PROFILBARU.COM

การจำแนกโรค	D ICD-10: G40; ICD-9-CM: 345.9, 780.3; MeSH: D012640; DiseasesDB: 19011;
ทรัพยากรภายนอก	MedlinePlus: 003200; eMedicine: neuro/415 neuro/694;

อาการชัก; (Seizure)
ชื่ออื่น	Epileptic seizure, epileptic fit, fit, convulsions
	ผู้ป่วยกำลังมีอาการชักแบบเกร็ง
สาขาวิชา	ประสาทวิทยา, เวชศาสตร์ฉุกเฉิน
อาการ	มีได้หลากหลาย แต่สัมพันธ์กับการทำงานมากผิดปกติของเซลล์สมอง
ระยะดำเนินโรค	ส่วนใหญ่เป็นไม่เกิน 2 นาที
ประเภท	แบบมีเหตุกระตุ้น และแบบไม่มีเหตุกระตุ้น
สาเหตุ	แบบมีเหตุกระตุ้น: น้ำตาลในเลือดต่ำ, ภาวะถอนพิษสุรา, โซเดียมในเลือดต่ำ, ไข้, การติดเชื้อในสมอง, สมองกระทบกระเทือน; แบบไม่มีเหตุกระตุ้น (โรคลมชัก): ไม่พบสาเหตุ, การบาดเจ็บที่สมอง, เนื้องอกในสมอง, มีประวัติเป็นโรคหลอดเลือดสมอง
วิธีวินิจฉัย	วินิจฉัยจากอาการ, การตรวจเลือด, การตรวจภาพรังสีระบบประสาท, การตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง
โรคอื่นที่คล้ายกัน	การเป็นลม, อาการชักเหตุจิตใจที่ไม่ใช่โรคลมชัก, tremor, ไมเกรน, สมองขาดเลือดชั่วครู่
การรักษา	มีอาการไม่เกิน 5 นาที: ให้ผู้ป่วยนอนตะแคงและจัดสภาพรอบๆ ให้ปลอดภัย; มีอาการมากกว่า 5 นาที: รักษาแบบภาวะชักต่อเนื่อง
ความชุก	ประชากรทั่วไปราว 10% (จะเคยมีอาการชักอย่างน้อยหนึ่งครั้ง)

อาการชัก (อังกฤษ: seizure, epileptic seizure) คือภาวะที่ผู้ป่วยมีอาการบางอย่างอยู่เป็นระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งเกิดจากการทำงานมากผิดปกติและไม่สัมพันธ์กันของเซลล์ประสาทในสมอง^[5] อาการภายนอกอาจมีได้หลากหลาย ตั้งแต่การเกร็งกระตุกทั่วร่างกายพร้อมกับหมดสติ (การชักแบบเกร็งกระตุกทั้งตัว), การเคลื่อนไหวผิดปกติเพียงบางส่วนของร่างกายโดยอาจไม่มีการเปลี่ยนแปลงของระดับการรู้ตัว หรือมีในบางระดับ (การชักแบบเฉพาะที่), ไปจนถึงการหมดสติไปชั่วครู่โดยแทบไม่มีอาการปรากฏให้เห็น (การชักแบบเหม่อลอย)^[3] โดยส่วนใหญ่แล้วผู้ป่วยจะมีอาการเหล่านี้อยู่เพียงช่วงสั้นๆ ไม่เกิน 2 นาที และจะค่อยๆ ฟื้นกลับเป็นปกติโดยใช้เวลาระยะหนึ่ง^[4]^[7] ระหว่างที่มีอาการชักอาจมีอุจจาระราดหรือปัสสาวะราดได้^[3]

อาการชักมีทั้งที่เกิดขึ้นโดยมีสิ่งกระตุ้นและไม่มีสิ่งกระตุ้น โดยอาการชักแบบมีสิ่งกระตุ้นอาจเกิดขึ้นได้ชั่วคราวในภาวะต่างๆ เช่น น้ำตาลในเลือดต่ำ อาการถอนสุรา การดื่มสุราร่วมกับยาบางชนิด โซเดียมในเลือดต่ำ มีไข้ สมองติดเชื้อ หรือสมองกระทบกระเทือน เป็นต้น ส่วนอาการชักแบบไม่มีสิ่งกระตุ้นจะเกิดขึ้นโดยที่ไม่มีสาเหตุที่สามารถตรวจเจอหรือแก้ไขได้โดยตรง การชักแบบไม่มีสิ่งกระตุ้นอาจเกิดขึ้นได้บ่อยขึ้นในภาวะที่มีความเครียดหรืออดนอน หากผู้ป่วยมีอาการชักแบบไม่มีสิ่งกระตุ้นแล้วเกิดขึ้นซ้ำหรือมีความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นซ้ำจะให้การวินิจฉัยว่าเป็นโรคลมชัก ภาวะอื่นๆ ที่แสดงอาการเหมือนอาการชัก เช่น การเป็นลมหมดสติ การชักทางจิตใจ และอาการสั่น เป็นต้น

อ้างอิง

↑ Shorvon, Simon (2009). Epilepsy (ภาษาอังกฤษ). OUP Oxford. p. 1. ISBN 9780199560042.
↑ "Seizures - National Library of Medicine". PubMed Health (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 16 October 2018.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 ^3.3 ^3.4 ^3.5 Misulis, Karl E.; Murray, E. Lee (2017). Essentials of Hospital Neurology (ภาษาอังกฤษ). Oxford University Press. p. Chapter 19. ISBN 9780190259433.
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 Ferri FF (2018). Ferri's Clinical Advisor 2019 E-Book: 5 Books in 1 (ภาษาอังกฤษ). Elsevier Health Sciences. p. 959. ISBN 9780323550765.
↑ ^5.0 ^5.1 ^5.2 ^5.3 Fisher, RS; Acevedo, C; Arzimanoglou, A; Bogacz, A; Cross, JH; Elger, CE; Engel J, Jr; Forsgren, L; French, JA; Glynn, M; Hesdorffer, DC; Lee, BI; Mathern, GW; Moshé, SL; Perucca, E; Scheffer, IE; Tomson, T; Watanabe, M; Wiebe, S (April 2014). "ILAE official report: a practical clinical definition of epilepsy". Epilepsia. 55 (4): 475–82. doi:10.1111/epi.12550. PMID 24730690. S2CID 35958237.
↑ ^6.0 ^6.1 Wilden JA, Cohen-Gadol AA (August 2012). "Evaluation of first nonfebrile seizures". American Family Physician. 86 (4): 334–340. PMID 22963022.
↑ ^7.0 ^7.1 ^7.2 "The Epilepsies and Seizures: Hope Through Research". National Institute of Neurological Disorders and Stroke. สืบค้นเมื่อ 16 October 2018.
↑ "Epilepsy". World Health Organization. 8 February 2018. สืบค้นเมื่อ 16 October 2018.