Osman Gaziu (turqishtja osmane: عثمان غازى përkthyesi ʿOsmān Ġāzī; turqisht: Birinci Osman ose Osman Gazi; vdiq 1323/4) ndonjëherë transliteruar arkaikisht si Othman ishte udhëheqësi i fisit Kayı dhe themeluesi i dinastisë osmane. Ai dhe dinastia që mbajnë emrin e tij më vonë vendosën dhe sunduan Perandorinë Osmane të sapolindur (të njohur më pas si Bejlik Osman ose Emirat). Shteti, ndonëse vetëm një principatë e vogël gjatë jetës së Osmanit, u shndërrua në një perandori botërore në shekujt pas vdekjes së tij. Ai ekzistonte deri pak pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore. Historianët zakonisht shënojnë datën e përfundimit në heqjen e sulltanatit në vitin 1922, shpalljen e Republikës së Turqisë në vitin 1923, ose heqjen e hilafetit në vitin 1924.
Prejardhja
Ai vinte nga fiset turko-oguze. Ishte djali i vogël i Ertugrulit dhe Halimesë, edhe pse disa historianë osmanë thonë se nëna e Osmanit I është e panjohur.[1] Fisi i tyre quhej fisi Kaji dhe merreshin me përpunimin e leshit dhe mbarështrimin e bagëtive. Ishin selxhukë. Babai i tij, Ertugrul beu, duke përfituar nga dobësia e Bizantit, arriti të merrte disa nga kalatë lindore të perandorisë Bizantine. Kjo vazhdoi derisa Bizanti u shemb në 1453, kur sulltan Mehmeti mori Kostandinopojën.
Themelimi i dinastisë
Në fund të shekullit të XIII, në Anadoll u krijua një boshllëk pushteti. Perandoria Bizantine, në rënie kishte humbur të gjitha pasuritë e tyre në Anadolli pas Betejës së Manzikert të 1071. Si rrjedhojë, rajoni u nda në shumë fise luftëtarësh mes vete dhe me Kostandinopojën, me të cilën kufiri ishte jashtëzakonisht të prekshëm.
Rreth vitit 1290, një Osman i caktuar fitues mbi kontrollin e tokave të caktuara në veri-perëndim të Anadollit, vetëm në jug të Bursës. Kjo ishte pika kryesore të fërkimit me kufirin bizantin, duke u përpjekur për të shtypur pak mbretërinë barbare, por pas luftimeve të ashpra ka arritur epërsi rajonale të Osmanit, i cili ishte themelues i një shteti të vogël por të fuqishëm.
Osmani i treguar shumë i aftë në konsolidimin e pushtetit bazë krijuar nga masa e myslimanëve që u grumbulluan në mbretërinë Anadollak e tij iknin pushtimit mongol në tokat lindore.
Osmani kishte shpalli pavarësinë e mbretërisë së tijë të vogël nga turqit Selxhuk në 1299.
Fillimi i Perandorisë Osmane
Në fund të shekullit të XIII, në Anadoll u krijua një boshllëk pushteti. Perandoria Bizantine, në rënie kishte humbur të gjitha pasuritë e saj në Anadoll pas Betejës së Manzikert të 1071. Si rrjedhojë, rajoni u nda në shumë fise luftëtarësh, te cilet luftonin mes vetes dhe me Kostandinopojën, per kete arsye kufiri bizantit ishte jashtëzakonisht i prekshëm. Rreth vitit 1290 princ Osmani ishte dominues dhe vendosi kontrollin e tokave të caktuara në veri-perëndim të Anadollit, vetëm në jug të Bursës. Kjo ishte pika kryesore të fërkimit me kufirin bizantin. Ne perpjekje per te shtypur keto fise barbare (sipas bizantit), e pas shumeluftimeve të ashpra Osmani arriti nje epersi territoriale dhe behet themelues i një shteti të vogël por të fuqishëm. Osmani u tregua shumë i aftë në konsolidimin e pushtetit bazë. Keshtu krijohet ne 1299 nje shtet i voge osman por i forte. Ai baze kishte fiset oguz e turqit Selxhuk si dhe nga popullsia myslimane qe largohej nga vendet qe mbreteria Mongole pushtoj. Kjo ishte një perandori e themeluar në fund të shekullit XIII në Azinë e Vogël veriperëndimore, gjëgjësisht në rrethinën e Bilexhikut dhe Sëgytit, nga kreu fisnor oguz turk Osmani.
Referime
.svg){kind=small}
