Ekuacionet ne te cilat bejne pjese derivatet ose diferencialet quhen ekuacione diferenciale. Pra ekuacioni i cili permban nje apo me shumë funksione të panjohura, me një apo më shumë ndryshore të pavarura dhe së paku një prej derivateve te funksioneve të panjohur, quhet ekuacion diferencial. Nëse ne ekuacionin diferencial ka vetëm një ndryrshore të pavarur, atehere atë e quajmë ekuacion diferencial i zakonshëm (EDZ).
Ekuacionet diferenciale kane rëndësi jashtëzakonisht te madhe në teknikë dhe fusha te ndryshme të shkencës sepse me ane tyre mund lidhen shumë madhësi dhe funksione të ndryshme. Fushat ku gjejne zbatim me te madh jane:
Me studimin e ekuacioneve diferenciale merret matematika e aplikuar ose ndryshe matematika e zbatuar dhe përgjithësisht Matematika. Ekuacionet diferenciale luajnë rol kyç ne modelimin virtual te proceseve teknike, fizike, biologjike etj. Dega e cila mirret me studimin e stabilitetit te ekuacioneve diferenciale njihet si teoria e stabilitetit. Për më tepër lexo .
për të cilin vitin e ardhshëm Lajbnici gjeti zgjidhje duke e thjeshtuar. [3]
Shembuj
Në mekanikën klasike, lëvizja e një trupi përshkruhet nga vendndodhja dhe shpejtësia e tij me kalimin e kohës. Ligjet e Njutonit lejojnë që këto ndryshore të shprehen në mënyrë dinamike (duke pasur parasysh vendndodhjen, shpejtësinë, nxitimin dhe forcat e ndryshme që veprojnë mbi trup) si një ekuacion diferencial për pozicionin e panjohur të trupit në funksion të kohës.
Një shembull i modelimit të një problemi të botës reale duke përdorur ekuacione diferenciale është përcaktimi i shpejtësisë së një topi që bie, duke marrë parasysh vetëm rëndesën dhe rezistencën e ajrit. Nxitimi i topit drejt tokës është nxitimi për shkak të gravitetit minus ngadalësimin për shkak të rezistencës së ajrit. Graviteti konsiderohet konstant dhe rezistenca e ajrit mund të modelohet si e përpjesshme me shpejtësinë e topit. Kjo do të thotë se nxitimi i topit, i cili është një derivat i shpejtësisë së tij, varet nga shpejtësia (dhe shpejtësia varet nga koha). Gjetja e shpejtësisë në funksion të kohës përfshin zgjidhjen e një ekuacioni diferencial dhe verifikimin e vlefshmërisë së tij.
Hyrje
Rendi i ekuacionit diferencial konsiderohet rendi i derivatit më të lartë në ekuacion. Keshtu qe mund te themi se ka ekuacione te rendit te pare, te rendit te dyte, te rendit te trete e deri te ekuacionet e rendit n. Trajta implicite e ekuacionit te rendit n jepet me ekuacionin :
Zgjidhje e pergjithshme ose integral i pergjithshem i ekuacionit diferencial te rendit n quhet zgjidhja e cila permban n konstanta te pavarura te cfaredoshme. Zgjidhje partikulare quhet cdo zgjidhje e cila mund te merret nga zgjidhja e pergjithshme kur konstantave u japim vlera te caktuara. Zgjidhja singulare fitohet kur nuk mund te merret nga zgjidhja e pergjithshme per vlera te caktuara te konstantave te cfaredoshme.
Qe te caktohet nje zgjidhje partikulare e ekuacionit diferencial jepen konditat e ashtuquajtura fillestare.
Shembuj te ekuacioneve diferenciale
Ne kete rast te shembujve, le te jete u e panjohur ne funksion te x, dhe c dhe ω konstante te panjohura.
Ekuacion johomogjen i zakonshem i rendit te parë me koeficientë konstantë :
Ekuacion homogjen linear i rendit te dytë :
Ekuacioni homogjen i rendit të dytë me koeficientë konsantë që përshkruan lavjerrësin harmonik:
Ekuacioni heterogjen jolinear i rendit të parë:
Ekuacioni jolinear i rendit të dytë që përshkruan lavjerrësin me gjatësi L
Në grupin tjetër të shëmbujve, funksioni i panjohur, , varet nga dy ndryshore por ndonjëherë edhe ose
Ekuacioni me derivate të pjesshme linear homogjen i rendit të parë
Ekuacioni i Laplasit (linear, homogjen, i rendit të dytë dhe me koeficientë konstantë)
Zgjidhjet e ekuacioneve diferenciale
Zgjidhja e ekuacioneve diferenciale nuk është si zgjidhja e ekuacioneve algjebrike . Jo vetëm që zgjidhjet e tyre janë shpesh të paqarta, por nëse zgjidhjet janë unike ose ekzistojnë janë gjithashtu subjekte interesi.
Aplikimet e ekuacioneve diferenciale
Shumë ligje te njohura nga fizika dhe kimia mund të formulohen me anen e ekuacioneve diferenciale. Ne biologji dhe ekonomi me anën e ekuacioneve diferenciale mund te shqyrtohet kompleksiteti i sistemeve te ndryshme.
^Newton, Isaac. (c.1671). Methodus Fluxionum et Serierum Infinitarum (The Method of Fluxions and Infinite Series), published in 1736 [Opuscula, 1744, Vol. I. p. 66].
^Bernoulli, Jacob (1695), "Explicationes, Annotationes & Additiones ad ea, quae in Actis sup. de Curva Elastica, Isochrona Paracentrica, & Velaria, hinc inde memorata, & paratim controversa legundur; ubi de Linea mediarum directionum, alliisque novis", Acta Eruditorum{{citation}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
^Hairer, Ernst; Nørsett, Syvert Paul; Wanner, Gerhard (1993), Solving ordinary differential equations I: Nonstiff problems, Berlin, New York: Springer-Verlag, ISBN978-3-540-56670-0{{citation}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)