Villanovanska kultura bila je najstarija kultura Željeznog doba u centralnoj i sjevernoj Italiji. Ona je slijedila kulturu Terramare iz Bronačnog doba, a nestala je u 7. vijeku pne. pred orijentalnim utjecajima koje su donosili grčki trgovci, a odmah iza toga i etruščanskom civilizacija. Villanovanski kulturni izvori, ali ne i narodi, potječu iz Istočnih Alpa, gdje su postojale veze s Halstattskom kulturom. Villanovanci su donijeli obrau željeza na Italijanski poluotok; prakticirali su kremiranje i pokapali pepeo svoji umrli u urnama karakterističnog dvostožastog oblika.
Kultura se općenito dijeli na proto-Villanovansku kulturu (Villanovanska I) od 1100. pne. do 900. pne. i pravu Villanovansku kulturu (Villanovan ska II) od 900. pne. do 700. pne., kada su se počeli osnivati etruščanski gradovi.
Izvori i literatura
S. Gozzadini: La nécropole de Villanova, Fava et Garagnani, Bologna, 1870