Gjuha cimbriane

Cimbriane
Folës amtare
400 (viti 2000)[1]
Familje gjuhësore
Kodet gjuhësore
ISO 639-3cim
ELPCimbrian

Gjuha Cimbriane (emri amtare Zimbar, Gjermanisht: Zimbrisch, Italisht: Cimbro) i referohet ndonjërës prej varieteteve lokale të Gjermanishtes së epërme të folura në Italinë verilindore. Folësit e gjuhës njihen si Zimberni.

Cimbriani është një gjuhë gjermane që lidhet me gjuhën bavareze, me sa duket që rrjedh nga dialektet e Bavarishtes Jugore (edhe pse një origjinë Lombardike nuk mund të përjashtohet). Ajo është gjithashtu e lidhur me gjuhën Mócheno. Dallimet e saj shumë të rëndësishme në gramatikë si dhe në fjalorin dhe shqiptimin e bëjnë praktikisht të pakuptueshme për njerëzit që flasin gjuhën gjermane ose bavareze. Përdorimi i italishtea në të gjithë vendin dhe ndikimi i Venedikut në afërsi kanë ndikuar shumë në numrin e folësve të Cimbrianes gjatë shekujve të kaluar. Ky efekt ka qenë mjaft i madh për të shkaktuar që cimbrianishtja të konsiderohet nga disa si një gjuhë e rrezikuar.

Historia

Shpërndarja historike (e verdhë) dhe aktuale (portokalli) e dialekteve Cimbrian dhe Mócheno.

Regjistrimi më i hershëm i lëvizjes së bavarezëve në Verona daton në ca. 1050 (Bayerische Staatsbibliothek Kodi 4547). Zgjidhja vazhdoi gjatë shekujve 11 dhe 12.

Një teori me origjinën Lombardic të Zimbern u propozua në vitin 1948 nga Bruno Schweizer dhe përsëri në vitin 1974 nga Alfonso Bellotto.[2] Debati u rigjallërua përsëri në vitin 2004 nga linguisti Cimbrian Ermenegildo Bidese.[3] Shumica e gjuhëtarëve mbeten të përkushtuar ndaj hipotezës së emigracionit mesjetar (shek 11-12).[4]

Prania e komuniteteve gjermanofolëse në Itali u zbulua në shekullin e 14 nga humanistët italianë, të cilët i lidhën ata me Cimbrin që mbërriti në rajon në shekullin e 2 para Krishtit. Kjo është origjina e mundshme e endonimit aktual (Zimbar). Një hipotezë alternative nxjerr emrin nga një term për "zdrukthëtarin", e lidhur me drurin e anglishtes (lit. "wooder").

Dialektet dhe statusi

Tre dialektet kryesore të Cimbrianit janë folur në:

  • Shtatë Komunitetet (Siben Komoin), aktualisht vetëm fshati Roana (Roban)
  • Luserna (Lusern), në Trentino
  • Trembëdhjetë Komunitetet (Dreizehn Komoin), aktualisht vetëm fshati Giazza (Ljetzan)
  • Disa fshatra në Alpet Carnic si Sappada, Sauris dhe Timau

Cimbrianishtja është në rrezik të zhdukjes si nga italia standarde, e cila shpesh përdoret në publik, dhe gjuha veneziane rajonale fqinje. Është vlerësuar se rreth 2,220 njerëz flasin Cimbrian.

Në Trentino, sipas regjistrimit të vitit 2001, i pari në të cilin u regjistruan të dhënat për gjuhët amtare, Cimbrian u fol nga një shumicë në bashkinë e Lusërn (267 persona, 89.9%). Në komunat e tjera të Trentos 615 persona u deklaruan si anëtarë të grupit linguistik të Cimbrianit, gjithsej 882 në Trentino.[5] Me këtë, shihet se larmia më e larmishme e Cimbrianit është ajo e Lusernit me shumicën e komunitetit të aftë për të folur në Cimbrian, ndërsa në Giazza dhe Roana mbeten vetëm disa folës të vjetër të mbetur.[6]

Cimbrian njihet zyrtarisht në Trentino nga ligji provincial dhe kombëtar. Duke filluar nga vitet 1990, ligjet dhe rregulloret e ndryshme janë miratuar nga Parlamenti dhe Asambleja e Provincës së Italisë, të cilat e vënë gjuhën dhe kulturën e Cimbrian në mbrojtje. Kurrikulat shkollore u adaptuan në mënyrë që të jepnin mësim në Cimbrian dhe po zhvillohen shenjat e rrugëve dygjuhësore. Një institut kulturor (Istituto Cimbro / Kulturenstitut Lusérn) u themelua me dekret në vitin 1987, qëllimi i të cilit është "të mbrojë, promovojë dhe shfrytëzojë trashëgiminë etnografike dhe kulturore të pakicës gjermane të komunës së Luserna, duke i kushtuar vëmendje të veçantë historike dhe gjuhësore, në mbrojtjen e mjedisit dhe në zhvillimin ekonomik-kulturor të territorit të komunitetit të Cimbrianit ".[7] Instituti i Kulturës organizon garat e literaturës për fëmijët, si dhe kampet verore të zhytjes.[6]

Burimet

  1. ^ http://www.unesco.org/languages-atlas/index.php?hl=en&page=atlasmap&lid=352
  2. ^ Bruno Schweizer: Die Herkunft der Zimbern. In: Die Nachbarn. Jahrbuch für vergleichende Volkskunde 1, 1948, ISSN 0547-096X, S. 111–129.; Alfonso Bellotto: Il cimbro e la tradizione longobarda nel vicentino I. In: Vita di Giazza e di Roana 17-18, (1974) S. 7–19; Il cimbro e la tradizione longobarda nel vicentino II. In: Vita di Giazza e di Roana 19-20, (1974) S. 49–59.
  3. ^ Ermenegildo Bidese Die Zimbern und ihre Sprache: Geographische, historische und sprachwissenschaftlich relevante Aspekte. In: Thomas Stolz (ed.): Kolloquium über Alte Sprachen und Sprachstufen. Beiträge zum Bremer Kolloquium über „Alte Sprachen und Sprachstufen“. (= Diversitas Linguarum, Volume 8). Verlag Brockmeyer, Bochum 2004, ISBN 3-8196-0664-5, S. 3–42.Webseite von Ermenegildo Bidese Arkivuar 18 qershor 2010 tek Wayback Machine
  4. ^ James R. Dow: Bruno Schweizer's commitment to the Langobardian thesis. In: Thomas Stolz (Hrsg):Kolloquium über Alte Sprachen und Sprachstufen. Beiträge zum Bremer Kolloquium über „Alte Sprachen und Sprachstufen“. (= Diversitas Linguarum, Volume 8). Verlag Brockmeyer, Bochum 2004, ISBN 3-8196-0664-5, S. 43–54.
  5. ^ "Tav. I.5 - Appartenenza alla popolazione di lingua ladina, mochena e cimbra, per comune di area di residenza (Censimento 2001)" (PDF). Annuario Statistico 2006 (in Italian). Provinca autonome të Trentos. 2007.
  6. ^ a b Coluzzi, Paolo (2007). Minority Language Planning and Micronationalism in Italy: An Analysis Of Friulian, Cimbrian, and Western Lombard With Reference To Spanish Minority Languages. Oxford, Bern, Berlin, Bruxelles, Frankfurt am Main, New York, Wien: PeterLang. pp. 224, 226, 227. ISBN 978-3-03911-041-4.
  7. ^ "Kulturinstitut Lusérn". www.kulturinstitut.it.