง ค.ศ. 1923 และ 1961 โดยอาศัยข้อมูลจากกลุ่มสิทธิมนุษยชนเมโมเรียล

กูลัก (รัสเซีย: ГУЛаг; อังกฤษ: Gulag, คำย่อของ สำนักบริหารหลักค่ายแรงงาน)^[a] เป็นหน่วยงานราชการเพื่อการกำกับดูแลระบบค่ายแรงงานสหภาพโซเวียต ถูกจัดตั้งโดย วลาดีมีร์ เลนิน^[1][2] และถึงจุดสูงสุดในช่วงการปกครองของ โจเซฟ สตาลิน ระหว่างทศวรรษที่ 1930 ถึงต้นทศวรรษที่ 1950 ผู้พูดภาษาอังกฤษจะใช้คำว่า gulag ในการกล่าวถึงค่ายบังคับแรงงานสหภาพโซเวียต รวมถึงค่ายที่มีอยู่ในยุคก่อนสตาลิน^[3][4] ในค่ายมีนักโทษหลากหลาย ตั้งแต่อาชญากรผู้น้อยไปจนถึงนักโทษการเมือง จำนวนมากถูกตัดสินโดยกระบวนการง่ายๆของตรอยกาของพลาธิการกิจการภายในประชาชน หรือเครื่องมืออื่นๆของการลงโทษนอกระบบกฎหมาย กูลักได้รับการยอมรับว่าเป็นเครื่องมือสำคัญในการปราบปรามทางการเมืองของสหภาพโซเวียต

นักประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศส Nicolas Werth เขียนใน The Black Book of Communism กล่าวว่า อัตราการเสียชีวิตต่อปีในค่ายกักกันทั้งหมด แตกต่างกัน คือ 5% (ค.ศ.1933) และ 20% (ค.ศ.1942–1943) ในขณะที่ลดลงอย่างมากหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 (ประมาณ 1 ถึง 3% ต่อปี เมื่อต้นทศวรรษที่ 1950)^[5][6] ความเห็นพ้องในหมู่นักวิชาการที่ใช้ข้อมูลจากหอเก็บเอกสารของทางการ ตั้งแต่ ค.ศ.1930–1953 ประมาณ 1.5 ถึง 1.7 ล้านคนเสียชีวิต อะเลคซันดร์ โซลเซนิตซิน ผู้ชนะรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมและผู้รอดชีวิตจากการถูกจองจำ 8 ปีในกูลัก มีชื่อเสียงในระดับสากลด้วยการตีพิมพ์ The Gulag Archipelago ค.ศ.1973 ผู้เขียนเปรียบค่ายกระจายตัวเหมือน "ลูกโซ่ของหมู่เกาะ" ในฐานะผู้เห็นเหตุการณ์เขาอธิบายว่า กูลักเป็นระบบที่ผู้คนทำงานจนตาย อย่างไรก็ตามนักประวัติศาสตร์บางคนตั้งคำถามถึงความน่าเชื่อถือของข้อมูลทั้งหลายดังกล่าว และแทนที่จะพึ่งพาแหล่งวรรณกรรมอย่างหนัก มีนักวิจัยเอกสารที่พบว่า "ไม่มีแผนทำลายล้าง" ต่อประชากรของกูลัก ไม่มีคำสั่งอย่างเป็นทางการที่จะฆ่าพวกเขา และนักโทษถูกปล่อยตัวเป็นจำนวนมากมาย เกินกว่าจำนวนผู้เสียชีวิต

ในเดือนมีนาคม ค.ศ.1940 มีค่ายอำนวยการ (เรียกง่ายๆว่า “ค่าย”) 53 แห่ง นิคมแรงงาน 423 แห่ง^[7] เหมืองและเมืองอุตสาหกรรรม ทางตอนเหนือและตะวันออกของรัสเซียและคาซัคสถาน เช่น Karaganda, Norilsk, Vorkuta และ Magadan ที่ค่ายทั้งหลายจะถูกก่อสร้างโดยนักโทษ และดำเนินงานโดยอดีตนักโทษ^[8]

ประวัติโดยย่อ

บันทึก

1. รัสเซีย: Главное управление лагерей, Glavnoye upravleniye lagerey. The full name is believed แม่แบบ:By whom? to be Main Administration of Camps and Places of Detention (รัสเซีย: Главное управление лагерей и мест заключения, Glavnoye upravleniye lagerey i mest zaklyucheniya) or Main Administration of Corrective Labor Camps and Settlements (รัสเซีย: Главное управление исправительно-трудовых лагерей и колоний, Glavnoye upravleniye ispravityelno-trudovykh lagerey i koloniy).

อ้างอิง

1. Lenin's Gulag Richard Pipes, academic research journals Vol. 2, pp 140–146, June 2014
2. Gulag: An Introduction เก็บถาวร กันยายน 5, 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by Anne Applebaum
3. Remnick, David (April 14, 2003). "Seasons in Hell". The New Yorker. สืบค้นเมื่อ March 27, 2017.
4. Other Soviet penal-labor systems not formally included in the GULag were: (a) camps for prisoners of war captured by the Soviet Union, administered by GUPVI (b) filtration camps set up during World War II for the temporary detention of Soviet Ostarbeiters and prisoners of war while the security organs screened them in order to "filter out" the black sheep, (c) "special settlements" for internal exiles including "kulaks" and deported ethnic minorities, such as Volga Germans, Poles, Balts, Caucasians, Crimean Tartars, and others. During certain periods of Soviet history, each of these camp systems held millions of people. Many hundreds of thousands were also sentenced to forced labor without imprisonment at their normal place of work. (Applebaum, pages 579–580)
5. Werth, Nicolas (20 January 2009). "STATE VIOLENCE IN STALIN's REGIME : OUTLINE FOR AN INVENTORY AND CLASSIFICATION" (PDF). Stanford University.
6. G. Zheleznov, Vinogradov, F. Belinskii (December 14, 1926). "Letter To the Presidium of the Central Executive Committee of the All-Union Communist Party (Bolshevik)". สืบค้นเมื่อ April 15, 2015.
7. Getty, Arch; Rittersporn, Gábor; Zemskov, Viktor (October 1993). "Victims of the Soviet penal system in the pre-war years: a first approach on the basis of archival evidence" (PDF). American Historical Review. 98 (4): 1017–1049. doi:10.2307/2166597. JSTOR 2166597.
8. "Gulag: a History of the Soviet Camps". Arlindo-correia.org. สืบค้นเมื่อ January 6, 2009.